Είναι από εκείνες τις σπάνιες στιγμές όπου ο χρόνος της αφήγησης και ο χρόνος του τόπου συναντιούνται αρμονικά. Η ιστορία εκτυλίσσεται στη Γαλατία γύρω στο 50 π.Χ., όταν η Ρώμη εδραιώνει την παρουσία της στην Ευρώπη, και το θέατρο της Αρχαίας Μεσσήνης – που από την ελληνιστική εποχή είχε ήδη σημαδέψει τον χώρο – ανακαινίζεται στα χρόνια των Αυγούστου και Τιβερίου.
Η «Νόρμα» του Μπελίνι αναβίωσε – concertante – στον τόπο που θα μπορούσε να την είχε φιλοξενήσει για πρώτη φορά, πριν ακόμα υπάρξει αυτό το είδος μουσικής. Αυτή ήταν φέτος η συνέχεια του κύκλου που άνοιξε πέρυσι το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τον Λεωνίδα Καβάκο στο Εκκλησιαστήριο, στο αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης. Αλλη σκηνή, ίδια πρόθεση: να ζωντανέψει ο χώρος όχι απλώς αρχαιολογικά, αλλά μουσικά και πολιτισμικά. Η βραδιά του περασμένου Σαββάτου ξεκίνησε με φυσική ακρίβεια: το ρυάκι που κυλούσε κάτω από τις κερκίδες και το φεγγάρι που ανέτειλε πίσω από την κορυφή του Βουλκάνο δημιούργησαν το σκηνικό πριν απ’ τις πρώτες νότες της Καμεράτας.
Η «Νόρμα» είναι μια ιστορία προδοσίας, μητρότητας και αξιοπρέπειας. Μια πρωθιέρεια των Δρυϊδών αποκτά κρυφά δύο παιδιά από έναν ρωμαίο ανθύπατο, που την εγκαταλείπει για μια νεότερη ιέρεια. Η Karine Deshayes, με την πείρα και τη φωνητική της δύναμη, ισορρόπησε αρμονικά την εκφραστικότητα με την εσωτερική πειθαρχία. Στο πλευρό της, οι Moises Marin, Raffaela Lupinacci και ο Χριστόφορος Σταμπόγλης έδωσαν ερμηνείες ουσιαστικές, με μέτρο και σεβασμό. Ο Γιώργος Πέτρου, μαέστρος και αφηγητής μαζί, ξεκλείδωσε τα μυστικά του έργου με ακρίβεια χειρουργού και θεατρική ευαισθησία, οδηγώντας την Καμεράτα σε μια ερμηνεία τόσο διαυγή, συγκινητική. Η “Casta Diva” – ίσως η πιο γνωστή στιγμή στην όπερα – αντήχησε, θυμίζοντας τη Μαρία Κάλλας που ο τόπος καταγωγής της είναι λίγα χιλιόμετρα μακριά, στο Νιοχώρι. Στην Αρχαία Μεσσήνη η όπερα έζησε άλλη μια φορά.