Η φάμπρικα των παράνομων επιδοτήσεων και των εικονικών αγροτών που αποκαλύπτεται με βάση τη δικογραφία – μαμούθ της ευρωπαίας εισαγγελέως, αλλά και το βαρύτατο πρόστιμο που η όλη υπόθεση θα επιφέρει στη χώρα, αναδίδει μία δυσμενή εικόνα με διαχρονικές όψεις. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν εφάπτεται απλώς με παθογένειες που υπερβαίνουν τον πολιτικό κύκλο αλλά επιβεβαιώνει και μία εικόνα μιας χώρας που έχει λανθασμένη αρχιτεκτονική πάνω στο ζήτημα της ίδιας της δομής της οικονομίας της.
Ταυτόχρονα αναδεικνύει μια ευρύτερη παθογένεια στη σχέση των πολιτικών με τους πολίτες, έναν έντονο πελατειασμό και ταυτόχρονα την υπαγωγή της πολιτικής σε μικροεκλογικά παίγνια. Ανεξάρτητα της έκβασης της διερεύνησης της υπόθεσης – που προφανώς πρέπει να πάει μέχρι τέλους – το θέμα έρχεται να δοκιμάσει τις σχέσεις μας με τον ίδιο τον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να κλονίσει την εμπιστοσύνη των κοινοτικών θεσμών έναντι της χώρας. Υπό αυτή την έννοια η εικόνα που επίσης αναδεικνύεται θα πρέπει άμεσα όχι απλώς να αντιστραφεί αλλά να υπάρξουν εκείνα τα αυστηρά όρια ώστε οι όροι της δομικής παθογένειας να απαλειφθούν.
Εκεί όπου τέμνεται η κοινωνική διαφθορά με τις πολιτικές ευθύνες και μία σχεδόν φεουδαρχική λογική που διαπερνά ένα μέρος των πολιτευτών ταυτόχρονα με το μέρος των πολιτών συναντάται το σημερινό πρόβλημα. Και αυτό δεν οριοθετείται απλώς στο ποινικό σκέλος του. Είναι μία λογική που πρέπει να ξεριζωθεί και που απαιτεί την αποφασιστικότητα ώστε να μη μετακινηθεί στις επόμενες γενεές και άρα να συνεχίσει να υπάρχει ως ένας πολλαπλασιαστής προβλημάτων και παθογενειών.