O Κυριάκος Κυριάκος που αποχώρησε σήμερα από τον ΠΑΟΚ μετά από κάτι χιλιάδες χρόνια -τιμώντας και το σχετικό σύνθημα- είναι άνθρωπος με δυσεύρετα χαρίσματα. Μπορούν να το επιβεβαιώσουν όσοι τον έχουν γνωρίσει σε προσωπικό επίπεδο, έχουν συνεργαστεί μαζί του ή και τα δυο.
Εκείνος που βρίσκεται σε «κοινή θέα» βέβαια, κρίνεται βάσει των δημόσιων λόγων, πράξεων και συμπεριφορών, αφού μια προσωπική επαφή ή γνωριμία μπορεί να είναι παραπλανητική.
Εξίσου παραπλανητική στην περίπτωση του μπορεί να είναι και η δημόσια αποδοχή, αφού στο περιβάλλον που ανέπνεε, συμβαίνει να φωνάζουν οι λίγοι, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι είναι πολλοί, επειδή ακούγονται περισσότερο.
Αυτό που πλήρωνε κατά βάσει ο Κυρ Κυρ όπως είναι ευρύτερα γνωστός, είναι η αναπόφευκτη φθορά της πολυετούς παραμονής του. Είναι γνωστό άλλωστε ότι κάθε καινούργιος, ακόμα και αμφιβόλου αξίας, φέρνει φρέσκο αέρα, μαζί κι ελπίδα.
Για τον ίδιο λόγο κάθε παλιός όσο άξιος κι αν είναι, κουβαλά την κακοσμία των κακών στιγμών που συνήθως το κοινό θυμάται περισσότερο, μαζί με λάθη που ίσως δεν είναι δικά του ή μόνο δικά του.
Οι διαφωνούντες, παραπέμπονται στα θερμότατα σχόλια των φίλων της ΑΕΚ όταν είχε ανακοινωθεί ο Γιαννίκης και τα απαξιωτικά όταν έφυγε ο Αλμέιδα.
Ο Κυρ Κυρ όπως και κάθε χαρισματικός τύπος δεν δίσταζε ποτέ να αυτοσαρκάζεται, είχε σχολιάσει κάποτε τα διάφορα αρνητικά που ακούγονται για εκείνον λέγοντας «είμαι ένας πολύ αντιπαθής άνθρωπος, τι να κάνουμε; Πρέπει να ζήσω με αυτό…»
Σε προσωπικό επίπεδο, αντιλαμβάνομαι πλήρως τους βασικούς λόγους που εξ αρχής δεν απολάμβανε μεγάλης αποδοχής, από τους εθισμένους στις φωνασκίες και την αμφισβήτηση κατά βάσει. Το στυλ του, το σουλούπι, ο τρόπος εκφοράς του λόγου του, μέχρι και το περπάτημά του, ίσως δεν ταίριαζαν στην κουλτούρα του μέσου φιλάθλου της ομάδας.
Ο Κυρ Κυρ έδινε την αίσθηση του βαριεστημένου, του ευθυνόφοβου, εκείνου που αντιμετώπιζε τα πάντα με απάθεια.
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, αφού η φαινομενική αδιαφορία του ήταν αποτέλεσμα σκέψεων και ανάλυσης των καταστάσεων.
Αναπνέοντας σε χώρο όπου κυριαρχούσε το άγχος, η πίεση, η ανάγκη να βρεθεί άμεση λύση στα αλλεπάλληλα καθημερινά θέματα, ο Κυρ Κυρ ήταν η ήρεμη δύναμη.
Κι επειδή ξεχώριζε μέσα στην ψυχονευρωτική μάζα -που δυσκολεύονταν να βρει διεξόδους- πολλοί το εκλάμβαναν ως αδυναμία.
Βρισκόμενος σε εμπόλεμη ζώνη και ακούγοντας βόμβες να σκάνε τριγύρω, ο Κυρ Κυρ θα έλεγε με παροιμιώδη νηνεμία «η πρώτη βόμβα έσκασε εκεί, η άλλη εκεί, οπότε ο καλύτερος δρόμος διαφυγής είναι από εδώ». Την ίδια στιγμή, οι περισσότεροι θα είχαν σκοτωθεί όχι από τις βόμβες, αλλά λόγω του πανικού και του συνωστισμού.
Διέθετε και σπάνιο διπλωματικό χάρισμα, μπορούσε να σε πείσει για το οτιδήποτε. Έστω κι αν του έπαιρνε χρόνο, θα σε πήγαινε από εδώ θα σε έφερνε από εκεί και στο τέλος θα κατέληγες στα νερά του.
Από ένα σημείο μετά θα του έλεγες «είναι χάσιμο χρόνου να μιλάμε, αφού στο τέλος θα με πείσεις..»
Χαριτολογώντας, θα έλεγα πως είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη, που θα κατάφερνε να βγάλει για ούζο τον Πούτιν παρέα με τον Ζελένσκι.
Δεν θα υπερβάλλω ισχυριζόμενος ότι θα τους έπειθε να υπογράψουν συνθήκη, αν και δεν αποκλείω μετά την ουζοκατάνυξη να ακούγαμε δήλωση του Ζελένσκι «εκεχειρία με εισβολείς, δεν γίνεται. Θα συνεχίσουμε μέχρι να διώξουμε και τον τελευταίο Ρώσο στρατιώτη. Αυτό με την Κριμαία πάντως αφήστε με να το σκεφτώ. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα έχω απαντήσει…»
Εν κατακλείδι, η απουσία του Κυρ Κυρ από τον ΠΑΟΚ της επόμενης περιόδου, θα είναι περισσότερο από αισθητή.
Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, προκύπτουν εκατοντάδες μικρά, μεγάλα ή μεγαλύτερα προβλήματα σε ομάδες με το βεληνεκές του ΠΑΟΚ και δεν λύνονται όλα με τον ίδιο τρόπο.
Ορισμένα απαιτούν χάρισμα πιλότου, που πρέπει σε δευτερόλεπτα να επιλέξει την ενδεδειγμένη κίνηση.
Κάποια άλλα απαιτούν υπομονή, σχέδιο, καθαρό μυαλό και σε αυτά ο Κυρ Κυρ ήταν καλλιτέχνης.
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλοποιημένα όσο φαντάζονται ορισμένοι, ούτε όπως τα παρουσιάζουν οι αναλυτές του πληκτρολόγιου και θα το διαπιστώσουν την πορεία.
Αν κι έχω την βεβαιότητα ότι αυτοί που άγονται και φέρονται από τον εγωισμό τους και ζητούσαν την κεφαλή του επί πίνακι, δεν θα το παραδεχτούν ακόμα κι αν χαλάει ο κόσμος.
Έχοντας ξεμείνει πλέον και από την ήρεμη δύναμη του Κυρ Κυρ πάντως, το υποθετικό ΑΝ μοιάζει με πλεονασμό…