Ο Μούσα Νιακατέ είναι 29 ετών. Είναι σενεγαλέζος κεντρικός αμυντικός. Εχει αγωνιστεί στο γερμανικό, στο αγγλικό και στο γαλλικό πρωτάθλημα. Τα τελευταία πέντε χρόνια αγωνίζεται σε τουλάχιστον 30 ματς τον χρόνο. Η αξία του προσδιορίζεται στα 15 εκατ. ευρώ. Ο Κορεντίν Τολισό είναι γάλλος αμυντικός χαφ και είναι τριαντάρης – στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία. Εχει υπάρξει στέλεχος της Εθνικής Γαλλίας με την οποία έχει 28 συμμετοχές. Εχει αγωνιστεί για τρία χρόνια στην Μπάγερν Μονάχου. Πέρυσι είχε 7 γκολ και 7 ασίστ στο γαλλικό πρωτάθλημα. Κοστολογείται κάτι λιγότερο από 10 εκατ. ευρώ. Στο ίδιο πρωτάθλημα ο 20χρονος Βέλγος Φοφανά, αριστερός εξτρέμ, πέτυχε πέρυσι 5 γκολ, αλλά σημείωσε και 6 στο Europa League – επίδοση εξαιρετική. Κοστολογείται 25 εκατ. ευρώ – ποσό μικρό σε μια εποχή που όλοι ψάχνουν εικοσάχρονους. Τι κοινό έχουν αυτοί οι παίκτες; Ολοι πέρυσι αγωνίζονταν στη Λυών. Τι άλλο κοινό έχουν; To κόστος αγοράς τους, με βάση τη βίβλο του μεταγραφικού παζαριού, την ιστοσελίδα Transfermarkt.com, έπεσε γύρω στο 25% το τελευταίο εικοσιτετράωρο. Μετά την απόφαση υποβιβασμού της ιστορικής γαλλικής ομάδας από την αρμόδια επιτροπή ελέγχου της γαλλικής κυβέρνησης. Το ίδιο φυσικά ισχύει για όλους τους ποδοσφαιριστές της γαλλικής ομάδας. Που έχει στο ρόστερ της ό,τι φανταστεί κανείς: από νεαρούς ανερχόμενους, μέχρι βετεράνους με τρομερές χρονιές.
UEFA
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα υποβιβαστεί τελικά η Λυών. Το χρέος για το οποίο κρίθηκε αναξιόπιστη είναι 175 εκατ. ευρώ. Οχι και λίγα. Εχει όμως μόλις πουλήσει για 42 εκατ. ευρώ το αστέρι της, τον γάλλο διεθνή Τσερκί, στη Μάντσεστερ Σίτι και θα αρκούσε να πουλήσει και δύο από τους παίκτες που ανέφερα αρχικά για να ρίξει το χρέος στο μισό και με μια αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου από την πλευρά των αμερικανών ιδιοκτητών της να το ρίξει ακόμα πιο πολύ. Γιατί υποβιβάστηκε; Γιατί οι αμερικανοί ιδιοκτήτες της που την αγόρασαν από την οικογένεια Ολάς, μολονότι πέρυσι είχαν ειδοποιηθεί για το επικίνδυνο έλλειμμα του ισολογισμού της ομάδας, αντί κάπως να το περιορίσουν, ξόδεψαν περίπου 50 εκατ. ευρώ παραπάνω από όσα εισέπραξαν από πωλήσεις, οπότε σήμερα μοιάζουν αναξιόπιστοι. Φυσικά η περιπέτεια της γαλλικής ομάδας οφείλεται και στην αυστηρότητα των ελέγχων που κάνει στη Γαλλία η Εθνική Διεύθυνση Ελέγχου Διοίκησης Επαγγελματικών Ομάδων (DNCG) – μια επιτροπή που θυμίζει τη δική μας Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού. Αυτή ασχολήθηκε με τη Λυών πιο σοβαρά από όσο η γαλλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία ή η UEFA.
Εφεση
Ανεξάρτητα από το αν τελικά η Λυών θα τη γλιτώσει μετά την έφεση (εγώ λέω πως ναι, διότι μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν οι παίκτες της…), η ιστορία έχει ενδιαφέρον γιατί μαρτυρά την ανάγκη να σταματήσει η διαφορά στον τρόπο που γίνονται οι έλεγχοι από χώρα σε χώρα. Η γαλλική κυβέρνηση είναι αυστηρή: ελέγχει και αποφασίζει υποβιβασμό της Λυών. Η τοπική κυβέρνηση της Καταλωνίας από την άλλη, όχι μόνο δεν επιβάλλει κυρώσεις στην Μπαρτσελόνα (που χρωστά ένα δισεκατομμύριο ευρώ στις καταλανικές τράπεζες), αλλά λειτουργεί και ως εγγυήτρια της εύρυθμης λειτουργίας της. Την ίδια στιγμή στην Αγγλία διώκεται για του κόσμου τις παραβάσεις η Μάντσεστερ Σίτι, αλλά η απόφαση αργεί πάνω από δύο μήνες – να σημειωθεί πως στην Αγγλία ο έλεγχος γίνεται από τη λίγκα! Η UEFA πρέπει να βρει έναν τρόπο να δημιουργήσει ένα κοινό πλαίσιο κανόνων και ελέγχων. Υποτίθεται πως αυτό το εξασφαλίζει η αδειοδότηση η οποία γίνεται μέσω των εθνικών ομοσπονδιών. Η Λυών είχε πάρει άδεια συμμετοχής στο Europa League κανονικά. Πριν υποβιβαστεί…
Αμερικανοί
Το άλλο που με εντυπωσιάζει είναι ότι συχνά σε τέτοιες ιστορίες εμφανίζονται ως πρωταγωνιστές αμερικανοί ιδιοκτήτες. Με εντυπωσιάζει γιατί ο αμερικανικός επαγγελματικός αθλητισμός έχει ένα εντυπωσιακά σοβαρό πλαίσιο λειτουργίας: δεν θυμάμαι αμερικανικές επαγγελματικές ομάδες να χρεοκοπούν σε κανένα σπορ. Φαίνεται πως οι Αμερικανοί που έρχονται να επενδύσουν στην Ευρώπη το αποφασίζουν ακριβώς γιατί γνωρίζουν πως εδώ δεν υπάρχει πλαίσιο. Ερχονται, τζογάρουν, κι όπου βγάλει το πράγμα. Στην περίπτωση της Λυών το πράγμα οδηγεί στη δεύτερη κατηγορία…
Κενά
Στην Ελλάδα τις τελευταίες ώρες πήρε φωτιά το περίφημο μεταγραφικό παζάρι: οι ομάδες που έχουν ξεκινήσει προετοιμασία και αγωνίζονται καλοκαιριάτικα στους ευρωπαϊκούς προκριματικούς τρέχουν να καλύψουν κενά. Τις τελευταίες ώρες ο ΠΑΟΚ απέκτησε τον σκωτσέζο ακραίο μπακ Τέιλορ και τα ξαναβρήκε με τον Μεϊτέ, η ΑΕΚ απέκτησε τον πορτογάλο στόπερ Φελίπε Ρέλβας και είναι κοντά στον αριστεροπόδαρο τσέχο αμυντικό Γιούρασεκ και ο ΠΑΟ, όπως φαίνεται, περιμένει στην Αθήνα τον ισπανό κόφτη Τσιριβέγια. Αναφέρομαι σε αυτούς τους ποδοσφαιριστές γιατί μοιάζουν να είναι πολύ κοντά στο να υπογράψουν – ονόματα υποψήφιων στόχων κ.λπ. κυκλοφορούν πάρα πολλά.
Υπερβολές
Τι ικανότητες έχουν οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές; Πλην του Μεϊτέ που τον γνωρίζω (ήταν εξαιρετικός στο πρώτο του πέρασμα από τον ΠΑΟΚ και μετριότατος στο δεύτερο) οι υπόλοιποι δεν μου είναι γνωστοί – πράγμα που δεν σημαίνει απολύτως τίποτα! Μπορεί να είναι εξαιρετικοί παίκτες, μπορεί και όχι: θα περιμένω να τους δω επί το έργον. Πλην όμως δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να διαβάσω τι γράφεται για τον καθένα τους γιατί λατρεύω τις υπερβολές. Χαίρομαι πραγματικά διότι η ελληνική αθλητικογραφία κρατά τη μεγάλη παράδοση που θέλει κάθε ποδοσφαιριστή που έρχεται στην Ελλάδα καλοκαιριάτικα να είναι όχι απλώς αψεγάδιαστος, αλλά κι έτοιμος να κάνει τη διαφορά! Διαβάζεις για τον καθένα από δαύτους και σταυροκοπιέσαι πώς οι ελληνικές ομάδες κατάφεραν να αποσπάσουν τις υπογραφές τους.
Απορία
Το γεγονός μού θυμίζει μια παλιά ιστορία με πρωταγωνιστή τον σοφό Νίκο Αναστόπουλο. Πριν από χρόνια, όταν είχε ξεκινήσει την προπονητική, ένας έλληνας ατζέντης τού προξένευε ένα ακραίο μπακ. «Είναι γρήγορος;» ρώτησε ο Αναστό. «Ναι, είναι» απαντούσε ο μάνατζερ. «Είναι ταχύς;» ρωτούσε ο κόουτς. «Ναι, είναι» απαντούσε ο άλλος. «Είναι καλός στο ατομικό μαρκάρισμα;» συνέχιζε ο κόουτς. «Ο καλύτερος» απαντούσε ο άλλος. «Παίζει όλη την πλευρά ή θέλει παίκτη μπροστά του;» επέμενε ο Νίκος. «Τα κάνει και τα δύο άνετα» τον καθησύχαζε ο προξενητής. Ο Αναστόπουλος δεν άντεξε. «Για κάτσε ρε φίλε. Είναι και ταχύς και γρήγορος. Μαρκάρει και δημιουργεί. Παίζει και μαν του μαν και όλη την πλευρά. Και γιατί με αυτά τα προσόντα παίζει στον Απόλλωνα Καλαμαριάς κι όχι στη Ρεάλ Μαδρίτης;» ρώτησε. Κάθε φορά όταν φτάνουμε στην περίοδο των μεταγραφών θυμάμαι αυτή την αναπάντητη απορία…