ΟΛΟΙ μας διαπιστώνουμε ότι σήμερα όλος ο κόσμος βρίσκεται σε μία χαώδη κατάσταση. Με όποιον συζητώ –σήμερα μόνο τηλεφωνικά– φτάνουμε μαζί στα ίδια παραπάνω συμπεράσματα και δεν μπορούμε να προσφέρουμε τίποτε για τη λύση του.
Ο ποιητής μας Κ.Π. Καβάφης πριν από πολλά χρόνια τα περιέγραψε ως αυτόπτης μάρτυρας χωρίς να βρίσκεται μαζί μας σήμερα: «Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Να σημειώσουμε εδώ ότι στην εποχή του δεν υπήρχε ούτε τηλεόραση ούτε ψηφιακή τεχνολογία.
Η τηλεόραση σήμερα μάς τα φέρνει όλα στο σαλόνι μας και παρακολουθούμε τα πάντα ακαριαία, την ίδια στιγμή που γίνονται όλα σε κάθε σημείο του πλανήτη μας. Και γίνονται όντως πάρα πολλά: Πόλεμος στην Ασία και στην Ευρώπη, δολοφονίες και διαρρήξεις, οικογενειακά δράματα και τραγωδίες, ο γιος … «έσφαξε τη μάνα του», ο πρόεδρος των ΗΠΑ –ο αρχηγός του … ελεύθερου Κόσμου- υπογράφει συνέχεια παράνομα εκτελεστικά διατάγματα –100% δασμούς στην Κίνα, 50% σε όλη την Ευρώπη– χωρίς να προσέξει ότι το μεγάλο του στυλό γράφει πάνω του Made in China, ο ίδιος δίνει συμβουλές στους Ισραηλίτες ότι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να φύγουν από τη χώρα τους και αυτοί με αμερικανικά πολεμοφόδια τους σκοτώνουν αλύπητα και δεν αφήνουν τη βοήθεια από τα… Ηνωμένα Έθνη να φτάσει στον προορισμό της στα πεινασμένα στομάχια. Και οι εφημερίδες το πιστοποιούν: Δεν έχουμε το δικαίωμα να σιωπούμε – δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε σαν να μην βλέπουμε. Εάν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, πρέπει να πάρουμε θέση και να απαιτήσουμε να σταματήσει το κακό στη Γάζα. Όλοι πεινούν και πεθαίνουν από την πείνα.
Τα βλέπουμε όλα αυτά –ιδίως στην τηλεόραση– κάθε μέρα και δεν μας κάνει πλέον καμία αίσθηση, ούτε παραπονιόμαστε, τα συνηθίσαμε! Αυτός ακριβώς είναι ο Μιθριδατισμός.
Ο Μιθριδάτης ΣΤ’ (134πΧ – 63πΧ) ήταν βασιλιάς του Πόντου, ο οποίος, εξαιτίας του μεγάλου φόβου του μήπως τον δηλητηριάσουν, χορηγούσε στον εαυτό του βαθμιαία αυξανόμενες μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου, ώστε να αναπτύξει τελικά ανοσία.
Η τακτική αυτή καθιερώθηκε (εμπνεόμενη από το όνομά του) ως Μιθριδατισμός, – και στα Αγγλικά mithridatism – καθώς έτσι αποκαλείται η πρακτική της αυτοπροστασίας από την δράση ενός δηλητηρίου μέσω της σταδιακής αυτοχορήγησης σε μη θανατηφόρες δόσεις. Ο συγκεκριμένος όρος χρησιμοποιείται παγκοσμίως και μεταφορικά, για να περιγράψει τη σταδιακή εξοικείωση και παραδοχή πραγμάτων, που προηγουμένως θεωρούνταν ιδιαίτερα επικίνδυνα.
Σήμερα, όμως, μιλάμε για μιθριδατισμό, όταν σταδιακά εξοικειωνόμαστε με κάθε λογής ανεπιθύμητη ή επικίνδυνη κατάσταση και παύουμε να αντιδρούμε πια σε αυτή.
Έτσι όμως οι πολίτες σταδιακά και ανεπαίσθητα γίνονται εσωστρεφείς και υπό την επήρεια του μιθριδατισμού γίνονται παθητικοί και ανέχονται χωρίς αντίδραση οποιαδήποτε παρανομία, ενώ προσπαθούν να επιβιώσουν αδιαφορώντας για τα κοινά. Ο Μιθριδατισμός είναι ένας κίνδυνος για τη συνοχή και την ευημερία της κοινωνίας! Χρειαζόμαστε μια παγκόσμια ΑΦΥΠΝΙΣΗ!
