Τα κορίτσια του Βελγίου και η «χρυσή γενιά» στο μπάσκετ

Λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Φαντάζει κλισέ, μήπως όμως είναι η πλήρης αλήθεια; Οσοι βρέθηκαν στο ΣΕΦ το βράδυ της Κυριακής και στον τελικό του Ευρωμπάσκετ γυναικών, έχουν να θυμούνται το  πώς ήρθαν με απίθανο τρόπο τα «πάνω κάτω». Πώς , δηλαδή, το Βέλγιο κατάφερε να γυρίσει από το -12 και να κάμψει την αντίσταση της Ισπανίας, κατακτώντας τον επίζηλο τίτλο με σκορ 67-65.

Και προσέξτε τι ακριβώς σημαίνει αυτή η νίκη: πριν από δύο χρόνια στη Λιουμπλιάνα, το Βέλγιο είχε νικήσει ξανά την Ισπανία, τότε  με σκορ 64-58. Δύο σερί Ευρωμπάσκετ γυναικών είχαν το ίδιο ζευγάρι αντιπάλων στον τελικό. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι, ξανά κονταροχτυπήθηκαν οι Βελγίδες με τις Ισπανίδες, τότε στα προημιτελικά του τουρνουά. Νίκη για το Βέλγιο που πέρασε στα ημιτελικά αλλά εκεί αποκλείστηκε από τις γηπεδούχες Γαλλίδες.

Στην Ισπανία ήθελαν «πώς και τι» το κύπελλο. Να πάρουν ρεβάνς για τις απανωτές ήττες. Αλλά το Βέλγιο με τα υπέροχα κορίτσια του, κατάφερε κάτι εντυπωσιακό. Αν κάνουμε βουτιά στο παρελθόν και στις γυναίκες που δίνουν μάχες στα παρκέ, τι διαπιστώνουμε; Τη δυναστεία της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενωσης  που είχε 21 στα 22 κύπελλα στις διοργανώσεις που μετείχε από το 1950 έως το 1991. Εκτοτε, μόνο μια χώρα, η Ισπανία (!) κατάφερε να κάνει δύο συνεχείς κατακτήσεις ευρωπαϊκού πρωταθλήματος: το 2017 και το 2019. Πώς, συνεπώς, να μη μιλούν στο Βέλγιο για θρίαμβο ολκής και πώς ο Τύπος να μην αναφέρεται «στη μητέρα όλων των ανατροπών»;

Επειδή, όμως, πίσω από τις νίκες κρύβονται πρόσωπα, ιδού: κορυφαία παίκτρια των «Κόκκινων Διαβόλων» ήταν η Εμμα Μίσμαν. Η ύψους 1,93 μ. σέντερ με τις πλαστικές κινήσεις και τις σπουδές στις φυσικές επιστήμες,  ίσως είναι η καλύτερη παίκτρια στην Ευρώπη. Εγινε παλαιότερα ντραφτ στο ΝΒΑ των γυναικών, πάντα βγαίνει «παίκτρια των αγώνων»  στα τουρνουά Ευρωμπάσκετ και εν πολλοίς καθορίζει το ποιος θα σηκώσει το κύπελλο. Από κοντά και η «κοντή», η Τζούλι Αλμάντ του 1, 73 μ. που ήταν κομβική στον τελικό. Αμφότερες έχουν θητεία στη Φενερμπαχτσέ, για να αποδειχθεί πως το τούρκικο πρωτάθλημα είναι υψηλών απαιτήσεων και παραστάσεων για τις αθλήτριες που αγωνίζονται εκεί. Και ίσως αν δυναμώσει παραπάνω το ελληνικό πρωτάθλημα, δεν αποκλείεται να πάμε πολύ καλύτερα σε μια τοπ διοργάνωση όπως είναι το Ευρωμπάσκετ. Γιατί εφέτος στο σπίτι μας, ο αποκλεισμός από τον όμιλο ισοδυναμούσε με ένα ισχυρό σοκ και μονομιάς κατέρρευσαν οι προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί και ήταν πολλές.