Ας συμφωνήσουμε προκαταβολικά: Κανονικό ποδόσφαιρο σημαίνει πριν από όλα κανονικό καλοκαίρι. Με κανονική ξεκούραση για τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές. Κανονικό κύκλο προετοιμασίας. Και με ότι κανονικό τέλος πάντων χρειάζεται στο «βάλε-βγάλε» του ρόστερ για τη μετάβαση από την προηγούμενη σεζόν στην επόμενη. Έτσι είναι σχεδιασμένο να λειτουργεί. Έτσι επιβάλλεται να λειτουργεί.
Ήταν τέτοια όμως η κατρακύλα στα χρόνια της κρίσης, που το κανονικό σχεδόν το ξεχάσαμε. Και μια διετία τώρα που ο Ολυμπιακός το «επαναφέρει» σχεδόν μας ξενίζει. Η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ που έπαιξε τελικό κυπέλλου 17 Μαϊου. Ταξιδεύει 17 Ιουλίου για το Ρότερνταμ (Σιντάμ) για να πιάσει ξανά δουλειά. Έχει πρώτο επίσημο παιχνίδι στις 23 Αυγούστου, στην έναρξη της Super League. Μια εξασφαλισμένη θέση στη League phase του Champions League που με το καλό ανοίγει την αυλαία της 16 Σεπτέμβρη.
Αλλά που όλο και κάποιοι ρωτούν για εκείνη καθημερινά στα social media τι κάνει και αργεί με τις… μεταγραφές (!). Θέλουν τρεις εβδομάδες για να μαζευτούν στον Ρέντη οι Ερυθρόλευκοι. Το καλεντάρι τους δεν έχει σχέση ούτε με εκείνο της ΑΕΚ που βρίσκεται ήδη στην Ολλανδία, ούτε με του Παναθηναϊκό που με τη σειρά του σήκωσε μανίκια μιας και σε έναν μήνα από τώρα υπάρχουν τα πρώτα προκριματικά της Ευρώπης. Και αυτές οι τρεις εβδομάδες τους προσφέρουν ένα πλεονέκτημα που προφανώς δεν σκοπεύουν να το ανταλλάξουν αναζητώντας εντυπώσεις στην δημοκρατία της κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι το διάστημα που έχουν για να περιμένουν ποδοσφαιριστές που έχουν επιλέξει στο Νο1 στις έξι διαφορετικές μεταγραφικές λίστες που «τρέχουν» αυτόν τον καιρό. Για στόπερ (αντί Κάρμο), 6άρι (αντί-Στάμενιτς), 8άρι (αντί-Όρτα), δεξί (αντί-Πάλμα) και αριστερό (αντί-Βέλντε) winger αλλά και για τον αντί-Κωστούλα που η μετακίνηση του στο Μπράιτον σαφώς και δημιούργησε μια έξτρα ανάγκη. Θα τους πάρουν όλους μαζί, προσθέτοντας νέα πρόσωπα πλάι σε αυτό του Ρεμί Καμπελά που έπιασε λιμάνι -σαν ελεύθερος- από τον Μάη; Σε καμία περίπτωση. Δεν είναι αυτός ο στόχος άλλωστε.
Το ζητούμενο είναι να έχουν την ευκαιρία να προχωρήσουν τον σχεδιασμό τους με εκείνους που διάλεξαν μέσα στην χρονιά από το scouting. Με εκείνους που ο προπονητής έχει ξεχωρίσει ως τις καλύτερες δυνατές επιλογές για την πρόοδο της ομάδας του. Αυτό όμως είναι στη βάση του παιχνίδι υπομονής: Εκτός αν είσαι η Ρεάλ Μαδρίτης ή κάποια σαν τη Μάντσεστερ Σίτι. Έχει ανεβάσει ψηλότερα τον μεταγραφικό του πήχη ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια. Έθεσε πρώτος σε λειτουργία τα data έχοντας προσθέσει φρέσκα μυαλά στο οργανόγραμμα του. Επιχειρεί να ανοίξει αγορές παραδοσιακά απαγορευμένες -όπως αυτή της Αργεντινής, επιδιώκοντας μάλιστα να «χτυπήσει» περιπτώσεις ποδοσφαιριστών με μεταπωλητική αξία -σαν τον Σαντιάγκο Έσε που είναι εδώ ή τον Λορέντζο Σιπιόνι που προσπαθούν αυτές τις μέρες να αποκτήσουν.
Επιμένει να τα βάζει με ομάδες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας κλπ για μια σειρά από υποψήφιους μεταγραφικούς στόχους. Είναι έτοιμος να ανέβει και σε οικονομικά επίπεδα που δεν φτάνει άλλο ελληνικό club. Και είναι όλα τα παραπάνω πραγματικά καλά νέα. Μόνο που με έναν τρόπο εξηγούν τον συντελεστή δυσκολίας. Θέλει ας πούμε ο προπονητής τον box to box Λουίς Μίγια της Χετάφε; Θα πρέπει ο Ολυμπιακός να περιμένει τους Μαδριλένους να προσγειωθούν στην πραγματικότητα (σ.σ κοινώς από τα 7 εκατ ευρώ στα 4-5 που θα μπορούσαν να ρίξουν νερό στο μύλο της μεταγραφής) αλλά να έχει κατά νου πως αν πουλήσουν τον Κριστάντους Ούτσε στην Premier League θα γεμίσουν τα ταμεία τους με καμιά 15αριά εκατ ευρώ και αυτό ίσως τους κάνει πιο απαιτητικούς στην επόμενη διαπραγμάτευση.
Θέλει τον Σιπιόνι; Θα πρέπει να νικήσει σε ένα ιδιότυπο μπράντεφερ τη Μπενφίκα κλπ Αξίζει τον κόπο όλο αυτό. Έχει ρίσκο, έχει καρδιοχτύπι. Πιθανόν και γκρίνια στα social media. Μα είναι κανονικό. Ευκαιρία να αποδώσει καρπούς η ομαδική δουλειά ενός επιτελείου. Ευκαιρία υλοποίησης ενός σχεδίου. Και στα μέρη μας το κανονικό και οι ευκαιρίες σπανίζουν. Ακόμη και στις μεταγραφές ΥΓ. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στάζει μέλι για τον Χρήστο Ζαφείρη. Και θα ήταν σπουδαίο ο 22χρονος μετά τη φανέλα της εθνικής να φορέσει και φανέλα ελληνικού club: Εάν και εφόσον το μπαμ του καλοκαιριού. Η τιμή του όμως ξεπερνά τα 7-8 εκατ ευρώ. Χρήματα που ως τώρα ελληνική ομάδα δεν τα έδωσε ποτέ για Έλληνα παίκτη στην ιστορία της Super League.