Ακόμη τη θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Πέντε χρόνια πίσω. Ιανουάριος του 2020 ήταν. Στο Ιατρικό Κέντρο ένα ντροπαλό παιδί με παράστημα , ψηλό κοντά στο 1,90 μ. ήταν έτοιμο να περάσει από ιατρικές εξετάσεις. Κοντά είχε τους γονείς του. Αλλωστε, ποιος πατέρας και ποια μάνα θα άφηναν μόνο του το καμάρι τους σε μια ξένη χώρα; Ο Σλοβένος κεντρικός μπακ Ζίγκα Λάτσι υπήρξε ένα απόκτημα της ΑΕΚ που ήθελε τότε να επενδύσει στα νιάτα. Ο Λάτσι στα 18 του χρόνια και με καλό αριστερό πόδι, πέρασε τα τεστ, υπέγραψε συμβόλαιο και εντάχθηκε με «όνειρα χίλια» στο τιμ του Καρέρα. Ποιος τον έφερε; Η μεταγραφή πιστώνεται στον τότε τεχνικό διευθυντή, τον Ιλια Ιβιτς που ασφαλώς και μάθαινε καλά τι συμβαίνει στη Σερβία αλλά και την πατρίδα του Λάτσι, τη Σλοβενία. Ορισμένοι δε, θυμήθηκαν και το πόσο σωστά είχε λειτουργήσει ο Ιβιτς κατά την πρώτη του θητεία στην ΑΕΚ και στη συγκεκριμένη θέση, όταν είχε υπογράψει (μεταξύ άλλων) τους Χετεμάι και Τόζερ. Είχαν προοπτικές και «κάτι» έδωσαν. Βέβαια, στα ενδότερα της ομάδας ειπώθηκε πως ρόλο έπαιξε και ο τότε σκάουτερ Μπαρμπαλιάς, αλλά το ζήτημα είναι πως ο Λάτσι έμοιαζε με πρότζεκτ που γεννούσε ελπίδες.
Δυσκολεύτηκε στην αρχή ο Σλοβένος. Αλλά στην πορεία βρήκε χρόνο συμμετοχής ακόμη και στη μεγάλη ομάδα, καθόσον πήρε ματς αντί του Τσιγκρίνσκι και μάλιστα σε ένα ματς με τον Άρη στο «Κλ. Βικελίδης» έδειξε καταπληκτικός στον ρόλο και την αντίληψη της θέσης του κεντρικού μπακ στο γήπεδο. Ποια ήταν η συνέχεια; Οι καταραμένοι τραυματισμοί, μάλλον του έβαλαν φρένο. Yποβιβάστηκε στην ΑΕΚ Β’, είχε παρουσίες αλλά προφανώς δεν πετούσε τη σκούφια του να παίζει εκεί. Από τα ψηλά στα χαμηλά δύσκολα προσαρμόζεσαι και ο Λάτσι που ήταν ακόμη 21 στα 22, δεν ήθελε να κάνει από εκεί επανεκκίνηση στην καριέρα του. Δόθηκε δανεικός στην Κόπερ, στην αγαπημένη του Μούρα μετά, αλλά δεν…Αποχώρησε από την ΑΕΚ το ’24 ως ένας παίκτης που είδε τα όνειρά του να ψαλιδίζονται. Και τώρα, έριξε τους τίτλους του τέλους μόνος του, στα 23 του χρόνια, νικημένος από τους τραυματισμούς και διαπιστώνοντας πως αδυνατεί να τραβήξει κουπί στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Το «δεν μπορώ πια» που είπε στην ανάρτησή του, ήταν μια μαχαιριά για τον ίδιο που περίμενε να κάνει πολλά στο ποδόσφαιρο. Όσο για την ΑΕΚ, χάθηκε μια ευκαιρία να βγάλει και να εξελίξει έναν ποδοσφαιριστή που πίστεψε πολύ ο Ίλια Ιβιτς. Αλλά το συναπάντημα στον τρίτο όροφο του ιατρικού κέντρου, τον χειμώνα του ’20, ίσως ήταν και μια σημαδιακή εικόνα για το πώς θα κυλούσε η αθλητική ζωή του Ζίγκα Λάτσι. Κυρίως στα ιατρεία….