Οι μεταναστευτικές ροές από την Αφρική στην Κρήτη αποδεικνύονται πεδίον δόξης λαμπρόν για τα τραμπικά αντανακλαστικά της κυβέρνησης.
Εχοντας αφήσει τη διαχείριση των αφίξεων σε τοπικούς παράγοντες και υπαλλήλους, οι κυβερνητικοί περιφέρονται με αγριεμένο ύφος οπλαρχηγού της Επαναστάσεως, ανακοινώνοντας μπλόκα με φρεγάτες στο Λιβυκό (καλά πάει αυτό) και μέτρα που δεν θα αφήνουν ούτε κουνούπι να περνά τα σύνορά μας. Ο δε υπουργός Πλεύρης ταξίδεψε στη Λιβύη, την οποία θα καταλήξουμε να πληρώνουμε οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι για να κρατά τους μετανάστες. Συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων που φτάνουν από το Σουδάν, που έχουν προσφυγικό προφίλ ως διαφυγόντες από έναν από τους χειρότερους εν εξελίξει πολέμους.
Αδιάφορο τους είναι αυτό, βεβαίως. Στόχος είναι – λένε – η γενικότερη μείωση των «ξένων» με μέτρα φιλελεύθερης εμπνεύσεως. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι η διαρκώς ομνύουσα στον νόμο και το διεθνές δίκαιο ελληνική κυβέρνηση θα μειώσει «πάνω από 50%» όλα τα επιδόματα σε όσους βρίσκονται στη χώρα μας, ακόμη κι αυτά που αφορούν ενοίκια και άμεσες καθημερινές ανάγκες, για να τους αναγκάσει να φύγουν. Και ότι, επίσης, θα μειώσει εξίσου «δραστικά» το επίδομα σίτισης γιατί, λένε, οι αιτούντες άσυλο τρώνε «ξενοδοχειακού τύπου πλούσια γεύματα» (μα τι ντροπή) που πρέπει να περιοριστούν σε νερό και κουραμάνα. Κανείς δεν επισημαίνει βέβαια ότι τα επιδόματα, τα catering κ.λπ. πληρώνονται από ευρωπαϊκά κονδύλια που δίνονται για τον σκοπό αυτόν. Αλλά και ότι έχουν αποτελέσει χρυσές εργολαβίες για ημετέρους.
Μαθαίνουμε, επίσης, ότι κάθε αίτηση ασύλου θα εξετάζεται άπαξ. Ούτε δευτεροβάθμια όργανα ούτε δικαστήρια, όμορφα, απλά, δικαιοκρατικά. Ενώ «με την απόρριψη του αιτήματος ασύλου η συνεχιζόμενη παραμονή στη χώρα μετατρέπεται αυτόματα σε ποινικό αδίκημα, που σημαίνει ότι προβλέπονται ποινές φυλάκισης χωρίς αναστολή και χωρίς δικαίωμα εξαγοράς της ποινής», εκτός εάν ο μετανάστης «ζητήσει οικειοθελώς να επιστρέψει στη χώρα του».
Με απλά λόγια, θα τους κάνουμε όλους ποινικούς και θα τους κλείσουμε στις φυλακές που δεν έχουμε. Σατανικό. Εκτός, βέβαια, αν θέλουν να επιστρέψουν στις χώρες οι οποίες, στην πλειοψηφία τους, δεν τους δέχονται πίσω, με βάση τα στοιχεία για τις ετήσιες επιστροφές που δίνει το ίδιο υπουργείο. Γιατί εκτός από τους νόμους και το διεθνές δίκαιο, μπορούμε – ναι – να βιάζουμε και την κοινή λογική. Αμ πως.