Αναγκαίες αλλαγές ή τεχνοκρατικός υπερβάλλων ζήλος;

Η IFAB ανακοίνωσε οκτώ νέους κανονισμούς που ήδη φέρνουν συζητήσεις στον ποδοσφαιρικό κόσμο. Από το οφσάιντ έως τις αποφάσεις του VAR, οι τροποποιήσεις αυτές έρχονται με στόχο τη βελτίωση της ακρίβειας και της ροής του παιχνιδιού. Το ερώτημα είναι: πράγματι βοηθούν ή δημιουργούν περιπλοκές σε ένα ήδη περίπλοκο άθλημα;

Η πιο σημαντική ίσως αλλαγή αφορά το οφσάιντ, που πλέον θα κρίνεται στην τελευταία επαφή με την μπάλα. Η διαφοροποίηση αυτή είναι λεπτή αλλά κρίσιμη, καθώς επηρεάζει άμεσα το VAR και τις ερμηνείες σε γκολ «οριακής γραμμής». Με πιο ξεκάθαρο σημείο αναφοράς, οι αμφιλεγόμενες φάσεις ενδέχεται να μειωθούν, αλλά ο χρόνος αναμονής για την τελική απόφαση ίσως αυξηθεί.

Η αύξηση των δευτερολέπτων για τον τερματοφύλακα από έξι σε οκτώ φαίνεται λογική, καθώς προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία στο παιχνίδι, όμως η ποινή με κόρνερ αντί για έμμεσο φάουλ ίσως αποδειχθεί υπερβολικά τιμωρητική.

Η εκτέλεση πέναλτι με διπλή επαφή που πλέον τιμωρείται με φάουλ αν δεν υπάρξει γκολ, είναι μια σαφής προσπάθεια αποσαφήνισης μιας θολής περιοχής. Παράλληλα, η παρουσία του βοηθού διαιτητή στη γραμμή τέρματος στο πέναλτι φανερώνει την ανάγκη για περισσότερη ακρίβεια – ίσως υπερβολική, αφού το ανθρώπινο στοιχείο είναι μέρος του ποδοσφαίρου.

Η προφορική ανακοίνωση των αποφάσεων του VAR στο κοινό αποτελεί μια τολμηρή αλλά θετική κίνηση διαφάνειας. Ο θεατής, πλέον, δεν μένει στο σκοτάδι. Το ποδόσφαιρο οφείλει να εξηγεί, όχι απλώς να αποφασίζει.

Οι αλλαγές αυτές αντανακλούν μια τάση: η τεχνολογία και η ακρίβεια προηγούνται του αυθορμητισμού. Παρ’ όλο που ορισμένες ρυθμίσεις βελτιώνουν τη σαφήνεια, ο κίνδυνος υπερρύθμισης παραμένει. Το ποδόσφαιρο είναι και θέαμα και ένστικτο – όχι απλώς μαθηματικά. Οι κανονισμοί οφείλουν να εξυπηρετούν το παιχνίδι, όχι να το πνίγουν.

Οι αλλαγές της IFAB φανερώνουν μια σαφή πρόθεση εκσυγχρονισμού του ποδοσφαίρου, με στόχο τη διαφάνεια, την ακρίβεια και τη δικαιοσύνη. Η αλλαγή στον dropped ball, όπου πλέον η κατοχή δίνεται στην ομάδα που άγγιξε τελευταία την μπάλα, περιορίζει τις παρεξηγήσεις. Επίσης, η κατάργηση καρτών για εξωγηπεδικές επαφές με την μπάλα μειώνει τις ανούσιες διακοπές. Ομως, τίθεται και το ερώτημα: μήπως το παιχνίδι χάνει τον ρυθμό και την αμεσότητά του μέσα από υπερβολικό έλεγχο; Οι αλλαγές μπορεί να εξυπηρετούν τη δικαιοσύνη, αλλά η ισορροπία με τη ροή και το συναίσθημα του αγώνα είναι απαραίτητη.