Παίζοντας εντός έδρας στη μακρινή Ασία

Τα κορίτσια του Χάρη Παυλίδη τα κατάφεραν υπέροχα απέναντι στις Αμερικανίδες και η Εθνική γυναικών του πόλο θα γυρίσει από τη Σιγκαπούρη με μετάλλιο από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: θα δούμε αν θα είναι χρυσό ή αργυρό – το δεδομένο είναι ότι στην υπέροχη ιστορία της η ελληνική ομάδα πρόσθεσε χθες μια ακόμα χρυσή σελίδα. Στα παιχνίδια με την ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών η Εθνική μας είχε μόνο άσχημα αποτελέσματα να θυμάται: στο τελευταίο σημαντικό ματς είχε ηττηθεί από τις Αμερικανίδες στην πρεμιέρα της στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι όπου είχε πάει με μεγάλα όνειρα – σημειωτέον οι Αμερικανίδες είχαν καταλήξει τέταρτες ενώ η Εθνική μας ολοκλήρωσε μόλις έβδομη. Αλλά στον χθεσινό ημιτελικό η υπεροχή της ομάδας του Παυλίδη ήταν απόλυτη και το τελικό 14-10 είναι μάλλον κολακευτικό για τις ΗΠΑ που στο τέταρτο οκτάλεπτο κατέρρευσαν. Οι Αμερικανίδες ασχολήθηκαν πολύ με την Ελευθερία Πλευρίτου και αυτό επέβαλε κάποιες άλλες εξαιρετικές παίκτριες να βγουν μπροστά. Η Βάσω Πλευρίτου διέλυσε την αμερικανική άμυνα. Οι πιτσιρίκες της παρέας, η Σάντα, η Σιούτη και η Τριχά, έμοιαζαν φτασμένες πρωταθλήτριες και η τερματοφύλακας Ιωάννα Σταματοπούλου απλά το διασκέδασε. Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια.

Θυμίζω

Οπως μου αρέσει να θυμίζω, η Εθνική ομάδα πόλο των γυναικών είναι η μοναδική ελληνική εθνική ομάδα που εκμεταλλεύτηκε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 – τους πρώτους στους οποίους πήρε μέρος. Τότε οι Εθνικές μας ομάδες όλων των ομαδικών αθλημάτων είχαν το δικαίωμα συμμετοχής στους Αγώνες χωρίς προκριματικά. Κάποιες είχαν καλούτσικα αποτελέσματα: πλασαρίστηκαν στην οκτάδα. Μόνο όμως η ομοσπονδία του πόλο εκμεταλλεύτηκε όπως έπρεπε αυτή τη δυνατότητα παρουσίας Εθνικής σε Ολυμπιακούς για πρώτη φορά. Η Εθνική μας των γυναικών στην Αθήνα έπαιξε τελικό. Κι άλλαξε την ιστορία της.

Δύσκολο

Θα πάρουν τα κορίτσια το χρυσό και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όπως έκαναν στο Παγκόσμιο Κύπελλο; Δύσκολο να το πεις. Αλλά ας πούμε πως οι οιωνοί είναι μαζί μας. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το κέρδισαν οι Ελληνίδες στη Σαγκάη το 2011. Το Παγκόσμιο Κύπελλο το κέρδισαν στη Σενγκτζού, πάλι στην Κίνα δηλαδή, το περασμένο Πάσχα. Τώρα όλα συμβαίνουν στη Σιγκαπούρη. Στην Απω Ανατολή τα κορίτσια μας παίζουν εντός έδρας. Πάλι κόντρα στην Ουγγαρία.

ΠΑΟ

Ο ΠΑΟ από την άλλη αρχίζει την προσπάθειά του να φτάσει στη League Phase του Τσάμπιονς Λιγκ παίζοντας απόψε εκτός έδρας: στη Γλασκώβη, στην ιστορική της έδρα, το Αϊμπροξ, τον περιμένει η Ρέιντζερς. Από τους Πράσινους δεν λείπει η αισιοδοξία η οποία μεγάλωσε μετά την καλή εμφάνιση της ομάδας στο τελευταίο της φιλικό ματς αυτό με αντίπαλο τη βελγική Βέστερλο. Ο ΠΑΟ κέρδισε με 3-1 δείχνοντας να βρίσκει λύση στο πρόβλημα που είχε φανεί και στα εφετινά του φιλικά ματς και που ήταν ακριβώς το ίδιο που πέρυσι δεν έλυσε: αναφέρομαι στην επιθετική του δυσκολία, αν όχι και αφλογιστία. Θα ήταν και δύσκολο να το λύσει το πρόβλημα διότι αφενός δεν πρόσθεσε ποδοσφαιριστές στην επίθεσή του (η όποια μεταγραφική του ενίσχυση αφορά κυρίως την άμυνα) και αφετέρου έχασε τον Μαροκινό Ουναΐ, τον επιτελικό του χαφ, που ειδικά μετά τον τραυματισμό του Τάσου Μπακασέτα κινούσε τον όποιο επιθετικό μηχανισμό. Το καλό για τον ΠΑΟ είναι ότι τις προκρίσεις στην Ευρώπη τις δίνει συνήθως καλοκαιριάτικα η άμυνα. Η επίθεση χρειάζεται αργότερα.

