Αυτό που συνέβη λίγες εβδομάδες πριν με τον Μυστακίδη ταρακούνησε για τα καλά τον ΠΑΟΚ και εξαρχής επισημάνθηκε, ότι ο χειμώνας θα είναι δύσκολος. Η παραίτηση Κατσαρή, όπως και η εξαφάνιση του επίδοξου κατασκευαστή μετά το αρχικό μπαμ, άλλαξαν την βιτρίνα όχι όμως και τα ενδότερα.
Το ζήτημα θα παραμένει υπαρκτό, όσο στο μυαλό όλων παραμένει εγκατεστημένη η ιδέα πως υπάρχει αντίπαλο δέος για τον Σαββίδη, οπότε σε κάθε ευκαιρία θα ακούγονται φωνές ή και κραυγές υπέρ του εν δυνάμει διαδόχου.
Διαφορετικά αντιμετωπίζεις κάποιον όταν γνωρίζεις πως αυτό που σου παρέχει δεν μπορεί να στο προσφέρει άλλος και αλλιώς όταν ξέρεις -ή πιστεύεις έστω- ότι υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές. Είναι κάτι με το οποίο πρέπει να μάθουμε να ζούμε όλοι μας από τον επόμενο μήνα που ξεκινούν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις, μέχρι τη συντέλεια του κόσμου.
Το μεγάλο στοίχημα είναι πως θα το διαχειριστεί η ομάδα εσωτερικά, γιατί το ταρακούνημα ορισμένες φορές βοηθά και τον δέκτη. Αντιλαμβάνεται πως πρέπει να μεγιστοποιήσει την προσπάθεια του, να αφιερώσει περισσότερο χρόνο, χρήμα ή όλα μαζί. Να πάρει ορισμένα πράγματα κάπως αλλιώς, τέλος πάντων.
Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχει το ενδεχόμενο πανικού, που έστω και μακροπρόθεσμα εξυπηρετεί τα σχέδια όσων σκοπεύουν να σηκώνουν σκόνη σε κάθε ευκαιρία.
Η κατασκευή της Νέας Τούμπας αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημα του Ιβάν Σαββίδη και το έχει καταστήσει σαφές από την πρώτη στιγμή που μας συστήθηκε. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν ενταχθεί στην ΠΑΕ τεχνοκράτες με εξειδίκευση στο αντικείμενο για να τρέξουν το project, δόθηκε έγκριση από την Μητροπολιτική Επιτροπή Θεσσαλονίκης για την εκπόνηση ειδικού χωρικού σχεδίου, υπογράφηκαν συμβάσεις με τις εταιρίες που ανέλαβαν τη μελέτη του masterplan και business plan και τέλος υπογράφηκε Π.Δ. Δεν τα λες πολλά αλλά ούτε και λίγα, ειδικά αν αναλογιστείς τον χρόνο που χρειάστηκαν η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός, με τον δεύτερο να αρκείται ακόμα σε υποσχέσεις και μεγάλα λόγια.
Ο ΠΑΟΚ προχωρούσε αργά αλλά σταθερά, μέχρι που κάπου πάγωσε το θέμα κι αυτό δεν είναι μυστικό. Η δημόσια δέσμευση του Σαββίδη πως θα κατασκευάσει το έργο, που επανέλαβε μετά τον ντόρο με τον Μυστακίδη, αρκεί. Από το 2012 που υπάρχει στον ΠΑΟΚ, άπαντες αναγνωρίζουν την συνέπειά του.
Δεν βρίσκω λόγο λοιπόν αμέσως μετά την εμφάνιση του σκιάχτρου Μυστακίδη να καταγράφονται τάσεις πανικού. Τι διαφορετική ερμηνεία να δώσεις όταν έχουν έχουν βγει ήδη δυο ανακοινώσεις με εξηγήσεις, αναλύσεις, ενώ έχουν εμφανιστεί νέες μακέτες. Για να κατευνάσει την αγωνία των οπαδών, μακέτες εμφάνιζε και ο Γρανίτσας και μάλιστα μπόλικες. Η μακέτα είναι σαν τις φωτογραφίες εξωτικής παραλίας που δείχνεις στην γυναίκα σου, υποσχόμενος ότι εκεί θα την πας για διακοπές. Όσο συχνότερα δείχνεις τις εικόνες τάζοντας της ονειρικά ηλιοβασιλέματα, τόσο υποψιάζεται ότι ο πιο μακρινός που θα την ταξιδέψεις θα είναι η παραλία Γλυφάδας.
