14 χρόνια πίσω. Ο Γιώργος Μορφέσης, προπονητής που βασίζεται στη συστηματική δουλειά και έχει χαμηλό προφίλ, οδηγεί τα κορίτσια του πόλο σε μια ασύνορη επιτυχία: στην κορυφή του κόσμου, στο χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Σανγκάη και με νίκη στον τελικό (9-8) απέναντι στην οικοδέσποινα Κίνα. Ο άγνωστος (έως τότε) Μορφέσης, μονομιάς έβαλε το γυναικείο πόλο στα σπίτια όλων.
Τώρα, ένας άλλος προπονητής έφερε την εθνική Ελλάδας στη ζώνη των μεταλλίων. Ο Χάρης Παυλίδης. Ασφαλώς και έχει παραπάνω «βαρύ όνομα» σε σύγκριση με τον Μορφέση και άλλωστε τα πεπραγμένα του τόσα χρόνια στις πισίνες, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Ο Παυλίδης «υπέγραψε» επιτυχίες ως κόουτς του Ολυμπιακού και σε 15 χρόνια πανηγύρισε 19 τρόπαια με τα ερυθρόλευκα! Τρομερό επίτευγμα.
Μετέβη στην εθνική ομάδα της Κίνας και το περασμένο φθινόπωρο, Νοέμβριος ήταν, επέστρεψε ύστερα από μια τριετία με στόχο να δώσει ελπίδα σε μια ομάδα που καταφανώς «ήθελε αλλά δεν μπορούσε». Με απλά λόγια, δεν έβγαινε στο νερό το πλούσιο ταλέντο των γυναικών. Για να αποδειχθεί, ξανά, πως τα περισσότερα, αν όχι όλα, είναι θέμα προπονητή. Ο Παυλίδης έχει τη γνώση, την ηρεμία και τη μεταδοτικότητα.
Οι Αντώνης Βλοντάκης και Γρηγόρης Δέδες, λύνουν όλα τα ζητήματα εκτός πισίνας. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν τα «γαλανόλευκα» κορίτσια. Η Ξενάκη είναι η καλύτερη φουνταριστή στη διοργάνωση όπως ήταν το 2011 η Ασημάκη. Η Βάσω Πλευρίτου με τα τρία γκολ στην τέταρτη περίοδο απέναντι στις ΗΠΑ θύμισε πως μπορεί να κάνει τα πάντα και έμοιαζε με την πληθωρική Ρουμπέση.
Η Σταματοπούλου έκανε σπέσιαλ αποκρούσεις και φλερτάρει με είσοδο στην καλύτερη επτάδα της διοργάνωσης, όπως συνέβη με την Κούβδου στη Σανγκάκη. Η Τριχά καταθέτει πάθος αλά-Μελιδώνη και η Ελευθερία Πλευρίδου μοιάζει με τη Μανωλιουδάκη. Ολες κάνουν πολλά. Και όλες δεν αρκούνται στο ασημένιο μετάλλιο.
Γιατί μέσα τους γνωρίζουν καλά πως μπορούν το χρυσό. Ακόμη καλύτερα, αξίζουν την κορυφή του κόσμου γιατί το υγρό στοιχείο είναι στο αίμα μας! Αλήθεια, ποιος δεν θα παρακολουθήσει αυτόν τον τελικό;