Πέρυσι

Δεν θα πάω πολύ πίσω. Θυμηθείτε απλά τι έγινε στους προκριματικούς του ΠΑΟ πέρυσι. Χάρη στην άμυνά του έμεινε ζωντανός στα δυο ματς με τον Αγιαξ (έχασε με 0-1 στην Αθήνα και κέρδισε με 1-0 στο Αμστερνταμ – για να αποκλειστεί τελικά από το Γιουρόπα Λιγκ σε εκείνη την ατέλειωτη διαδικασία των πέναλτι) και χάρη στην άμυνά του γύρισε από τη Γαλλία στο ματς με τη Λανς με μια ήττα μόλις με 2-1 την οποία ανέτρεψε στην Αθήνα κερδίζοντας στο ΟΑΚΑ με 2-0 (δηλαδή χωρίς να δεχτεί γκολ). Χάρη στη νίκη αυτή πήρε το εισιτήριο για το League Stage του Conference League. Νομίζω ότι τα ματς αυτά με τη Λανς μπορεί να είναι λίγο οδηγός και για την τωρινή του δοκιμασία. Το πρώτο ματς στην Ευρώπη καλοκαιριάτικα είναι πάντα δύσκολο και λίγο παγίδα. Ο ΠΑΟ παίζει απόψε για τρία αποτελέσματα: για τη νίκη, που θα του δώσει επί της ουσίας και πρόκριση, για την ισοπαλία, που αν έρθει του δίνει ένα μεγάλο αβαντάζ, αλλά κυνικά το λέω δεν είναι κακό αποτέλεσμα και μια ήττα με ένα γκολ, γιατί είναι ένα αποτέλεσμα που ανατρέπεται.

Απουσίες

Οι Σκωτσέζοι, τα έγραφα και πριν από λίγες μέρες, έχουν μεγάλες απουσίες. Ειδικά η επίθεσή τους είναι κομμάτι άδεια, αφού ο νεοφερμένος προπονητής τους Ράσελ Μάρτιν δεν έχει τους «παλιούς» κυνηγούς (ο Σιρίλ Ντέσερς είναι ανόρεκτος και θέλει και να φύγει, ενώ ο Χάμζα Ιγκαμάν ταλαιπωρείται και δεν έχει παίξει στα φιλικά) αλλά δεν έχει και τους καινούργιους αφού οι νεοφερμένοι Τεό Αασγκααρντ και Ντζεϊνί Γκασαμά είναι τραυματίες. Το πρόβλημα του ΠΑΟ είναι ένα και είναι το κατάμεστο Αϊμπροξ: οι οπαδοί της Ρέιντζερς πιστεύουν στην πρόκριση κι αυτή η πίστη καμιά φορά μεταφέρεται και εντός γηπέδου. Παρά τις απουσίες οι Σκωτσέζοι θα παίζουν με 11 παίκτες κι όχι με λιγότερους.

Ευκαιρία

Για τον ΠΑΟ η πρόκριση συνιστά τεράστια ευκαιρία και ο αποκλεισμός θα είναι ένα είδος τιμωρίας: δεν το λέω εγώ, το λέει η χθεσινή του ευρωπαϊκή κλήρωση. Αν ο Παναθηναϊκός είναι σοβαρός (αυτό κυρίως χρειάζεται να είναι…) και προκριθεί ο επόμενος αντίπαλος του είναι στα μέτρα του: ο νικητής του ζευγαριού Βικτόρια Πλζεν – Σερβέτ δεν θα είναι πιο δυνατή ομάδα από τη Ρέιντζερς. Αν όμως αποκλειστεί και καταλήξει στον προκριματικό του Γιουρόπα Λιγκ εκεί θα βρει όποιον περάσει από το δύσκολο ζευγάρι Μπεσίκτας – Σαχτάρ. Η κλήρωση είναι για τον ΠΑΟ κάτι σαν προειδοποίηση. Αποκλείοντας τους Σκωτσέζους κλείνει θέση σε League Stage, εξασφαλίζει χρήματα και πάει για τα play offs του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν αποκλειστεί θα βρεθεί καλοκαιριάτικα σε δύσκολο μονοπάτι.

Οι άλλοι

Να σημειώσω ότι μάλλον τυχερός ήταν στην κλήρωση και ο ΠΑΟΚ: η κυπελλούχος Αυστρίας Βόλφσμπεργκερ είναι στα μέτρα του. Η ΑΕΚ αν αποκλείσει την Μπερσεβά έχει μπροστά της όποιον προκριθεί από το ζευγάρι Αρης Λεμεσού – Ακαδημία Πούσκας και ο Αρης αν ξεμπλέξει με την Αράζ θα βρει τον νικητή του ζευγαριού Ομόνοια – Τορπέντο Κιουταΐσι. Είναι πιθανές οι ελληνοκυπριακές μονομαχίες, αλλά για αυτά έχουμε ακόμα καιρό…