To βράδυ της 30ης Ιουλίου, οι δεκάδες χιλιάδες φίλαθλοι που θα βρεθούν στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου και όλοι όσοι στηθούν μπροστά από μια τηλεοπτική οθόνη, εκεί σε ένα σαλόνι με τον κλιματισμό στο… τέρμα, σε ένα μπαλκόνι με το αεράκι να κόβει που και που τη γλώσσα του καύσωνα, σε ένα καφενέ με παρεούλα και δροσερά ποτά, σε ένα μπαλκόνι που αντιστέκεται στην οφθαλμαπάτη της ήρεμης πόλης, κοντά σε μια παραλία (σας ζηλεύουμε να ξέρετε), δεν θα παρακολουθήσουν ένα απλό ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Είναι μια από εκείνες τις νυχτιές που δοκιμάζονται οι χαρακτήρες και χαλυβδώνονται οι αθλητικές προσωπικότητες. Σε αυτές τις βραδιές ξεχωρίζουν οι τολμηροί – και ικανοί – από τους… περαστικούς.
Ο Παναθηναϊκός καλείται να ανέβει τα δικά του… Highlands απέναντι στους Ρέιντζερς και αυτό το 2-0 της Γλασκώβης βαραίνει λίγο τα πόδια. Όχι όμως σαν απειλή, αλλά περισσότερο σαν μια μεγάλη πρόκληση. Όποιος είδε το πρώτο παιχνίδι, ξέρει πως το σκορ ήταν σκληρό για τον Παναθηναϊκό. Ίσως και άδικο αν υπήρχε κάποιο είδους μέτρηση ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης γι’ αυτόν που μοχθεί περισσότερο από τον άλλον στο γήπεδο. Όμως σε τέτοιες στιγμές δεν χωρούν πολλά λόγια, αλλά πράξεις. Γιατί οι «πράσινοι» δεν χρειάζονται επαναστατικά διαγγέλματα και πύρινους λόγους. Αυτό που πρέπει να έχουν απέναντι στους Σκωτσέζους είναι καθαρό μυαλό, πείσμα και – πάνω απ’ όλα – υπομονή.
Όχι από αυτή που κάθεται στην άκρη και περιμένει πότε θα της χαμογελάσει η τύχη. Για την άλλη λέμε. Αυτή που προκαλείς για να γίνει πιο… ενεργητική. Αυτή που σου ψιθυρίζει στο ιδρωμένο αυτί: «μην βιαστείς υπερβολικά, η στιγμή θα έρθει» και που καταφέρνει να σε κρατά ψύχραιμο, όταν το γήπεδο «βράζει» και το χρονόμετρο τρέχει σαν παλαβό. Γιατί, αν μπει το πρώτο γκολ, όλα αλλάζουν. Ο φόβος περνά στην απέναντι πλευρά και η πίεση μεταφέρεται στους… άλλους. Και η φωτιά της πρόκρισης δυναμώνει.
Θα χρειαστεί και ευστοχία. Αποτελεσματικότητα. Killer instinct που λένε και στο χωριό μου. Όχι μόνο στα τελειώματα, αλλά και στις αποφάσεις. Δεν έχει χώρο για «λίγο ήθελε για να πάρει σωστά την μπάλα», ούτε για «αν έβγαζε την κάθετη». Οι Σκωτσέζοι, σε δύσκολες, αλλά όχι βάναυσες καιρικές συνθήκες γι’ αυτούς, θα «δώσουν» τέσσερις – πέντε καθαρές στιγμές στο «τριφύλλι». Κι εκεί οι γηπεδούχοι, θα πρέπει να συμπεριφερθούν ως παίκτες του Παναθηναϊκού. Όχι στα λόγια, αλλά στο… ένστικτο. Στο πείσμα. Στη θέληση.
Το γήπεδο θα έχει μπόλικο κόσμο. Ακόμα και αν δεν έγιναν τρανές μεταγραφές, ακόμα και αν το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα περισσότερο αποθαρρύνει και λιγότερο προτρέπει τον θεατή σε φυσική παρουσία. Όμως περισσότεροι από 35.000 θα βρεθούν στο ΟΑΚΑ. Όχι για πανηγύρια, αλλά για να στηρίξουν τούτη την προσπάθεια. Και κυρίως για να θυμίσουν σε όλους, ότι η τσόχα παραμένει πράσινη, τώρα που παίζεται το τελευταίο χαρτί.