Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε τη δημοσιοποίηση των πρακτικών από το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών που πραγματοποιήθηκε την επομένη του δημοψηφίσματος. Γιατί το έκανε αυτό; Διότι, στην πραγματικότητα, δεν έχει τίποτα να πει επί του θέματος. Και έτσι προτίμησε να σιωπήσει διά της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Και, μεταξύ μας, ακόμα και να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά, δεν πρόκειται να μάθουμε κάτι που δεν ξέρουμε. Η συζήτηση έγινε ουσιαστική όταν, ύστερα από πρόταση του Σταύρου Θεοδωράκη, οι πρακτικογράφοι έφυγαν από την αίθουσα. Τότε ακούστηκαν τα όμορφα πράγματα και εκδηλώθηκαν οι… αβροφροσύνες προς το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου. Ομως η άρνηση της Προεδρίας για τη δημοσιοποίηση των πρακτικών, δεν αφαιρεί από τον Αλέξη Τσίπρα το δικαίωμα να μας δώσει τη δική του εκδοχή και την προσωπική του αφήγηση για τα γεγονότα των ημερών. Αλλωστε πρόκειται για το ιστορικό του αποτύπωμα, για τη βαριά σκιά που πάντα θα πέφτει επάνω του ακόμα και αν έρθουν πιο φωτεινές μέρες για τον ίδιο.