Με ιστορίες που κουβαλούν πόνο, αντοχή και ελπίδα, δύο νέες βουλευτές που εξέπληξαν τους πολιτικές αναλυτές όταν εκθρόνισαν ισχυρές πολιτικές προσωπικότητες στις εκλογές του Μαϊου, ανέβηκαν στο βήμα του Κοινοβουλίου για την πρώτη τους ομιλία, την Τρίτη.
Πρόκειται για την Ali France, τη νέα βουλευτή του Εργατικού Κόμματος που εκθρόνισε τον Peter Dutton, και τη Sarah Witty, που επικράτησε του πρώην ηγέτη των Πράσινων, Adam Bandt, επιστρέφοντας την έδρα της Μελβούρνης στους Εργατικούς για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια.
Στη συγκινητική παρθενική ομιλία της στη Βουλή των Αντιπροσώπων, η Ali France, απέτισε φόρο τιμής στον γιο που έχασε πέρυσι.
«Το θάρρος του ήταν μαζί μου». Η Ali France κουβαλούσε μέσα της τα λόγια του γιου της Henry, καθώς έδινε τη μεγαλύτερη πολιτική μάχη της ζωής της — και τελικά κέρδισε την έδρα Dickson, εκθρονίζοντας τον πρώην αρχηγό της αντιπολίτευσης, Peter Dutton.
Ήταν το δικό του θάρρος που της έδωσε τη δύναμη να συνεχίσει την προεκλογική εκστρατεία και να γίνει μία από τις πρώτες γυναίκες με αναπηρία που εκλέγονται στη Βουλή των Αντιπροσώπων και το πρώτο άτομο που εκθρονίζει αρχηγό της αντιπολίτευσης.
Η France αναφέρθηκε στις τελευταίες μέρες του 19χρονου Henry, που πέθανε πέρυσι μετά από 18μηνη μάχη με τη λευχαιμία. Την τελευταία εβδομάδα της ζωής του, επέστρεψε στο σπίτι για να κοιμηθεί ξανά στο κρεβάτι της, όπως έκανε όταν ήταν παιδί.
«Τον παρακολουθούσα να αναπνέει όλη τη νύχτα, με δέος για το θάρρος του και την ικανότητά του να χαμογελά κάθε μέρα, παρά τον απίστευτο πόνο και τις ατελείωτες παραμονές στο νοσοκομείο και τις θεραπείες», είπε. «Είμαι τόσο ευγνώμων γι’ αυτές τις ώρες».
Με δάκρυα στα μάτια, η France είπε ότι ο γιος της είχε καταλάβει ότι οι εκλογές του Μαΐου θα ήταν η δική της στιγμή. «Ήταν σίγουρος πως θα τα κατάφερνα, και μου είχε πει πολλές φορές: ‘Μη χρησιμοποιήσεις εμένα ως δικαιολογία για να μην κάνεις σημαντικά πράγματα’».
«Χρειάστηκαν επτά χρόνια για να φτάσω ως εδώ – ως μονογονέας, με ένα πόδι, αντιμετωπίζοντας έναν από τους πιο ισχυρούς πολιτικούς της εποχής μας», είπε. «[Τα λόγια του Henry], το θάρρος του, ήταν μαζί μου κάθε μέρα της προεκλογικής εκστρατείας και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να φτάσω ως εδώ».
Η France είπε στη Βουλή των Αντιπροσώπων ότι η πορεία της προς τη βουλευτική θέση δεν ήταν «ένα όνειρο ζωής. Ήταν, μάλλον, εκατοντάδες μικρά βήματα».
Διηγήθηκε τη μέρα το 2011 που εκείνη και ο άλλος γιος της παρασύρθηκαν από αυτοκίνητο, ως μια μέρα που «θα έπρεπε κανονικά να είχε πεθάνει».
Πήγαινε τον μικρότερο γιο της, Zac, τότε τεσσάρων ετών, σε ένα ραντεβού σε εμπορικό κέντρο του Brisbane, όταν ένα αυτοκίνητο έπεσε επάνω τους.
Ο Martin Wullschleger, ο χειρουργός που έσωσε τη ζωή της France όταν πήρε την απόφαση σε κλάσματα δευτερολέπτου να ακρωτηριάσει το πόδι της, βρισκόταν στην αίθουσα για την παρθενική της ομιλία.
Έξι χειρουργεία μέσα σε τέσσερα χρόνια, διαταραχή μετατραυματικού στρες και έντονοι πόνοι οδήγησαν τη France στο χαμηλότερο σημείο της ζωής της.
Τότε συνάντησε τον Ιρακινό ορθοπεδικό χειρουργό, Munjed Al Muderis, ο οποίος της είπε ότι θα έκανε τα πάντα για να τη βοηθήσει να περπατήσει ξανά, όταν την υπέβαλλε σε μια επικίνδυνη επέμβαση για την τοποθέτηση μεταλλικού προσθετικού μέλους. Ο πρόσφυγας και χειρουργός βρισκόταν επίσης στην αίθουσα.
Ωστόσο, η France τόνισε στους ακροατές ότι οι δυσκολίες που αντιμετώπισε δεν διαφέρουν τόσο από τις δοκιμασίες που βιώνουν πολλοί από τους ψηφοφόρους της.
«Η διαδρομή μου μέχρι εδώ δεν είναι μια λυπητερή ούτε και μια χαρούμενη ιστορία – είναι μια ανθρώπινη ιστορία», είπε. «Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που εκπροσωπώ στην εκλογική περιφέρεια Dickson μοιράζονται μια ζωή με σκαμπανεβάσματα, επιτυχίες, δυσκολίες, απώλειες και ευτυχισμένες στιγμές».
Την πρώτη ομιλία της έδωσε την Τρίτη και η νέα βουλευτής και ανάδοχη μητέρα Sarah Witty, η οποία ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις των εκλογών όταν νίκησε τον πρώην ηγέτη των Πράσινων, Adam Bandt.
Η Witty διηγήθηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων τον δρόμο της προς την αναδοχή παιδιών και την πολιτική και πώς όλα ξεκίνησαν από μια τρυφερή συμβουλή της μητέρας της.
Εξήγησε ότι εκείνη και ο σύζυγός της, Paul, επέλεξαν να γίνουν ανάδοχοι γονείς, καθώς δεν μπορούσαν να αποκτήσουν δικά τους παιδιά.
«Θυμάμαι μια μέρα, μετά από μία ακόμη οδυνηρή απώλεια [μιας ακόμη εγκυμοσύνης], τη μητέρα μου να μου λέει τρυφερά: ‘Ίσως προορίζεσαι να γίνεις μαμά για όλα τα παιδιά’».
Ο πόνος τότε ήταν πολύ έντονος και πολύ νωπός για να κατανοήσει τα λόγια της μητέρας της. «Όμως, έμειναν μέσα μου. Και όσο το πέπλο του πένθους άρχισε σιγά-σιγά να υποχωρεί, άνοιξα την καρδιά και τον εαυτό μου σε έναν νέο δρόμο», είπε η Witty.
«Μπήκα στον κόσμο της αναδοχής, όχι με ευκολία, αλλά από μια βαθιά ανάγκη να μετατρέψω τον πόνο μου σε κάτι θετικό».
Όλα άλλαξαν, όπως είπε, όταν ο Matt, ένα παιδί που είχε αναλάβει ως ανάδοχη μητέρα — της ψιθύρισε ένα μυστικό. Δεν αποκάλυψε τι της είχε πει.
Από εκείνη τη μέρα και μετά, είπε η Witty, κάθε απόφαση που καλείται να πάρει ως εκπρόσωπος της Μελβούρνης θα διαμορφώνεται μέσα από το ερώτημα: «Τι θα χρειαζόταν ο Matt, ώστε εκείνος και εκατοντάδες παιδιά σαν αυτόν να μεγαλώσουν και να γίνουν οι καλύτεροι άνθρωποι που μπορούν να γίνουν;»
Η κάτοικος του Richmond απέτισε επίσης φόρο τιμής στην περιφέρεια που πλέον εκπροσωπεί.
«Είμαστε η πατρίδα της οκτάωρης εργασίας και του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Το Victorian Trades Hall, η παλαιότερη έδρα του συνδικαλιστικού κινήματος, στέκεται περήφανα στην εκλογική μου περιφέρεια».
Η Witty και η France ήταν οι πρώτες που έδωσαν τις παρθενικές τους ομιλίες στο 48ο Κοινοβούλιο, ενώ άλλοι βουλευτές πρώτης θητείας θα εκφωνήσουν τις ομιλίες τους τις επόμενες ημέρες.
The post Οι ανθρώπινες ιστορίες που σημάδεψαν την πρώτη μέρα των εργασιών του νέου Κοινοβουλίου στην Καμπέρα appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.