Μιλώντας χθες στο Καρπενήσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι σε μια δημοκρατία επιβάλλεται να διαφωνούμε, θυμίζοντας τη φράση του Παύλου Μπακογιάννη «μπορούμε και διαφωνούμε επειδή μπορούμε να συνυπάρχουμε». Σπουδαία φράση μιας άλλης εποχής, στην οποία η πολιτική ζωή οριζόταν από τις νωπές πληγές της, χωρίς την αγαστή δράση των διορισμένων τρολ και των «Ομάδων Αλήθειας».
Καλοσύνη του, λοιπόν, που μας επιτρέπει τη διαφωνία.
Το μόνο που μας δυσκολεύει πια είναι το με ποιον Μητσοτάκη να διαφωνήσουμε. Να διαφωνήσουμε με τον Πρωθυπουργό που εξηγούσε πόσο θα μας ωφελήσει «η ώριμη και κυρίως η συνειδητή ένταξη αλλοδαπών στην ελληνική κοινωνία» ή με τον Μητσοτάκη που βγάζει κάθε μέρα τον Θάνο Πλεύρη στα κανάλια για αντιμεταναστευτικά παραληρήματα;
Μήπως να διαφωνήσουμε με τον Μητσοτάκη που έλεγε λίγους μήνες πριν ότι οι εξεταστικές επιτροπές δεν είναι καλό πράγμα γιατί «εκ των πραγμάτων η διαδικασία μπαίνει στη λογική της κομματικής αντιπαράθεσης» και «δεν έχουν καταφέρει να φωτίσουν την κοινή γνώμη»; Και έβγαζε ακόμη πιο κατηγορηματικό τον εκπρόσωπό του, που εξηγούσε ότι «οι εξεταστικές επιτροπές δυστυχώς δεν παράγουν αποτέλεσμα» προσθέτοντας ότι η αλήθεια «έρχεται μόνο από τη δικαιοσύνη». Ετσι αιτιολογήθηκε, άλλωστε, η παράκαμψη του άρθρου 86 και του νόμου περί ευθύνης υπουργών για να παραπεμφθεί ο Χρήστος Τριαντόπουλος σε δικαστικό συμβούλιο.
Υπάρχει, εξάλλου, κι εκείνος ο Μητσοτάκης που τον Μάρτιο έλεγε στη Βουλή πως «αν θέλουμε να γεφυρώσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, θα πρέπει να μη δίνουμε την εντύπωση ότι το πολιτικό σύστημα διά της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας έχει τη δυνατότητα να προστατεύει πολιτικούς».
Πώς άλλαξε γνώμη; Τώρα αποφαίνεται πως «ζητήσαμε εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ όχι μόνο για να αποδώσουμε ευθύνες, αλλά για το πώς θα γίνουμε καλύτεροι». Μετριόφρων γαρ, δεν υιοθετεί τη μητσοτακική τελειότητα που σερβίρουν οι πραιτοριανοί του. Αλλά με τόση ακραία διγλωσσία, κάπου αρχίζουμε να φοβόμαστε μήπως οι ατέλειές του είναι χειρότερες κι από όσο φανταζόμασταν.
Ζητάμε, άρα, διευκρινίσεις. Να μας εξηγήσει ο Πρωθυπουργός με ποια πτυχή της πολυδιάστατης πολιτικής υπόστασής του μας επιτρέπει να διαφωνούμε. Διότι κι η αλήθεια έχει τα όριά της, είναι σαν εκείνους τους πλαστικούς χάρακες τους σχολικούς και μπορείς ως ένα σημείο να τη λυγίσεις, πριν σπάσει σε κομμάτια.