Το ερώτημα κάποιες φορές δεν είναι το «πού» ή το «πόσο». Αλλά το «πότε».
Του Κώστα Κοφινά
Συμβαίνει και στους αιθέρες. Εκεί όπου η κυριαρχία του Αρμάντ Ντουπλάντις είναι αδιαμφισβήτητη. Είναι αυτό που λέμε «παίζει μόνος του» ο Σουηδός άλτης του επί κοντώ. Το 6, 28 μ. που έκανε το βράδυ της Κυριακής, το 12ο παγκόσμιο ρεκόρ του, ενθουσίασε το κοινό γιατί όντως συνιστά ένα επίτευγμα εντυπωσιακό και παράλληλα ισοδυναμεί με …μαρτύριο της σταγόνας για τους ανταγωνιστές του. Κάθε πόντος παραπάνω για τον Ντουπλάντις, μια …σταγόνα πίεσης για τους άλλους. Και ακόμη δεν έχει κλείσει ο υπεραθλητής τα 26 του χρόνια: τα συμπληρώνει τον Νοέμβριο(10).
Και ο Εμμανουήλ Καραλής πού ακριβώς κολλάει; Πολύ απλά, είναι ο αντίζηλος του φοβερού και τρομερού «Μόντο». Εχει την ατυχία ο «Μανόλο» να πέσει πάνω στην εποχή του Ντουπλάντις. Και το ακόμη πιο εντυπωσιακό σχετίζεται με το γεγονός πως δεν μπορεί να …περιμένει πότε θα σταματήσει και θα αποχωρήσει ο Σκανδιναβός , πολύ απλά γιατί είναι άλτες της ίδιας γενιάς, με τον Καραλή μάλιστα 20 ημέρες μεγαλύτερο σε ηλικία. Πώς θα καταφέρει να φτάσει στα χρυσά μετάλλια που δικαιούται ο Εμμανουήλ; Φίλος με τον Ντουπλάντις από τα μικρά τους χρόνια, μαζί στους αγώνες των Νέων και αργότερα των Εφήβων. Ανέπτυξαν σχέση αλληλοεκτίμησης, παρέα πορεύτηκαν, με τη διαφορά πως ο Ντουπλάντις άνοιξε τα φτερά του με την αξιοζήλευτη πλαστικότητα που έχει στο κορμί του. Λες και βλέπουμε έναν άλτη της γυμναστικής πάνω από τον πήχη! Δύο φορές χρυσός Ολυμπιονίκης, ισάριθμες παγκόσμιος πρωταθλητής στον ανοιχτό στίβο και τρεις φορές πρώτος στον κλειστό. Στους αγώνες υψηλού επιπέδου που έχει δώσει το παρών, έχει κατακτήσει 20 χρυσά, ένα αργυρό και δύο χάλκινα μετάλλια. Τα ποσοστά του, ασφαλώς και ζαλίζουν. Με τον Καραλή, στον αντίποδα, να έχει φτάσει στο 6, 05 στον κλειστό και να έχει πανηγυρίσει τρίτη θέση στους Ολυμπιακούς του Παρισιού και βέβαια το χρυσό στο πρόσφατο ευρωπαϊκού κλειστού στην Ολλανδία. Εκανε χώρο με την απουσία του ο Ντουπλάντις.
Όπως και να έχει, ο Εμμανουήλ Καραλής καλείται να βρει κίνητρο. ‘Η και να συνεχίσει να έχει. Όπως όσοι ζουν και παλεύουν ενώ τα φώτα ενός μύθου του αγωνίσματός τους τυφλώνουν. Όπως ήταν η εποχή του Μπούμπκα με τον Βινιερόν αιώνιο δεύτερο ή όπως έβλεπαν όλοι ανίκητο τον Λιούις ή τον Μπολτ στα 100άρια. Η λάμψη του απίστευτου Ντουπλάντις ίσως να στερεί μετάλλια από τον Καραλή αλλά το ταβάνι του ο Ελληνας άλτης ακόμη δεν το έχει τρυπήσει!