Oχι ότι αμφέβαλλε κανείς, αλλά οι διακηρύξεις του νέου υπουργού Μετανάστευσης, Θάνου Πλεύρη, επιβεβαιώνουν ότι η κυβερνητική πολιτική περιορίζεται στο ρητορικό κρεσέντο. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, ομολογουμένως, παρότι είχαμε κάποιες ισχυρές ενδείξεις, ήταν το βάθος της διάθεσης της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη να ανατρέψει και το διεθνές δίκαιο. Το πληροφορηθήκαμε αρμοδίως, όμως, από δυο πρόσφατες δημόσιες παρεμβάσεις του υπουργού.
Διαβάσαμε, καταρχάς, σε συνέντευξή του («Πρώτο Θέμα») τη διακήρυξη «άσυλο τέλος για τους μουσουλμάνους από τη Συρία». Ανακοίνωσε, δηλαδή, ένα οριζόντιο (θρησκευτικό) φίλτρο απόρριψης του δικαιώματος ασύλου, παρότι ο νόμος και οι διεθνείς συμβάσεις ορίζουν ότι η κάθε αίτηση εξετάζεται πάντοτε εξατομικευμένα. Κατόπιν, όμως, με δημόσιο σχόλιό του στο Twitter, ο Θάνος Πλεύρης εξήγησε ότι το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό, αυτές οι διεθνείς συμβάσεις. Συγκεκριμένα, τάχθηκε υπέρ της αναθεώρησης της διεθνούς Σύμβασης της Γενεύης η οποία, κατά τον υπουργό, «ρύθμιζε θέματα που αφορούν στη δεκαετία του ’50 και πλέον δεν μπορεί να ρυθμίζει θέματα το 2025 με αθρόες ροές».
Ενημερωτικά, η Σύμβαση «περί της νομικής καταστάσεως των προσφύγων» συνάφθηκε το 1951 για να αντιμετωπίσει το ζήτημα των προσφύγων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (αργότερα επεκτάθηκε και στους υπόλοιπους). Είναι, λοιπόν, εντυπωσιακό ότι ο κ. Πλεύρης καταρχάς δηλώνει δημόσια ότι σήμερα αντιμετωπίζει πολύ σοβαρότερο πρόβλημα από τους πρόσφυγες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που δεν συνιστούσαν «αθρόες ροές». Γεγονός που ίσως, κατά την αντίληψή του μόνο, να δικαιολογεί ότι δεν μπορεί να οργανώσει στοιχειωδώς όσα έχουν προκύψει από την άφιξη μερικών εκατοντάδων ανθρώπων στην Κρήτη. Οπότε, αντί να καταπιάνεται με γραφειοκρατικά κ.λπ., πιάνει τα πιο μεγαλεπήβολα θέματα. Κι επ’ αυτού θέτει ζήτημα μη εφαρμογής κι αναθεώρησης μιας κρίσιμης συνθήκης του διεθνούς δικαίου. Ξέρετε, αυτού που η Ελλάδα επικαλείται ως εθνική γραμμή της. Ακούγεται κάπως επικίνδυνο. Φανταστείτε, μόνο, τι αντιδράσεις θα είχαμε αν κάποιος πρότεινε την αναθεώρηση π.χ. της Συνθήκης της Λωζάννης περί προστασίας των μειονοτήτων ως παλαιάς και «παρωχημένης». Και μόνο η σκέψη θα ήτο προδοτική.
Ας κάνουμε όμως μια εξαίρεση ρε αδελφέ γιατί, για την αναθεώρηση της Γενεύης, είναι μια χρυσή ευκαιρία η βαθιά φιλελεύθερη κυβέρνηση. Κι η συναστρία Θάνου Πλεύρη, Γιώργου Γεραπετρίτη, Γιώργου Φλωρίδη που θα μπορούσαν να επεξεργαστούν την ανάλογη τροπολογία. Αναμένουμε, άρα, εναγωνίως.