Η επιτομή του ψεύδους στην πολιτική, ο πρόεδρος Αλέξης, ο βετεράνος, ο απόμαχος, δεν θα μπορούσε να πει αλήθειες, ούτε για την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας, το 2015. Αν το έκανε, δεν θα τον πίστευε και κανείς εδώ που τα λέμε, διότι δεν υπάρχει πολίτης σε αυτή τη χώρα, που να μην τον έχει συνδέσει με το ψέμα. Ακόμη και ο ίδιος, θυμάστε, οδεύοντας προς το τέλος της εξουσίας του, παραδεχόταν ότι η κοινωνία τον αποκαλεί «ψεύτη», και δεν παραπονιόταν. Διότι – το γνώριζε – ακόμη ηχούσαν στα αφτιά της (της κοινωνίας) οι μεγαλειώδεις… δεσμεύσεις του στυλ «με ένα άρθρο και έναν νόμο, θα επαναφέρω μισθούς και συντάξεις στα προ του Μνημονίου επίπεδα»…
Εκπληξη λοιπόν θα ήταν να έλεγε αλήθειες, κατά την παρέμβασή του, προχθές το βράδυ στον ΑΝΤ1, στην εκπομπή του Χατζηνικολάου, στην οποία ήταν προσκεκλημένος ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Και φυσικά δεν είπε. Αναφέρομαι, ακριβώς στα όσα δήλωσε σχετικά με την επιλογή του κυρίου Παυλόπουλου, για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.
Η μύτη του Πινόκιο
Στην αρχή, έκανε μια αναφορά στα γεγονότα του 2008, με τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, και το πόσο κοντά ήρθε με τον Παυλόπουλο, που εκείνη την εποχή ήταν υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή, και στη συνέχεια είπε τα ακόλουθα (ψέματα):
«Επέλεξα να δώσω (με την επιλογή Παυλόπουλου) ένα άλλο μήνυμα, ένα άλλο σήμα: ένα μήνυμα και ένα σήμα εθνικής συσπείρωσης. Ηθελα τότε να δημιουργήσουμε την ευρύτερη δυνατή συναίνεση στον λαό και στις πολιτικές δυνάμεις, για να δώσουμε από κοινού μια εθνική μάχη. Τη μάχη για την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, για την έξοδο από τα Μνημόνια και την επιτροπεία, αλλά και για την επιστροφή στην κανονικότητα. Ετσι, η επιλογή στο πρόσωπο του Προκόπη Παυλόπουλου, ακριβώς επειδή συμπύκνωνε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, ήθελα να είναι μια ευρύτερη επιλογή και όχι μια κομματική επιλογή. Η επιλογή, λοιπόν, στο πρόσωπο του Προκόπη Παυλόπουλου ήταν μονόδρομος για εμένα και δεν το μετανιώνω».
Δεν ξέρω, κατόπιν αυτών, τι μέγεθος πήρε η μύτη του και αν συγκρίνεται πλέον με τη μύτη του Πινόκιο, πράγμα το οποίο πιθανολογώ, όμως η αλήθεια είναι άλλη. Και τον διαψεύδει παταγωδώς!
Από τον Αβραμόπουλο…
Ιδού γιατί. Για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας είχε αποφασίσει να ορίσει τον τότε επίτροπο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση Δημήτρη Αβραμόπουλο! Μάλιστα είχαν συναντηθεί δύο φορές, μία στις Βρυξέλλες και μία στην Αθήνα, και είχαν δώσει τα χέρια. Μετά τη δεύτερη συνάντηση των Αθηνών, ο Αβραμόπουλος, επέστρεψε στις Βρυξέλλες. Η συμφωνία ήταν να ανακοινωθεί η υποψηφιότητά του με το τέλος της συνόδου της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, το διήμερο 14-15 Φεβρουαρίου 2015. Αμέσως μετά τη δήλωση Τσίπρα περί της πρότασης στον επίτροπο της χώρας στην ΕΕ, ο ίδιος ο κ. Αβραμόπουλος θα έκανε δήλωση αποδοχής της υποψηφιότητας και θα επέστρεφε αμέσως από τις Βρυξέλλες, διότι, στις 17 Φεβρουαρίου, θα πραγματοποιούνταν η πρώτη – και μάλλον τελική – ψηφοφορία για την εκλογή του. Αλλωστε, είχε εξασφαλίσει και τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας στο πρόσωπό του, έπειτα από συνομιλία που είχε με τον τότε πρόεδρο του κόμματος Αντώνη Σαμαρά. Η δήλωση Αβραμόπουλου μάλιστα είχε σταλεί στο Μέγαρο Μαξίμου ήδη από το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου και είχε εγκριθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Τσίπρα και αυτό που απέμενε πλέον ήταν η δική του δήλωση, την επομένη, στο κλείσιμο των εργασιών της ΚΕ, ώστε να δοθεί αμέσως στη δημοσιότητα. Ολα τελειωμένα δηλαδή…
…στον Παυλόπουλο
Αργά το απόγευμα της Κυριακής, ο Αβραμόπουλος πληροφορείται ότι η δήλωση Τσίπρα δεν έγινε. Επικοινωνεί μαζί του ανήσυχος για το «τι συμβαίνει», και η προσωποποίηση του ψεύδους τον διαβεβαιώνει ότι δεν τρέχει τίποτε, δεν πρέπει να ανησυχεί, όλα καλά, αυτό που δεν έγινε σήμερα, θα γίνει αύριο, Δευτέρα κ.λπ. κ.λπ. Μάστορας ως γνωστόν, στο παραμύθι…
Στην πραγματικότητα, του αποκρύπτει ότι έχει αλλάξει απόφαση. Εχει αποδεχτεί τις αντιρρήσεις μιας σειράς στελεχών, όπως ο Λαφαζάνης, ο Πολάκης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, και φοβούμενος ότι αυτές οι αντιρρήσεις θα εκφραστούν και στην κάλπη, από τους ίδιους και τους υποστηρικτές τους, έχει πλέον αποκλείσει την περίπτωση Αβραμόπουλου. Αν επέμενε, θα ήταν το πρώτο ηχηρό ρήγμα στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, πριν συμπληρωθεί μήνας στην εξουσία.
Καταλήγει στην υποψηφιότητα Παυλόπουλου, ύστερα από μια συνεργασία με τον Αλ. Φλαμπουράρη, τον οποίο εμπιστεύεται τυφλά. Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου, μεσημέρι, βολιδοσκοπείται ο Παυλόπουλος, και εκείνος φυσικά αποδέχεται, αφού προηγουμένως έχει μια σύντομη συνομιλία με τον Κ. Καραμανλή, ο οποίος του δηλώνει ότι δεν έχει αντίρρηση – τον θεωρεί και μια δικλίδα ασφαλείας έναντι της γενικευμένης ανασφάλειας που γεννούσε ήδη η κυβέρνηση Τσίπρα.
Αυτή είναι η πραγματική ιστορία. Οσα υποστηρίζει ο Τσίπρας είναι όσα περιμένει κανείς να ακούσει από το στόμα του – ψέματα. Μόνο…
Ηχηρή διαγραφή!
Επανέρχομαι τροχάδην στη ζοφερή πολιτική πραγματικότητα, σχετικά με τις τρομερές εξελίξεις στο κόμμα Κασσελάκη, απόρροια της ηχηρής διαγραφής ενός ακραία θαυμαστή Τσίπρα το πάλαι, του Βαγγέλη Αντώναρου. Ο… άτακτος Αντώναρος με ενημέρωσε χθες ότι της διαγραφής του από το κόμμα Κασσελάκη, η οποία ως γνωστόν προκάλεσε σεισμικές αντιδράσεις στο πολιτικό σκηνικό – το συντάραξε για την ακρίβεια – ακολούθησε η αποχώρηση 31 στελεχών του κόμματος, εκ των οποίων τρεις είναι (ήταν) μέλη του Εθνικού Συμβουλίου του κόμματος (είδηση, υπάρχει και Εθνικό Συμβούλιο στο κόμμα Κασσελάκη!). Ο ίδιος ο Βαγγέλης, χωρίς να επιχαίρει για όλο αυτό, στέλνει μέσω facebook μηνύματα στον αρχηγό (χωρίς ανταπόκριση όμως). Του γράφει:
«Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ο κόσμος φεύγει μαζικά από το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Ελάχιστοι από αυτούς “απεγγράφονται” όπως μας λέει με γραφειοκρατική σιγουριά το… αρμόδιο πρόσωπο. Το 90% ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω του. Ετσι απλά. Απομακρύνονται. Και μένουν οι μαζικά εγγραφέντες ως μέλη από διάφορους και διάφορες που θέλουν να εξασφαλίσουν πλειοψηφίες».
Κακό χωριό τα λίγα σπίτια, λένε στο χωριό μου, που έχει επίσης… λίγα σπίτια!..
Ανθρακες ο… άνθρακας
Κάθε θαύμα κρατάει τρεις μέρες, αλλά είναι και μερικά που κρατάνε… μισή ώρα! Οπως ο φάκελος με ρώσο (!!) αποστολέα προς τον πρόεδρο Κυριάκο, ο οποίος έφτασε στη Βουλή και εντοπίστηκε ανάμεσα σε μερικά τσουβάλια αλληλογραφίας. Θα ήταν μια κάποια λύση στο επικοινωνιακό αδιέξοδο της κυβέρνησης. Αλλά φευ, δεν ήταν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του γνωστού φιλοκυβερνητικού συστήματος στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, το οποίο για κανένα μισάωρο σκόρπισε στο Διαδίκτυο ό,τι βλακεία μπορούσε για το περιεχόμενο του φακέλου!
Μέχρι και ότι περιελάμβανε… άνθρακα, άρα, στόχος του ρώσου αποστολέα ήταν να ανοίξει τον φάκελο ο Πρωθυπουργός και να χτυπηθεί από τον άνθρακα, λες και υπάρχει ένας στην Ελλάδα που να πιστεύει ότι ο Πρωθυπουργός παραλαμβάνει ο ίδιος τους φακέλους της αλληλογραφίας του και εν συνεχεία τους ανοίγει – επίσης μόνος – έναν έναν!
Πραγματικά πρέπει να υποτιμούν πολύ, και πολλοί, τη νοημοσύνη μας, αλλιώς δεν εξηγείται.
(Τελικά, ο φάκελος, τον οποίο έλεγξε η Πυροσβεστική, δεν είχε τίποτε μέσα. Ανθρακες αποδείχθηκε ο… επικοινωνιακός άνθρακας!)