Ο Απόστολος της μάχης και της ευθύνης. Ο χαμογελαστός συνάδελφος που χαιρετούσε πάντα εγκάρδια τους συντοπίτες του, τους συναδέλφους του, τους συνεργάτες του, τον κόσμο όλο. Σπάνιο παιδί ο Απόστολος. Με το χαμόγελο στα χείλη αντιμετώπιζε και την πιο δύσκολη κατάσταση. Οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη κρίση είχε να διαχειριστεί. Ιδιαίτερα ευλαβής, άνθρωπος κοντά στην εκκλησία ψυχή τε και σώματι. Ακάματος βουλευτής. Πραγματικό τρεχαντήρι. Και πάντα παρών στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Σχεδόν σε κάθε κοινοβουλευτική διαδικασία ο Απόστολος ήταν εκεί. Να παρακολουθεί, να επικροτεί τους συναδέλφους του, να συμμετέχει διαρκώς. Και όταν καλούνταν να υπηρετήσει από θέση κυβερνητικής ευθύνης, πάντα επεδείκνυε το ίδιο απαράμιλλο πάθος να φέρει αποτέλεσμα.
Με την πόρτα του γραφείου του πάντα ανοιχτή και το τηλέφωνό του πάντα διαθέσιμο. Ανθρωπος ταπεινός, χαμηλών τόνων. «Ερωτευμένος» με τον τόπο του και τους συμπατριώτες του. «Εγώ δεν πάω πουθενά, Σταύρο μου», μου έλεγε όταν τον ρωτούσα αν θα πάει σε κάποια υπηρεσιακή ή κοινοβουλευτική αποστολή. «Πρέπει να είμαι στη Βέροια, στα χωριά μας». Και όταν τον ρώτησα πώς αισθανόταν ως γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, θέση την οποία υπηρετούσε τους τελευταίους μήνες, μου έλεγε με εκείνη τη μοναδική εκφραστικότητά του «τέλεια, Σταύρο μου, τέλεια».
Η προσωπικότητα και η καλοσύνη του Απόστολου, η πλήρης απουσία τοξικότητας στον λόγο του και τη συμπεριφορά του, η προσήλωσή του στα κοινοβουλευτικά και κυβερνητικά του καθήκοντα τον κατέτασσαν σ΄ έναν από τους πιο συμπαθείς βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, κερδίζοντας την εκτίμηση και από συναδέλφους που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους από αυτόν της Νέας Δημοκρατίας.
Ανθρωπος πράος, που δεν έλεγε κακή κουβέντα για κανένα και είχε παθολογική αγάπη για τον τόπο του. Δήμαρχοι, σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, μαθητές του Νομού Ημαθίας, όταν επισκέπτονταν το κτίριο της Βουλής, πάντα θα έβρισκαν τον ψηλό, λεπτό, χαμογελαστό συμπατριώτη να τους υποδέχεται, πρόθυμος να τους ξεναγήσει. Ο Απόστολος ήταν ιδανικός στο να μεταφέρει τον παλμό της Βουλής στην περιφέρειά του και τανάπαλιν.
Αξιος εκπρόσωπος του βεροιώτικου λαού. Τον τίμησαν και τους τίμησε. Δίνοντας πραγματική αξία στο δέσιμο λαού και εθνικού αντιπροσώπου. Δίνοντας υπόσταση στο λειτούργημα του βουλευτή, μεταφέροντας τη φωνή της περιφέρειας στο κέντρο, σε απόλυτο βαθμό.
Αυτό το έπραξε ο Απόστολος επί 13 συναπτά έτη, εκλεγμένος για πρώτη φορά το 2012. Το καλοκαίρι του 2019 ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον τίμησε αναθέτοντάς του το χαρτοφυλάκιο του υφυπουργού Οικονομικών για θέματα Φορολογικής Πολιτικής και Δημόσιας Περιουσίας. Θέση που διατήρησε μέχρι το καλοκαίρι του 2023. Το τελευταίο πεντάμηνο υπηρέτησε την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας ως γενικός της γραμματέας. Ο Απόστολος με πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στα χρηματοοικονομικά και στο φορολογικό δίκαιο ήταν ένας εξαιρετικός γνώστης του τομέα της οικονομίας. Η θητεία του στην Αυτοδιοίκηση, τόσο ως νομαρχιακού συμβούλου στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ημαθίας όσο και ως δημοτικού συμβούλου στον Δήμο Βέροιας, τον βοήθησε ιδιαίτερα στην πολιτική του σταδιοδρομία. Η συμμετοχή του, τέλος, σε πληθώρα επιτροπών της Βουλής ολοκληρώνει το παζλ ενός πολιτικού και κοινοβουλευτικού άνδρα με εξαιρετικές γνώσεις στην οικονομία αλλά και με συνεχή επαφή με την κοινωνία.
Περισσότερη αξία όμως από την πληρότητα του Απόστολου ως πολιτικού ανδρός έχει το γεγονός ότι ήταν ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ, με γράμματα κεφαλαία. Η καλοσύνη του και η αγάπη του προς τον συνάνθρωπο ήταν η κινητήρια δύναμή του και για την πολιτική του σταδιοδρομία. Οι συμπολίτες του, που για τόσα χρόνια τον εμπιστεύονταν, έδιναν μεγάλη σημασία στον άνθρωπο πολιτικό Απόστολο και όχι μόνο στον πολιτικό. Αυτή ήταν και η πραγματική δύναμη του Απόστολου. Η αγάπη που έπαιρνε. Μια ανεπιτήδευτη αγάπη που συνεχώς ανατροφοδοτούσε τη σχέση του με τους ανθρώπους του τόπου του. Και γι΄ αυτό ήταν ξεχωριστός.
Μας γεμίζει απέραντη θλίψη ο τόσο ξαφνικός θάνατός του. Μια απώλεια ενός τόσο ζωντανού, δραστήριου και αυθόρμητου ανθρώπου. Και όσοι τον γνωρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια θα θέλαμε με μια φωνή να τον χαιρετήσουμε για τελευταία φορά με τον τρόπο που μας αποκαλούσε – με τη βροντερή του φωνή – κι εκείνος όταν μας αντίκριζε στους διαδρόμους της Βουλής: «Λεβέντη μου!». Καλό ταξίδι, Απόστολε. Καλό ταξίδι, λεβέντη μου!
Ο Σταύρος Καλαφάτης είναι υφυπουργός Ανάπτυξης, βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης