Υπάρχει μια παλιά ελληνική ταινία, «Ο ζηλιαρόγατος», του σπουδαίου Γιώργου Τζαβέλλα, με πρωταγωνιστές τον Βασίλη Λογοθετίδη και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Ο Λογοθετίδης ζηλεύει τη γυναίκα του, νομίζει ότι ο Κωνσταντάρας είναι εραστής της και θέλει να ηχογραφήσει όσα, νομίζει αποκαλυπτικά, του λέει, να την πιάσει επ’ αυτοφώρω. Αλλά τελικά ηχογραφεί τον εαυτό του. Κι όταν καταλαβαίνει ότι δεν τα κατάφερε, αγανακτισμένος φωνάζει: «Τι κερατόφωνο είναι τούτο που γράφει τα δικά μου και όχι τα άλλα;».
Κάπως έτσι φαίνεται ότι έχει συμβεί και με τα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015. Επικαλούμενο πηγή από τη Γενική Γραμματεία της Προεδρίας, όταν Πρόεδρος ήταν ο Προκόπης Παυλόπουλος, το χθεσινό ρεπορτάζ του in.gr λέει ότι επτά «κασετοφωνάκια» κατέγραφαν τη σύσκεψη. Επτά κασετοφωνάκια, αλλά ηχητικό δεν έχει κρατηθεί. Είθισται, λένε οι πηγές, οι κασέτες να καταστρέφονται ή να «εξαλείφονται» (να γράφονται άλλα πάνω τους).
Εντυπωσιακό. Συζητιόταν το μέλλον της χώρας και, για τα πρακτικά, δεν υπάρχει κανείς υπεύθυνος, μόνο η απρόσωπη «υπηρεσία της Βουλής», από την οποία προέρχεται η διαβεβαίωση ότι τα πρακτικά καταστράφηκαν. Θέλω να το πιστέψω. Αλλά, ως καχύποπτος, ανησυχώ μήπως κάποια στιγμή αρχίσουν τίποτα διαρροές, κι άντε βρες σε ποιον οφείλονται.
Κάτι τέτοιο δεν είναι διόλου απίθανο, δεδομένου ότι τίποτα δεν υπάρχει στη Βουλή που να έχει τεθεί υπόψη βουλευτών ή υπαλλήλων της και να μην έχει διαρρεύσει (βλ. π.χ., τις λεπτομέρειες της δικογραφίας του ΟΠΕΚΕΠΕ). Αν αυτά γίνονται με επίσημα χαρτιά, στα οποία έχουν πρόσβαση συγκεκριμένα άτομα, κατανοεί κανείς πόσο εύκολο στη χρήση είναι υλικό για το οποίο δεν υπάρχουν υπεύθυνοι και δεν συντάσσονται πρακτικά καταστροφής του.
