Ελειψα εκτάκτως για ένα σύντομο ταξίδι, περιμένοντας όπως πάντα το χειρότερο: ότι, δηλαδή, η υπόθεση του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ θα ακολουθήσει τους ρυθμούς του θέρους. Μόλις προσγειώθηκε η πτήση μου, πληροφορήθηκα τις παραιτήσεις στην Αθήνα και ότι έπρεπε να προσαρμόσω το σημείωμα του Σαββάτου. Η πρώτη παρατήρηση, λοιπόν, από την κυβερνητική αντίδραση είναι ότι απέφυγε το χειρότερο. Απέφυγε, θέλω να πω, να παριστάνει ότι ο ψόφιος παπαγάλος δεν είναι ψόφιος, αλλά κοιμάται, όπως στο πασίγνωστο σατιρικό σκετς των Monty Python. Εδειξε τουλάχιστον η κυβέρνηση ότι κάτι έμαθε από τον άθλιο χειρισμό του δυστυχήματος των Τεμπών. Εμαθε, συγκεκριμένα, ότι το πρώτο στη διαχείριση μιας κρίσης είναι η άμεση ανάληψη των ευθυνών, η προσωποποίησή τους και η λήψη μέτρων χωρίς χρονοτριβή. Ολο αυτό, δηλαδή, που είδαμε με την αντικατάσταση όσων κυβερνητικών στελεχών αναφέρονται στη δικογραφία και με το «αποτύχαμε» του Πρωθυπουργού.
Εδώ, όμως, τελειώνουν τα εύκολα για την κυβέρνηση. Αυτά που είδαμε μέχρι τώρα ήταν η φωτιά, το τηγάνι και το βούτυρο. Απομένει το πιο δύσκολο: η τηγανίτα που περιμένει ο καθένας στο πιάτο του. Θα πάρουν πίσω τα κλεμμένα; Γιατί, εδώ, ξέρετε, ισχύει το αλήστου μνήμης αίτημα των αντιμνημονιακών της πλατείας. Τότε που το ζητούσαν, δεν είχαν δίκιο, γιατί μαζί τα είχαμε φάει. Τώρα όμως δεν τα έχουμε φάει μαζί, δεν πήγαν σε πρόωρες συντάξεις και μισθούς του Δημοσίου. Ενας συγκεκριμένος κύκλος επιτηδείων, μεγαλούτσικος ενδεχομένως, τα καρπώθηκαν. Γιατί να τα πληρώσουμε όλοι μαζί; Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να μας πείσει ότι τα αχρεωστήτως καταβληθέντα (sic) θα ανακτηθούν. Υπάρχει ήδη η σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία, μας βεβαιώνει ο αρμόδιος υπουργός Κώστας Τσιάρας. Η θέληση όμως υπάρχει; Προσωπικά, αυτό περιμένω να δω και, οπωσδήποτε, δεν είμαι ο μόνος. Για την ακρίβεια, πιστεύω ότι στην κατηγορία αυτή είμαστε οι περισσότεροι, είτε ψηφίσαμε αυτή την κυβέρνηση είτε όχι.
Είναι επιτακτική η ανάγκη να δούμε την τηγανίτα στην ώρα της, γιατί ο χαρακτήρας της κρίσης είναι τέτοιος ώστε η άμεση αντίδραση δεν φτάνει για να ικανοποιήσει την κοινή γνώμη, εφόσον δεν ακολουθήσουν πράξεις. Η αμεσότητα εκτιμάται στις περιπτώσεις που έχουμε κρίσεις οφειλόμενες σε μη προβλέψιμα γεγονότα. Τότε λειτουργεί κατευναστικά και δημιουργεί ένα αίσθημα εμπιστοσύνης. Εδώ όμως, έχουμε κάτι διαφορετικό, έχουμε μια απάτη που συνέβαινε με κυβερνητική επίγνωση και ανοχή. Για να το πω με τον τρόπο που θα το έλεγε ο αναφερόμενος στη δικογραφία ως «Φραπές»*, εδώ έχουμε να κάνουμε με «κλεψά»! Η εμπλοκή, λοιπόν, της Οικονομικής Αστυνομίας και της ΑΑΔΕ στη διερεύνηση του σκανδάλου, με σκοπό τον εντοπισμό των απατεώνων, είναι σίγουρα ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Γνωρίζουμε πια ποιοι είναι εκείνοι που ανέλαβαν να χτυπήσουν το αλεύρι, το αβγό και το γάλα, για να φτιάξουν τη ζύμη της τηγανίτας.
*: Τι χαρακτήρας κι αυτός ο Φραπές! Αυτός ξεπερνά και τον «Υπουργό Νύχτας» του Σκαμπαρδώνη. Πού είναι ο σύγχρονος Φλωμπέρ να γράψει το μυθιστόρημά του; «Monsieur Frappe: Moeurs de province» ή «Ο κύριος Φραπές: Ηθη της επαρχίας». Μόνο η ζωή σκαρφίζεται τέτοιους απίθανους τύπους.
CHAMPIONS LEAGUE
Δεν αλλάζουμε θέμα κι ας μεταφερόμαστε σε μια διαφορετική υπόθεση στην Ιταλία. Οπως μάλλον δεν θα ξέρετε, γιατί στον Υπαρκτό Ελληνισμό δεν αναλώνουμε το ταλέντο μας στις λεπτομέρειες, το 3% της αύξησης των αμυντικών δαπανών σε ορίζοντα δεκαετίας, που συμφωνήθηκε στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ, δεν πρόκειται να πάει μόνο σε όπλα. Το 1,5% θα κατευθυνθεί στους εξοπλισμούς, το υπόλοιπο θα πάει στις υποδομές, ώστε να είναι συμβατές με τις ανάγκες της συμμαχίας – π.χ. μετακινήσεις βαρέων οχημάτων. Εκμεταλλευόμενη τη δυνατότητα αυτή, η Ιταλία σκέφτεται να βάλει μπροστά την κατασκευή της γέφυρας που θα ενώνει τη Σικελία με τον ηπειρωτικό κορμό της Ιταλίας – φαραωνικό έργο, που το οραματίστηκε πρώτος ο Μουσολίνι και μετά ο Μπερλουσκόνι. Το παρουσιάζει, δε, ως… στρατηγικής σημασίας υποδομή για το ΝΑΤΟ. Θράσος ασύλληπτο, διότι μόλις πέρυσι εγκρίθηκε ο διάδρομος για τη μετακίνηση νατοϊκών δυνάμεων προς Ανατολάς (Corridor VII). Η γέφυρα ουδεμία σχέση έχει, αφήστε, δε, ότι θα ήταν γελοίο να βασίζεται σε αυτήν το ΝΑΤΟ, διότι τέτοιου είδους στόχοι, που τους παρομοιάζουν με καθιστές πάπιες, είναι οι πρώτοι που πλήττονται σε καιρό πολέμου. Εν ολίγοις, οι φίλοι μας οι Ιταλοί επιχειρούν να κάνουν κάτι παραπλήσιο με αυτό που κάναμε εμείς με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά σε επίπεδο Champions League, ενώ εμείς οι φουκαράδες παίζουμε στο τοπικό πρωτάθλημα…