Λίγο το καλοκαίρι, λίγο το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, λίγο η συναίσθηση της κρίσιμης καμπής στην οποία βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ ενόψει φθινοπώρου, δεν πήραν διάσταση ούτε οι διαφοροποιήσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για την κοινοβουλευτική στάση του κόμματος, ούτε η φράση του Νίκου Ανδρουλάκη «θα τα πούμε στα όργανα του ΠΑΣΟΚ» για τη διαφοροποίηση του Χάρη Δούκα στο «παρών» για την τροπολογία Πλεύρη, ούτε η αμηχανία που κυριαρχεί αυτές τις μέρες τόσο σε στελέχη του προεδρικού στρατοπέδου όσο και στην εσωκομματική αντιπολίτευση. Από τη μια, στο κόμμα βλέπουν μπροστά τους μια ανοιχτή ευκαιρία να κερδίσουν έδαφος σε σχέση με τη ΝΔ, επενδύοντας στις κατηγορίες περί διαφθοράς. Από την άλλη, ρίχνουν κρυφές ματιές εξ αριστερών, αναμένοντας την επόμενη κίνηση του Αλέξη Τσίπρα. Και αυτή η συνθήκη μπορεί να μην αποτελεί συγκολλητική ουσία, όμως είναι αρκετή για να προσπερνούν όλες οι πλευρές τον εκνευρισμό τους.
Αυτό δεν σημαίνει πως το «παρών» στην τροπολογία Πλεύρη «έκατσε» καλά στα στελέχη εξ αριστερών και εκ δεξιών, ειδικά από τη στιγμή που συνδυάστηκε με στάση υπέρ της αντισυνταγματικότητας, προκαλώντας σύγχυση – και στον έκτο όροφο της Χαριλάου Τρικούπη, ωστόσο, φαίνεται πως κυριαρχεί η εκτίμηση ότι η στάση που επελέγη δεν κατανοήθηκε πλήρως από όσους κλήθηκαν να την υπερασπιστούν εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Η διαφοροποίηση Δούκα, παρότι δεν ήταν η μοναδική, δεν βοήθησε στο κλίμα που υπάρχει ανάμεσα στην Κοτζιά και το επίσημο ΠΑΣΟΚ, πράγμα που προμηνύει πως ο τρόπος που αυτή η διαφοροποίηση έγινε θα συζητηθεί στην επόμενη συνεδρίαση του Πολιτικού Κέντρου. Σε οργανωτικό επίπεδο, ανάμεσα στις δύο πλευρές μπαίνουν και τα ερωτήματα που αφορούν το συνέδριο – αν και πότε θα γίνει, ποια είναι η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου, που (όπως ανακοινώθηκε στο προηγούμενο Πολιτικό Κέντρο) αναμένεται να ανακοινωθεί μέσα στον μήνα, αλλά και ποιος θα είναι ο επικεφαλής της επιτροπής ψηφοδελτίων από τη στιγμή που το κόμμα έχει τεθεί σε εκλογική ετοιμότητα. Το ζήτημα των περιφερειών και των υποψηφίων δεν απασχολεί μόνο την εσωκομματική αντιπολίτευση, αλλά στελέχη όλων των πλευρών, είτε έχουν βρει την έδρα που θα διεκδικήσουν είτε ακόμα την αναζητούν.
Παρότι ανοιχτός πόλεμος δεν έχει ανοίξει ανάμεσά τους, η φημολογία για κακές σχέσεις και μεταξύ Παύλου Γερουλάνου και Χάρη Δούκα δείχνει πως για τους απέναντι του Ανδρουλάκη δεν έχει βρεθεί κοινός βηματισμός – μάλλον το αντίθετο, όσο ο καιρός περνάει, η απόσταση μεγαλώνει. Εκείνη που κρατάει ανοιχτούς διαύλους με όλες τις πλευρές είναι (και λόγω του ρόλου της ως επικεφαλής του Πολιτικού Σχεδιασμού) η Αννα Διαμαντοπούλου, κι αυτό παρότι και στελέχη που τη στήριξαν στις εσωκομματικές εκφράζουν πιο ανοιχτά τις διαφωνίες τους πότε με τις θέσεις του κόμματος και πότε με τη στάση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.