Υπάρχουν πολύ καλοί ποδοσφαιριστές, υπάρχουν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές και υπάρχουν και ποδοσφαιριστές πραγματικά μεγάλοι. Ο τελευταίος χαρακτηρισμός φτάνει πέρα από την καριέρα στον αθλητισμό. Περικλείει την προσωπικότητα, τον άνθρωπο, τις αξίες, τον σεβασμό που εμπνέει στους γύρω του. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο Βιθέντε Ιμπόρα που την Παρασκευή, στα 37 του χρόνια, ανακοίνωσε με δάκρυα στα μάτια πως κρεμάει τα παπούτσια του. Ένας τζέντλεμαν των γηπέδων. Ένας γεννημένος νικητής.
Ξεκίνησε και τελείωσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα της καρδιάς του, την Λεβάντε. Στην πρώτη του θητεία, πρωταγωνίστησε στην πρώτη και μοναδική μέχρι τώρα παρουσία των Λεβαντίνων στις ευρωπαικές διοργανώσεις. Στην δεύτερη, εκπλήρωσε την υπόσχεση που είχε δώσει, να τους οδηγήσει ξανά στα σαλόνια του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ενδιάμεσα κέρδισε πέντε ευρωπαϊκά τρόπαια, βάζοντας το όνομα του σε μια λίστα που βρίσκονται ελάχιστοι. Τρία συνεχόμενα Europa League με την Σεβίλλη (2014, 2015, 2016), ένα ακόμα με την Βιγιαρεάλ (2021) και φυσικά το Conference League με τον Ολυμπιακό πριν από 13 μήνες. Το κοντέρ σταμάτησε στα 614 ματς με απολογισμό 60 γκολ και 24 ασίστ, ωστόσο η συνεισφορά του Ιμπόρα στις ομάδες που αγωνίστηκε ποτέ δεν μετριόταν πρωτίστως με αριθμούς.
Για παράδειγμα η περίφημη κεφαλιά του, πριν την σέντρα του Έσε για τον Ελ Κααμπί στην «Opap Arena» δεν καταγράφεται σε καμία στατιστική, ωστόσο κανένας φίλος του Ολυμπιακού δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Όπως δεν θα ξεχάσει όλη την παρουσία του σε εκείνη την τρελή πορεία που έφερε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο ελληνικού συλλόγου. Στον προημιτελικό της Κωνσταντινούπολης η δική του είσοδος στο ματς αρκούσε για να αλλάξει την ροή των πραγμάτων. Στον ημιτελικό του Μπέρμιγχαμ είχε παραδώσει μαθήματα του πως παίζεται η θέση του κεντρικού χαφ, πραγματοποιώντας την καλύτερη του εμφάνιση, ίσως, με την ερυθρόλευκη φανέλα.
Η ιστορία του Βιθέντε Ιμπόρα στα μέρη μας μπορεί να μην ήταν μεγάλη σε ότι αφορά τον χρόνο, αλλά ήταν τεράστια σε ότι αφορά τα μαθήματα που μας άφησε. Όπως το ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε τους ποδοσφαιριστές. Όπως το ότι ηλικία πολλές φορές είναι απλά ένας αριθμός. Ειδικά όταν αναφερόμαστε στους πραγματικά μεγάλους. Δεν είναι μυστικό πως στα μισά της θητείας του στον Ολυμπιακό, ο Βαλενθιάνος μέσος έφτασε κοντά στην πόρτα της εξόδου. Μέχρι τότε είχε αγωνιστεί ελάχιστα και μάλιστα σε ένα ποδοσφαιρικό σχέδιο που δεν ταίριαζε στα χαρακτηριστικά του. Αρκούσε η δική του επιμονή και η έλευση του Μεντιλίμπαρ για να γραφτεί μια εντελώς διαφορετική ιστορία και να φέρει τον Ιμπόρα σε περίοπτη θέση στην ιστορία του συλλόγου.