Ιδού τι μάς συμβουλεύει σήμερα η μάλλον υπερευαίσθητη ΑΙ: «Ο μιθριδατισμός – η σταδιακή απευαισθητοποίηση σε κάτι επιβλαβές – φαίνεται σαν μια κατάλληλη μεταφορά για το πώς η επαναλαμβανόμενη έκθεση στην τραγωδία μπορεί να αμβλύνει την ενσυναίσθηση. Το σπάσιμο αυτού του κύκλου απάθειας απαιτεί συνειδητή προσπάθεια. Το αντίδοτο δεν είναι απλό, αλλά εδώ είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι μπορούν να αντισταθούν στην αδιαφορία και να αναζωπυρώσουν την ουσιαστική δέσμευση:
Α) Ενεργή επίγνωση: Η συνεχής ενημέρωση μέσω αξιόπιστων πηγών, μαρτυριών από πρώτο χέρι και διαφορετικών προοπτικών βοηθά στην αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης και των επιφανειακών αφηγήσεων.
Β) Καλλιέργεια ενσυναίσθησης: Η ενασχόληση με ιστορίες ατόμων που επηρεάζονται από τη βία μπορεί να κάνει τις αφηρημένες τραγωδίες να φαίνονται προσωπικές και επείγουσες.
Γ) Μιλώντας ανοιχτά: Η χρήση της φωνής κάποιου – είτε μέσω συνομιλιών, κοινωνικών μέσων, ακτιβισμού ή τέχνης – μπορεί να διαταράξει τον εφησυχασμό και να εμπνεύσει συλλογική δράση.
Δ) Απαιτώντας λογοδοσία: Πιέζοντας τους θεσμούς, τους ηγέτες και τα μέσα ενημέρωσης να αναγνωρίσουν, να διερευνήσουν και να αντιμετωπίσουν τις αδικίες που μπορεί να δημιουργήσει συστημική αλλαγή.
Ε) Κοινοτική κινητοποίηση: Η συμμετοχή ή η υποστήριξη κινημάτων που εργάζονται προς την κατεύθυνση της δικαιοσύνης ενισχύει τα δίκτυα αντίστασης ενάντια στην κανονικοποίηση της βίας.
Η ανθρωπότητα έχει μια ιστορία τόσο να βιώνει φρικαλεότητες όσο και να τις ξεπερνά μέσω της ανθεκτικότητας και της αλληλεγγύης. Κανένα άτομο δεν μπορεί να αναιρέσει την εκτεταμένη απάθεια, αλλά μικρές, σκόπιμες πράξεις μπορούν να διαταράξουν την αδιαφορία και να οδηγήσουν σε μία ουσιαστική αλλαγή.»
Ωραίες συμβουλές για όλους μας.΄Ελα όμως που η τηλεόραση δεν μας αφήνει να σηκωθούμε από τον καναπέ, και παρακολουθούμε όλα τα ακριβώς αντίθετα προγράμματα με θρησκευτική ευλάβεια, όπως το… MasterChef. Τι ανεπίδεκτη υπεροπτική ειρωνεία, αλήθεια!
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ως ενσυναίσθηση ορίζεται –ας πούμε τα τελευταία πενήντα χρόνια- η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του. Η σημασία του όρου έχει μπει στην καθημερινή μας ζωή και έχει αντικαταστήσει πλέον την ελληνική μας λέξη εμπάθεια.
Σήμερα το αντίθετο της ενσυναίσθησης είναι η εμπάθεια. Στα Αγγλικά η λέξη εμπάθεια (empathy) χρησιμοποιείται με την έννοια της ενσυναίσθησης, από την ελληνική μας λέξη εμπαθής, η οποία είχε τη σημασία του έντονου πάθους. Ενσυναίσθηση σήμερα είναι να μπορείς να δεις μέσα από τα μάτια του άλλου, να νιώσεις τα συναισθήματα του άλλου, να αντιληφθείς και να κατανοήσεις σε βάθος τις σκέψεις του άλλου.
The post Υποφέρουμε όλοι μας από τη νόσο του Μιθριδατισμού! appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.