Θα ήταν κρίμα η Εθνική ομάδα πόλο ανδρών να γυρνούσε από τη Σιγκαπούρη χωρίς μετάλλιο. Η ομάδα του Θοδωρή Βλάχου έχασε τη δυνατότητα να αγωνιστεί στον τελικό από ένα γκολ που δέχτηκε από τους Ισπανούς στο τελευταίο δευτερόλεπτο ενός ημιτελικού στον οποίο είχε κάνει μια ανατροπή που δεν έχει γίνει ποτέ σε ημιτελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Η ήττα από την Ισπανία στα πέναλτι, με τον τρόπο που ήρθε, είναι από αυτές που μπορεί να «σκοτώσουν» μια ομάδα. Μπορεί π.χ. να προκαλέσουν μια ανασφάλεια ή τον φόβο ότι η ομάδα είναι καταραμένη. Αλλά αυτά ισχύουν για τις συνηθισμένες ομάδες. Η ομάδα του Βλάχου είναι μια αληθινά μεγάλη ομάδα. Κι αυτό απέδειξε συντρίβοντας τους Σέρβους και κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο.
Πόνος
Οι Σέρβοι ήταν ο χειρότερος αντίπαλος τη δεδομένη στιγμή. Πέρυσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι Σέρβοι είχαν αποκλείσει την Εθνική μας με ένα τρόπο που θύμιζε πάρα πολύ την πικρή ήττα από την Ισπανία: με ένα γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο που είχε πετύχει ο Γιάκσιτς με το κλασικό σουτ της απελπισίας από τη σέντρα. Η Εθνική μας πήγε στο ματς κουβαλώντας δυο πόνους: αυτόν της ήττας μια μέρα πριν στον ημιτελικό και αυτόν μιας ανάμνησης εξίσου σκληρής: η ήττα από τους Σέρβους στο Παρίσι είχε στοιχίσει ένα μετάλλιο. Αλλά όλα αυτά προκάλεσαν μια σπουδαία αντίδραση. Η Εθνική μας αγωνίστηκε για να αποδείξει ότι είναι μια εξαιρετική ομάδα, ότι δηλαδή έχει πρωταγωνιστές και τρόπους παιχνιδιού που την καθιστούν αξιοσέβαστη – δεν κερδίζεις τον σεβασμό στα σπορ μόνο αν κατακτάς τίτλους, μετράνε κι άλλα. Βρίσκοντας αυτό το υπέροχο κίνητρο τα παιδιά του Βλάχου ισοπέδωσαν τους Ολυμπιονίκες Σέρβους. Το μετάλλιο είναι χάλκινο αλλά έτσι όπως κατακτήθηκε είναι από τα πιο σημαντικά στην πλούσια ιστορία της ελληνικής υδατοσφαίρισης.
Παραγωγή
Οπως η Εθνική γυναικών έτσι και η Εθνική ανδρών υπόσχεται πολλά. Ο Γκίλας και ο Πούρος είναι 22 ετών. Ο Καλογερόπουλος δυο μόλις χρόνια μεγαλύτερος, όπως και ο Χαλυβόπουλος. Οι μόνοι απ’ όλο το γκρουπ που είναι πάνω από 30 χρόνων είναι ο αρχηγός Ντίνος Γενηδουνιάς και ο τερματοφύλακας Παναγιώτης Τζωρτζάτος, αλλά πίσω από αυτόν υπάρχουν οι πολύ μικρότεροι Ζερδεβάς και Ανδρεάδης – ο πρώτος αποκλείστηκε από την αποστολή για πειθαρχικό παράπτωμα και το μάθημά του πρέπει να το πήρε. Η ομάδα έχει στόφα πρωταθλήτριας. Κι ένα χάλκινο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αποτελεί απόδειξη ότι μπορεί να κερδίζει δύσκολα ματς και να ξορκίζει κατάρες. Που όμως για τον ορθολογιστή Βλάχο και τα παιδιά του δεν υπάρχουν. Αυτοί πιστεύουν μόνο στις δυνατότητές τους. Η πίκρα για την απώλεια συμμετοχής σε έναν τελικό παραμένει. Αλλά τα μπράβο για όλους είναι απαραίτητα.
Συνωμοσιολογία
Επειδή στην ποδοσφαιρική μας Ελλάδα για κάθε ήττα ομάδας στην Ευρώπη πρέπει υποχρεωτικά να φταίει κάποιος τρίτος που θέλει το κακό της, η ήττα του ΠΑΟ από τη Ρέιντζερς στη Γλασκώβη δεν θα μπορούσε παρά να δικαιολογηθεί με τις γνωστές συνωμοσιολογικές αναφορές που ακούμε για τον ρόλο της UEFA, τη διαιτησία κ.λπ. κ.λπ. Ολες αυτές οι αναφορές βασίζονται σχεδόν πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις στον ρόλο του γενικού γραμματέα της UEFA Θόδωρου Θεοδωρίδη που αυτή τη φορά κατηγορείται πως θέλει τον αποκλεισμό του ΠΑΟ από το Τσάμπιονς Λιγκ για να πάρει ο Ολυμπιακός όλα τα λεφτά από την UEFA, όντας η μοναδική ομάδα παρούσα στη League Phase του Τσάμπιονς Λιγκ. Η κατηγορία μαρτυρά μια τρομακτική άγνοια του τι ισχύει πλέον στη μοιρασιά των χρημάτων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Κάποτε
Στο παλιό φορμάτ μοιρασιάς των χρημάτων του Τσάμπιονς Λιγκ υπήρχε αυτό που αποκαλούσαμε market pool. Αν για παράδειγμα τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια πλήρωναν στην UEFA 10 εκατ. ευρώ για τις μεταδόσεις των αγώνων, τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε όλα φέτος ο Ολυμπιακός αν ήταν ο μόνος στη League Phase. Αν έμπαινε σε αυτή και ο Παναθηναϊκός με το παλιό σύστημα η διανομή θα ήταν 55-45% υπέρ του πρωταθλητή, οπότε ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε από τον Ολυμπιακό 4,5 εκατ. ευρώ από τα 10. Μόνο που αυτό σήμερα δεν ισχύει.
Αλλαγή
Με το νέο φορμάτ το σύστημα διανομής έχει αλλάξει ολοκληρωτικά. Δεν υπάρχει πλέον το περίφημο market pool αλλά το λεγόμενο value pillar. Oι 36 ομάδες κατηγοριοποιούνται σε δύο ξεχωριστές κατατάξεις και ανάλογα με τη θέση τους εισπράττουν προβλεπόμενα: ο κουμπαράς είναι κοινός. Η πρώτη κατηγοριοποίηση βασίζεται σε συνδυασμό του τηλεοπτικού συμβολαίου κάθε χώρας και του πενταετούς συντελεστή της ομάδας στη βαθμολογία της UEFA. Αποκαλείται European part και χάρη σε αυτό διανέμεται στις ομάδες το 73% του συνολικού μπόνους συμμετοχής. Κάθε ομάδα εισπράττει χρήματα με βάση τη θέση που έχει στο European part πριν η League phase ξεκινήσει. Οι θέσεις είναι 36. Η τελευταία της κατάταξης παίρνει 935.000 ευρώ, η προτελευταία 935.000 επί δύο, η 34η 935.000 επί τρία κ.λπ.
Παραπάνω
Ο Ολυμπιακός είναι πολύ χαμηλά. Είναι 36ος σε ό,τι έχει να κάνει με τα χρήματα που πληρώνουν τα κανάλια και η θέση του διορθώνεται χάρη στον συντελεστή πενταετίας. Υπολογίζεται ότι θα βρεθεί γύρω στην 30η θέση καθώς η θέση του προσδιορίζεται όχι μόνο από τα χρήματα των καναλιών και του συντελεστή αποτελεσμάτων πενταετίας, αλλά και από το ποιες ομάδες θα μπουν στους 36 εκλεκτούς. Οπως είναι εύκολα κατανοητό αν μπει στη Legue Phase του Τσάμπιονς Λιγκ ο Παναθηναϊκός, επειδή είναι πιο χαμηλά από τον Ολυμπιακό, θα τον ανεβάσει θέση οπότε δεδομένα του δίνει παραπάνω χρήματα – τουλάχιστον 935.000 ευρώ.
Βοηθά
Η επόμενη κατηγοριοποίηση γίνεται με βάση τον συντελεστή δεκαετίας που κουβαλά κάθε ομάδα. Εδώ το κάθε μερίδιο είναι 346.000 ευρώ. Και εδώ αν προκριθεί ο Παναθηναϊκός ανεβάζει θέση τον Ολυμπιακό και του δίνει 346.000 ευρώ παραπάνω τουλάχιστον. Με απλά λόγια ενώ με το παλιό σύστημα ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε από τον Ολυμπιακό το 45% των χρημάτων που πληρώνουν για τις μεταδόσεις τα ελληνικά κανάλια, τώρα όχι μόνο η παρουσία του ΠΑΟ δεν επηρεάζει τα έσοδα του πρωταθλητή, αλλά του τα αυξάνει μίνιμουμ κατά 1,3 εκατ. ευρώ! Οχι μόνο: αν ο ΠΑΟ αποκλείσει τη Ρέιντζερς βοηθά τον Ολυμπιακό καθώς πετά εκτός Τσάμπιονς Λιγκ μια ομάδα που και στις δύο κατηγοριοποιήσεις θα ήταν πάνω από τον Ολυμπιακό.
Θεωρίες
Ολα αυτά εξηγήθηκαν στις ΠΑΕ στη σύσκεψη που έγινε μεταξύ της UEFA και των εκπροσώπων των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Θα χρειαζόταν να γίνει ένα σεμινάριο και στους δημοσιογράφους; Το θεωρώ άχρηστο. Είναι δύσκολο να δεχτείς την πραγματικότητα όταν φτιάχνεις σενάρια συνωμoσίας.