21 Σεπτεμβρίου 2010. Συζήτηση επί του νομοσχεδίου για την κατάργηση και συγχώνευση οργανισμών του Δημοσίου. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος θα εκστόμιζε τη φράση που θα γραφόταν στην ιστορία: «Η απάντηση εις την κατακραυγή που υπάρχει εναντίον του πολιτικού προσωπικού «πώς τα φάγατε τα λεφτά;» είναι αυτή: «Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής». Η φράση μνημονεύτηκε αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις αποκαλύψεις για το πάρτι διαφθοράς στον ΟΠΕΚΕΠΕ, με τις ψευδείς δηλώσεις στρεμμάτων από μαϊμού ή πραγματικούς αγρότες, τα ανύπαρκτα ζώα, τις εικονικές καλλιέργειες γης, τις δήθεν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και τις «εξυπηρετήσεις» διαφόρων διεφθαρμένων κομματαρχών που αντιμετώπιζαν τα κοινοτικά κονδύλια ως προσωπικό τους κεφάλαιο για πολιτική εκστρατεία.
Η φράση του Πάγκαλου επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά με δραματικό τρόπο, ενώ και πάλι τον λογαριασμό για το φαγοπότι θα τον πληρώσουν οι τίμιοι και οι συνεπείς. Οι ίδιοι που πληρώνουν υπέρογκους φόρους για να καλύψουν το ισοζύγιο όσων φοροδιαφεύγουν – παίρνουν μαύρα – κλέβουν το κράτος. Εκείνοι που στερούνται, κάνοντας αιματηρές οικονομίες ώστε να είναι συνεπείς και κάθε τόσο βλέπουν ρυθμίσεις για κακοπληρωτές με μείωση της αρχικής οφειλής, διαγραφή των προσαυξήσεων, δόσεις. Επιχειρήσεις που πληρώνουν στην ώρα τους και έχουν να αντιμετωπίσουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό από τον μπαταξή επιχειρηματία, που τις ανταγωνίζεται με χαμηλότερο κόστος. Εταιρείες που χρωστούν χιλιάδες ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία, στην Εφορία – και σε όποιον μιλάει ελληνικά – και συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς καμία συνέπεια, τη στιγμή που άλλοι εργοδότες προσημειώνουν σπίτια προκειμένου να πληρώνουν μισθούς, Εφορία, ΕΦΚΑ, λογαριασμούς και τα αλλεπάλληλα χαράτσια που εμπνέεται η εκάστοτε κυβέρνηση για να καλύψει τη χασούρα από τους μπαταχτσήδες. Τώρα ο έλληνας φορολογούμενος θα κληθεί να πληρώσει το πρόστιμο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, όσο κι αν η ΑΑΔΕ διατείνεται ότι θα βρεθούν χρήματα από αλλεπάλληλες διασταυρώσεις, ώστε να απαιτηθεί η επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων.
Μια αλυσίδα διαφθοράς με κομματάρχες – μεσάζοντες – παρανόμως ωφελούμενους αγρότες – μαϊμού ή πραγματικούς – όλοι τους λαμόγια. Τα δραματικά χρόνια της κρίσης ο δημοσιογράφος της «Liberation» Ζαν Κατρεμέρ είχε περιγράψει πως το βασικότερο λάθος που έκανε η τρόικα με την Ελλάδα είναι πως δεν διαπίστωσε εγκαίρως την πλήρη ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών, πως υποτίμησε – όπως περιέγραφε στο άρθρο του όπου χαρακτήριζε την Ελλάδα ως «τα ατίθασα νιάτα της ευρωζώνης» – τη σοβαρότητα της κατάστασής της και το βάθος των μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να εφαρμόσει: παχύσαρκο και ελαττωματικό κράτος, ενδημική διαφθορά, γενικευμένη φοροδιαφυγή και οικονομικές δομές που αντιστοιχούν σε κράτος που βγαίνει από κομμουνιστικό καθεστώς». Πολλά χρόνια – και μνημόνια – μετά, διαπιστώνεται και πάλι πως παρά τα βήματα που έγιναν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες παραμένουν χαοτικές, αφήνοντας μαζί με την πολυνομία παράθυρα για υποκειμενικές ερμηνείες μέσα σε ένα σύστημα με άκρως προβληματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν ένα ατελείωτο πάρτι διαφθοράς.
Από την άλλη, ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα, κατηγορώντας απρόσωπα τους «απατεώνες του πολιτικού συστήματος» σαν να προέκυψε από παρθενογένεση.
Είναι γνωστή άλλωστε η ρήση του Τζορτζ Οργουελ πως «οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, κλέφτες και απατεώνες δεν είναι θύματα. Είναι συνένοχοι».