Οι βολές ήρθαν εξ αποστάσεως, όμως η έντασή τους είναι ενδεικτική τού τι μέλλει γενέσθαι: δύο επιτελεία, ένα στο Μέγαρο Μαξίμου και ένα στην Αμαλίας, μελετούν τα σενάρια ενός ενδεχόμενου τρίτου ημιχρόνου ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα – όσο, δε, οι παρεμβάσεις του πρώην πρωθυπουργού πυκνώνουν σε συχνότητα, τόσο περισσότερο αυξάνεται η φημολογία για τις επόμενες κινήσεις του και τον χρόνο μιας πιθανής επιστροφής του. Με διαφορετικό πολιτικό περίβλημα αυτή τη φορά και με διαφορετικό κομματικό όχημα.
Στην κυβέρνηση έχουν αποφασίσει (προσπαθούν) να σηκώνουν τείχος στο επιχειρούμενο rebranding Τσίπρα, θυμίζοντας διαρκώς τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια, δεν θα αφήνουν ανεκμετάλλευτη καμία ευκαιρία για απάντηση σε υψηλούς τόνους στις «εμφανίσεις» του πρώην πρωθυπουργού. Φάνηκε άλλωστε αυτό τόσο από τις τοποθετήσεις τού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή, κατά την προχθεσινή παρέμβασή του για το Μεταναστευτικό και την οικονομία – εν τη απουσία του Τσίπρα –, όσο και στην ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην απάντηση Τσίπρα στον Μητσοτάκη. Το ενδιαφέρον είναι ότι το Μαξίμου όχι απλώς σηκώνει το γάντι στις επιθέσεις, αλλά καλεί ευθέως τον Τσίπρα σε αντιπαράθεση στη Βουλή. Υπενθυμίζοντας, όπως και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πως από τη μέρα της παραίτησής του δεν μετρά ούτε μία κοινοβουλευτική παρέμβαση.
Αντι-ΣΥΡΙΖΑ αντανακλαστικά
Συνολικά στη ΝΔ θεωρούν ότι τα μότο όπως «σειρήνες του λαϊκισμού» έφτασαν τη χώρα «στο χείλος του γκρεμού» και οι επικλήσεις της περιόδου των capital controls, του δημοψηφίσματος του 2015, του Μνημονίου, της «ουράς συνταξιούχων στα ΑΤΜ» μπορεί ακόμα να ενεργοποιούν αντι-ΣΥΡΙΖΑ αντανακλαστικά. Και έτσι, να συσπειρώνουν ένα μέρος της βάσης της ΝΔ με σαφή σινιάλα και προς τα μετριοπαθέστερα κοινά στο εκλογικό σώμα. Ενδεικτικό ότι στο γαλάζιο στρατόπεδο αυξάνονται εκείνοι – υπουργοί, βουλευτές – που μιλούν με κάθε ευκαιρία για τη «ζαριά» του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στη χώρα.
Μπορεί η κυρίαρχη προσέγγιση των νεοδημοκρατών να είναι ότι οι μνήμες της κοινωνίας και η εμπειρία τους είναι ζωντανές, άρα υποδέχονται τις εμφανίσεις Τσίπρα ως ευκαιρία για αντεπιθέσεις σε μια περίοδο που η κυβέρνηση είναι σε θέση αμηχανίας ή και απολογίας για διάφορα της επικαιρότητας (όπως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ), ωστόσο υπάρχει και άλλη ανάγνωση. Είναι εκείνοι (και εντός κυβέρνησης) που δείχνουν να κρατούν πιο επιφυλακτική στάση για το κατά πόσο αποτελεί «ευκαιρία» μια αναβίωση συγκρούσεων από τα παλιά, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση πρέπει να εστιάσει στην επαναπροσέγγιση απογοητευμένων ακροατηρίων, όχι με «μπαμπούλες» ή κόντρες από τα παλιά (τουλάχιστον όχι με αυτά ως βασικό «όπλο»), αλλά με το κυβερνητικό πρόγραμμα. Και από τις δύο πλευρές όμως προκύπτει το ίδιο: οι κινήσεις και η ρητορική του Τσίπρα παρακολουθούνται στενά.
Από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού εξακολουθούν να διατείνονται πως ο Τσίπρας δεν ετοιμάζει άμεσα την επιστροφή του, καθώς το μόνο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα σκαριά είναι το βιβλίο του. Γι’ αυτό, ο σχεδιασμός είναι να κυκλοφορήσει στο τέλος του χρόνου – το περιεχόμενό του, το οποίο είναι βασικά η αποτίμηση της κυβερνητικής του θητείας, αποτελεί ένα σημείο του ονομαζόμενου rebranding. Στο ίδιο πλαίσιο, εκτιμούν παρατηρητές, ο Τσίπρας προέβη στο αίτημα δημοσιοποίησης των πρακτικών του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών μία ημέρα μετά το δημοψήφισμα του 2015. Σηκώνοντας κι εκείνος το γάντι, μετά τις αναφορές του Πρωθυπουργού στη Βουλή, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πως από εδώ και πέρα δεν θα αφήνει αναπάντητα τα όσα ακούγονται από το γαλάζιο στρατόπεδο. Δίνοντας έμφαση στην αποδόμηση του νεοδημοκρατικού αφηγήματος για το τι συνέβη από το 2015 και μετά, αλλά κυρίως επιμένοντας στα σημεία κριτικής του προς την κυβερνητική διαχείριση της ΝΔ. Πλαισιώνοντάς τη με αυτό που έχει περιγράψει στο ινστιτούτο ως νέα προοδευτική ατζέντα, η οποία, εφόσον το αποφασίσει, θα γίνει ο οδηγός και για το όποιο «πολιτικό υποκείμενο».