Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι τη λένε κι αυτή τρόικα. Η δεύτερη ειρωνεία είναι πως επικεφαλής αυτής της νέας τρόικας – που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, την OLAF και την Eurojust – είναι μια εισαγγελέας από τη Ρουμανία, μια χώρα που δεν διακρίνεται για τις επιδόσεις της στην καταπολέμηση της διαφθοράς. Αλλά εδώ δεν κρίνεται εκείνη. Κρίνεται, για δεύτερη φορά μέσα σε 16 χρόνια, μια χώρα που ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια εδώ και μισό σχεδόν αιώνα. Την πρώτη φορά τέθηκε υπό επιτροπεία επειδή ζούσε πεισματικά, και πλουσιοπάροχα, με δανεικά. Τη δεύτερη, ελέγχεται επειδή επέτρεψε σε μερικούς επιτήδειους να κλέβουν συστηματικά, και ανενόχλητοι, τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.
Δεν μάθαμε λοιπόν τίποτα από την περιπέτεια των Μνημονίων; Θα γίνουμε ξανά το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης; Το κακό είναι ότι αυτή τη φορά δεν μπορούμε να εμφανιστούμε ως θύματα, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους κακούς Γερμανούς ή το ανάλγητο ΔΝΤ για τα προβλήματά μας, οι δικογραφίες είναι αποκαλυπτικές, Ελληνες έκλεβαν, Ελληνες τους κάλυπταν, Ελληνες πρέπει να πληρώσουν. Αλλά κάτι μας λέει, κάτι βαθιά στο DNA μας, ότι ούτε αυτή τη φορά τα παθήματα θα μας γίνουν μαθήματα.