Κατόπιν τούτων, ο χειρισμός της υπόθεσης από την τότε Προεδρία γεννά σοβαρά ερωτήματα:
- Κατανοώ ότι η Βουλή «δανείζει» στην Προεδρία έμπειρους πρακτικογράφους για να κρατήσουν πρακτικά σε μια τέτοιας σημασίας σύσκεψη. Εκείνο που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι πώς γίνεται η Προεδρία να αποποιείται την ευθύνη φύλαξής τους και διασφάλισης της μυστικότητάς τους. Τι είναι η Προεδρία, εξουσία περιορισμένης ευθύνης; Είναι δυνατόν την ευθύνη ενός οργάνου της Προεδρίας να την έχει η Βουλή; Τι θα απαντήσει ο πρώην Πρόεδρος έτσι όπως έγιναν τα πράγματα αν κάποιος από τους παριστάμενους στη σύσκεψη, όταν δημοσιευτεί το κείμενο, θεωρήσει ότι έγινε κοπτοραπτική ή αλλοίωση της στάσης του; Επίσης, πώς είναι σίγουρος ότι οι κασέτες με τα ηχητικά όντως καταστράφηκαν; Δεν φοβάται μήπως, αργότερα, γίνει διαρροή, μήπως βγουν αποσπάσματα, πλήρη ή μονταρισμένα, που θα εκθέτουν κάποιους πρωταγωνιστές;
- Ο Προκόπης Παυλόπουλος ισχυρίζεται ότι τα πρακτικά τού παραδόθηκαν από τη Βουλή χωρίς να συνοδεύονται από ηχητικό τεκμήριο. Από την πλευρά της, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σαφέστατα, στη συνέντευξή της στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», δηλώνει ότι όλα τα προηγούμενα πρακτικά ανάλογων συσκέψεων, που η ίδια βρήκε στην Προεδρία, «υπάρχουν, και συνοδεύονται από ένα ηχητικό αρχείο». Ηταν εμμονικοί και καχύποπτοι οι παλιοί πρόεδροι που επιδίωκαν την τεκμηρίωση όσων ελέχθησαν;
Σε λίγες μέρες, όπως καταλαβαίνω από το δημοσίευμα του in.gr, θα δημοσιευτεί το σύνολο των απομαγνητοφωνημένων πρακτικών που είχε στα χέρια του ο Προκόπης Παυλόπουλος. Κατανοώ ότι χαίρονται πολλοί γι’ αυτό: ο Αλέξης Τσίπρας που πιστεύει ότι θα τον βοηθήσουν στο επαναλανσάρισμα ως εθνικό κεφάλαιο, οι παλιοί και οι νέοι φίλοι του – και ο πρώην Πρόεδρος. Αλλά κανείς δεν αναρωτιέται: τι κερατόφωνο είναι τούτο που γράφει τα δικά τους και όχι τα άλλα;
Η αριστερή Νύχτα των Κρυστάλλων
Μου θύμισαν τους χρυσαυγίτες, τα χρόνια που νόμιζαν ότι μπορούν να είναι κράτος εν κράτει και ότι θα μπορούσαν να κάνουν πολιτική καριέρα στη δημοκρατία δολοφονώντας τους διαφορετικούς απ’ αυτούς. Φορούσαν κι αυτοί μαύρα (με μια ομοιόμορφη σημαία της Παλαιστίνης μπροστά τους), ήταν άντρες και με στρατιωτικό σχηματισμό, όπως τουλάχιστον εμφανίζονταν στις φωτογραφίες, περιπολούσαν στο κέντρο της Αθήνας για να μην πατήσει ρουθούνι Εβραίου. Δεν είναι χρυσαυγίτες (αλλά θα μπορούσαν, κι εκείνοι θαυμάζουν τη Χαμάς), δηλώνουν αριστεροί, έως σήμερα έχουν διακριθεί στη στοχοποίηση πολιτών με τους οποίους διαφωνούν, γράφοντας συνθήματα στα σπίτια τους, πετώντας τρικάκια και βρίζοντάς τους στο Διαδίκτυο.
Η πράξη τους μου θύμισε τη Νύχτα των Κρυστάλλων: το μαζικό πογκρόμ στη Γερμανία και στην Αυστρία τη νύχτα της 9ης προς 10η Νοεμβρίου 1938 κατά των Εβραίων – μια πράξη που θεωρείται η απαρχή του Ολοκαυτώματος. Το βασικό τους επιχείρημα είναι ένα, το ίδιο με τους ναζί: η εθνική και θρησκευτική ταυτότητα των στόχων τους. Μόνο που αυτοί δεν είναι ναζί: είναι στην οικογενειακή φωτογραφία της Αριστεράς.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση δεν είναι ο αριστερός αντισημιτισμός τους. Είναι η ανοχή που τους δείχνει η Ελληνική Αστυνομία, το ελληνικό κράτος. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, φοβάστε ή είστε όντως τόσο ανίσχυροι;