Σε παρόμοια έξαρση βρίσκεται και η ενημέρωση για το προπονητικό στην Θέρμη, που κατά μια έννοια αποτελεί τον προάγγελο της Νέας Τούμπας, καθώς πιστοποιεί τόσο την βούληση όσο και την δυνατότητα του Σαββίδη να κατασκευάσει μεγάλα έργα. Δεν μπορεί όμως να γίνεται θέμα κάθε μπουλντόζα που μπαίνει, η τοποθέτηση περίφραξης και κάθε αγριόχορτο που ξεριζώνεται. Να προβάλλεται κάθε αποφασιστικό βήμα ή κάποια σοβαρή εξέλιξη που σε πάει ένα βήμα παραπέρα, όχι όμως κάθε ασήμαντη λεπτομέρεια και εργασία που μπορεί να κάνει κι ο συνταξιούχος στην αυλή του εξοχικού..
Η σπουδή να δείξουμε ότι προχωράμε και ότι κάνουμε πραγματάκια, δεν συνάδει με τα διαπιστευτήρια που παραδίδει αδιάλειπτα και επί σειρά ετών ο Σαββίδης. Μετράνε μόνο τα έργα και από την στιγμή που αποτελεί συνώνυμο της συνέπειας, τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Λόγος πανικού δεν υφίσταται ακόμα κι αν συνέτρεχε όμως, είναι διπλό αυτογκόλ, όταν ομολογείται έστω και εμμέσως με κινήσεις άγχους κι εκνευρισμού. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να συνεχίσει να πορεύεται με τον τρόπο που θα το έκανε ακόμα κι αν δεν είχε εμφανιστεί ποτέ Μυστακίδης κι η σχέση Ιβάν-Κατσαρή παρέμενε αρραγής.
Το ότι θα υπάρχουν φουρτούνες από εδώ και στο εξής είναι δεδομένο και το είπαμε εξαρχής, η ομάδα ωστόσο δεν μπορεί να διαφοροποιεί την στρατηγική της προσαρμόζοντας την στο «τι θα γίνει αν..»Κι αυτό δεν αφορά μόνο το γήπεδο εννοείται, αλλά κάθε απόφαση, κάθε πτυχή του σχεδιασμού σε κάθε τομέα. Αν πχ ήταν στο πλάνο να πουληθεί ο Κωνσταντέλιας, καλύτερα να πουληθεί παρά να μείνει επειδή υπάρχει φόβος για τις αντιδράσεις εκείνων που θα μνημονεύουν τον Μυστακίδη, υποστηρίζοντας πως και γήπεδο θα έφτιαχνε και τον Κωνσταντέλια θα κρατούσε και τον Κουλιεράκη θα έφερνε πίσω και τον Καρέτσα θα αγόραζε.
Από το 2017 που πρωτοήρθε μέχρι και σήμερα, ο Λουτσέσκου έχει βρεθεί πολλές φορές με την πλάτη στον τοίχο, εντός ΠΑΟΚ. Ουδέποτε επηρεάστηκε ωστόσο, η σκέψη να αλλάξει κάτι στον τρόπο παιχνιδιού, την φιλοσοφία, την διαχείριση ή οτιδήποτε άλλο ώστε να γίνει αρεστός, δεν πέρασε ούτε ως υποψία από το μυαλό του.
Παρέμενε σταθερός στην στρατηγική που πίστευε πως θα δικαιώσει τον ίδιο και την ομάδα. Κι αν υπήρχε περίπτωση ποτέ να αλλάξει, θα ήταν επειδή είχε πειστεί ο ίδιος πως βρήκε κάτι καλύτερο, ποτέ όμως για να χαϊδέψει αυτιά, προσαρμόζοντας το πλάνο του στα μέτρα των υπολοίπων.
Και κάπως έτσι, εξελίχθηκε στον πλέον πετυχημένο προπονητή της ιστορίας…