Το αποκάλεσε εντελώς άστοχα ένας πρώην υπουργός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών. Βιώσαμε με αυτό μια σειρά εργαλειοποιήσεων, χειραγώγησης της Δικαιοσύνης ακόμα και άδικων στοχεύσεων πολιτικών προσώπων που τελικά αθωώθηκαν. Η σκευωρία για τη Novartis χρεώνεται προφανώς στην προηγούμενη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και δοκίμασε τα όρια των δημοκρατικών θεσμών και τη δική τους ανθεκτικότητα. Δοκίμασε και αντοχές προσώπων που αδίκως προσβλήθηκαν. Τα νέα στοιχεία που προκύπτουν για την πολύκροτη αυτή υπόθεση, όπου προφανώς βιώνουμε την κατάρρευση κάθε κατηγορητηρίου, μόνο σκεπτικισμό και προβληματισμό μπορεί να μας προκαλούν. Κι όταν φτάνει υποτιθέμενος προστατευόμενος μάρτυρας να χρεώνει τα όσα έλεγε στον ίδιο τον πρόεδρο της εταιρείας και άρα υπό αυτή την έννοια να ενισχύει την κατάρρευση κάθε κατηγορητηρίου προφανώς πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα ως προς τη χειραγώγηση της υπόθεσης. Η Novartis υπενθυμίζει πως δεν υπάρχει χώρος στη δημοκρατία μας για παιχνίδια με τη Δικαιοσύνη και για άδικες στοχοποιήσεις πολιτικών προσώπων. Στρατηγικές εξόχως δηλαδή επικίνδυνες για τον ίδιο τον πυρήνα των θεσμών και των κατακτήσεων.
Η υπόθεση της Νovartis είναι ένα πικρό δίδαγμα και ως προς την ωριμότητα των πολιτικών δυνάμεων και ως προς την ανθεκτικότητα της Δικαιοσύνης και των ορίων της. Δείχνει πώς μία ποινική υπόθεση όταν εντάσσεται σε πολιτικά παίγνια και θεσμικές ακροβασίες διαμορφώνει όρους ρεβανσισμού και τιμωρητισμού αλλά και συγχρονισμού με ένα επικίνδυνο λαϊκίστικο ρεύμα.