Όποιος πατάει μπανανόφλουδα είναι άτυχος, απρόσεκτος ή έχει συναντηθεί πρόσφατα με τον πρωθυπουργό, για να είμαστε και στο πνεύμα της εποχής.
Εκείνος που την πατάει ξανά και ξανά περιγράφεται από την δημοφιλέστερη λέξη του σύγχρονου ελληνικού λεξιλογίου.
Αυτός που ενώ βλέπει την μπανανόφλουδα την πατάει επίτηδες ενώ έχει φάει τα μούτρα του άπειρες φορές στο παρελθόν, ονομάζεται «Έλλην οπαδός».
Στην ΑΕΚ επικράτησε πανζουρλισμός για την συμφωνία με Γιόβιτς και η αλήθεια είναι πως διαβάζοντας το βιογραφικό του σε έπιανε ένα τικ. Ειδικά αν ήσουν υποστηρικτής άλλης ομάδας.
Αμέσως μετά γυρίζοντας μόλις ένα χρόνο πίσω, θα θυμόσουν την στιγμή που μαζεύτηκαν μερικές χιλιάδες στο αεροδρόμιο για την υποδοχή του Λαμέλα.
Με τα ΜΜΕ να είναι στο ίδιο mood με την απόκτηση Γιόβιτς, «ήρθε ο παικταράς, ο πρόεδρος τίναξε τη μπάνκα στον αέρα, του χρόνου ψάξτε για τον δεύτερο».
Και τελικά έψαχναν αυτοί έστω κι έναν βαθμό στα πλέι οφ…
Ο Λαμέλα υπέγραψε τριετές συμβόλαιο, απλά για να επιτείνουν την αγωνία ποιος θα βγαίνει δεύτερος μέχρι το 2027.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, ταυτόχρονα με τον Γιόβιτς, ανακοινώθηκε και το διαζύγιο με τον Αργεντίνο.
Εννοείται πως δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της αξίας των αθλητών.
Τα βιογραφικά τους γράφτηκαν με προσπάθεια, αγώνες και αίμα εντός γηπέδων, δεν μιλάμε για κοπάδια και βοσκότοπους του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Δεν είναι όμως οι παίκτες, το παρελθόν τους και τα μηδενικά στα συμβόλαια, που αρχικά θα κάνουν τη διαφορά.
Οι βασικοί άξονες είναι οι εξής δύο. Διοίκηση κατά πρώτο λόγο και στην συνέχεια ο προπονητής.
Η διοίκηση αναφέρεται πρώτη, γιατί αν κάτι δεν πάει καλά με τον προπονητή, αυτή θα το εντοπίσει και θα το διορθώσει.
Διαθέτοντας τα παραπάνω, θα κάνεις καλή ομάδα ακόμα και με παίκτες που ο μ.ο της ατομικής αξίας του καθενός, είναι υποδεέστερη του «καλού».
Από εκεί και πέρα και έχοντας εξασφαλισμένη τη βάση, όσο καλύτερο υλικό έχεις τόσο ψηλότερα θα πας.
Χωρίς τη βάση όμως, είναι σα να έχεις Zastava Yugo του 1980 και να πανηγυρίζεις επειδή του φόρεσες αεροτομή από Ferrari και λάστιχα Pirelli της F1.
Τι να προσφέρουν τα λάστιχα άραγε, όταν το αυτοκίνητο έχει τελική 40χλμ κι αυτά σε κατηφόρα;
Ο κατάλογος των ομάδων που προσπάθησαν να κάνουν το μπαμ επενδύοντας μόνο σε φανταχτερές μεταγραφές χωρίς να διαθέτουν το ανάλογο υπόβαθρο, είναι ατελείωτος.
Ξεκινώντας παλιότερα από τον Ολυμπιακό του Κοσκωτά που αντί για μεταγραφές έκανε παιδομάζωμα. Με σημαιοφόρο Ντέταρι και παραστάτες ότι καλύτερο κυκλοφορούσε τότε στην Ελληνική αγορά. Συνολικά οι μεταγραφές, ξεπερνούσαν σε πληθυσμό κέντρο νεοσύλλεκτων.
Αποτέλεσμα στο χόρτο; Mια τρύπα στο νερό.
Να πάμε μήπως στον ΠΑΟΚ του Μπερμπάτοφ, που εκείνη τη χρονιά τερμάτισε 4ος στα πλέι οφ πίσω από Αστέρα και Ατρόμητο;
Ή στην περσινή ΑΕΚ του Μαρσιάλ και του Λαμέλα, που λίγο έλειψε να βγει 5η σε πλέι οφ 4 ομάδων;
Για Ντέταρι, Μπερμπάτοφ , Λαμέλα και Μαρσιάλ είχε γίνει χαμός κατά την άφιξη και παρουσίαση τους, στο τελευταίο παιγνίδι τους όμως οι κερκίδες ήταν μισοάδειες.
Για την ΑΕΚ του 2022-23 που δάγκωνε όποιον έβρισκε στο πέρασμά της, δεν έγινε υποδοχή για κανέναν παίκτη της το καλοκαίρι. Το αεροδρόμιο ήταν άδειο, τον Μάη όμως όλοι έψαχναν τρόπο να δούνε την απονομή.
Την επόμενη χρονιά ο ΠΑΟΚ πέρασε ένα μαρτυρικό καλοκαίρι εγκλωβισμένος στην εσωστρέφεια και στις 19/5 η Τούμπα πλημμύρισε από κόσμο.
Ίσως είναι παρακινδυνευμένο να πεις πως γεμάτα αεροδρόμια το καλοκαίρι, οδηγούν υποχρεωτικά σε άδεια γήπεδα.
Είναι δεδομένο όμως πως όταν κοιτάς τη βιτρίνα και όχι τους κουμανταδόρους του καταστήματος, την συνολική λειτουργία και την αποθήκη, στο τέλος θα κλαις με μαύρο δάκρυ.
Εν κατακλείδι, αν ο Ηλιόπουλος βαδίσει στα χνάρια του προηγούμενου εαυτού του, του χρόνου τέτοια εποχή θα διαβάζουμε πως η ΑΕΚ ψάχνει φόρμουλα για να απαλλαγεί από το συμβόλαιο του Γιόβιτς.
Σε περίπτωση που αλλάξει ρότα, ασχοληθεί σοβαρά με την ομάδα του και όχι με το πεντάγραμμο και τις δημόσιες εμφανίσεις του στις πίστες, θα πήγαινε καλά και χωρίς τον Γιόβιτς.
Απλώς με τον Γιόβιτς θα πάει καλύτερα…