Τον βλέπεις να αγκαλιάζει τα τρόπαια που έχει κατακτήσει με τον Ολυμπιακό και όντως καμαρώνει. Οχι ως επικεφαλής της διοίκησης, όχι μόνο ως ιδιοκτήτης. Κυρίως ο Βαγγέλης Μαρινάκης χαίρεται όπως κάνει ένας γνήσιος οπαδός του Ολυμπιακού. Αυτό είναι ο κ. Μαρινάκης. Αγαπά παράφορα την ομάδα και αυτό είναι εξ ορισμού καλό: έχοντας όραμα και με το πάθος της δημιουργίας να τον οδηγεί, αγνόησε την κρίση το ’10, δηλαδή πριν από 15 χρόνια. Και μπήκε δυνατά για να σταματήσει η κατηφόρα που είχαν πάρει οι Ερυθρόλευκοι. Ενας κύκλος έκλεινε και ο επόμενος έπρεπε να ανοίξει. Συνέβη διά χειρός Βαγγέλη Μαρινάκη και η εποχή που διανύουμε είναι από τις πλέον ηλιόλουστες στο Λιμάνι.
Τι να θυμηθείς και πώς να ξεχάσεις τόσα πολλά, αλήθεια; Τους τίτλους πρωταθλήματος; Τα Κύπελλα; Τα νταμπλ; Είναι, αναμφίβολα, όλα αυτά. Σημαδεύουν απογεύματα και βράδια πολλών οι σπουδαίες στιγμές. Η κατάκτηση του Conference League είναι κάτι που μένει για πάντα στη μνήμη και όλοι κατά βάθος γνωρίζουν πως εφόσον ο Ολυμπιακός υπήρξε η πρώτη ομάδα που έφτασε σε ευρωπαϊκή κορυφή, αυτή η ομάδα θα το ξανακάνει. Πανηγύρισε όμως και τρόπαιο ευρωπαϊκό στους Νέους, σε μια περσινή σεζόν που εκείνο το νταμπλ της δόξας πέρασε στην Ιστορία. Φυσικά υπάρχει και η ενίσχυση στον Ερασιτέχνη. Ο Ολυμπιακός είναι ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός σύλλογος της Ευρώπης και με τμήματα που απογειώνονται κάθε χρόνο, κοιτούν όλο και ψηλότερα, δεν φοβούνται κανέναν αντίπαλο και φλερτάρουν με ασύνορες επιτυχίες.
Εγινε εξωστρεφής σε μέγιστο βαθμό ο Ολυμπιακός και ίσως αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως κάτι σπουδαίο της εποχής Βαγγέλη Μαρινάκη. Προσέξτε, όμως, και το ακόλουθο: την αλλαγή που έκανε στο πώς βλέπουμε το ποδόσφαιρο. Απέκτησε δυναμική το άθλημα με κινήσεις που όλοι τις αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο. Με τις αξεπέραστες επενδύσεις στις ακαδημίες και με τη νοοτροπία πως οι δυνατές ομάδες δεν αποτελούνται μόνο από παίκτες-μεταγραφές, αλλά και από νιάτα που μαθαίνουν ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία και εξελίσσονται μέσω των οδηγιών που παίρνουν από κορυφαίους τεχνικούς. Η Ακαδημία είναι το αύριο, το μέλλον. Το εμπεδώσαμε. Και βέβαια, μέσα σε όλες τις ευχάριστες εκπλήξεις, αδύνατο είναι να μη συμπεριληφθεί ο τρόπος που γιόρτασε ο Ολυμπιακός τα 100 χρόνια της ζωής του. Ισχυρός. Περήφανος. Αισιόδοξος. Ενα ατέλειωτο και άκρως ποιοτικό πάρτι σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Με εκδηλώσεις που άγγιξαν τους πάντες γιατί ήταν πλημμυρισμένες από συναίσθημα.
Πώς να μην καμαρώνουν οι ερυθρόλευκοι οπαδοί τόσο που έχει μεγαλώσει η ομάδα τους; Και πώς, αλήθεια, να μη χαμογελά πλατιά ο Βαγγέλης Μαρινάκης βλέποντας πως υπογράφει «χρυσές» ημέρες;