Ηταν δράμα ή κωμωδία αυτό που ζήσαμε με το δημοψήφισμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Νομίζω ότι επρόκειτο για ένα δράμα που, στο μέλλον, θα μας κάνει να δείχνουμε κωμικοί. Διότι ιστορικά θα το φορτωθούμε όλοι, ακόμα και εμείς που πήραμε στο χέρι το ποτήρι με το Aperol και κατεβήκαμε στο Σύνταγμα για να δηλώσουμε ότι «Μένουμε Ευρώπη». Οπως αποδείχθηκε, ήμασταν μειοψηφία και δεν ήταν καν στο χέρι μας. Θα βουλιάζαμε όλοι μαζί. Και έτσι θα μας αποτιμήσουν στο μέλλον – όλους μαζί. Ναι, το δημοψήφισμα θα καταγραφεί ως μία τυχοδιωκτική ακροβασία, ένας ερασιτεχνισμός στα όρια της εθνικής προδοσίας, αλλά και ένα παράδειγμα εθνικής αφροσύνης. Θα καταστρέφαμε τη χώρα, θα υπονομεύαμε το μέλλον των αγέννητων, θα βυθίζαμε τις ζωές μας στη βάσανο της ανέχειας, στην κατρακύλα της έκπτωσης. Φυσικά η υπογραφή θα ήταν του Τσίπρα, αλλά τι θα ήταν και αυτός χωρίς τη λαϊκή υποστήριξη; Τίποτα. Ενα παιδί που δεν θα έφτανε ποτέ τόσο μακριά, πέρα από τις άκρες των ονείρων του.