Πέντε χρόνια πίσω. Καλοκαίρι του ’20. Ο Γιώργος Βαγιαννίδης οδεύει στα 19 του χρόνια αλλά αποφασίζει να κάνει το μεγάλο άλμα. Οι Σειρήνες ενίοτε είναι σαγηνευτικές για κάποιον που μοιάζει «έτοιμος από καιρό» να γοητευτεί. Και ο Βαγιαννίδης, ακούει Ιντερ και …τρελαίνεται.
Προσθέστε, εδώ, και τις άλλες ευρωπαϊκές ομάδες που πασχίζουν να πάρουν το «ναι» του νεαρού μπακ. Τι κι αν ο παίκτης ακόμη δεν είχε βγει καλά καλά από το …αβγό του; Τι κι αν είχε παίξει ( μία φορά) ελάχιστα στον Παναθηναϊκό; Θέλησε να φτάσει στην επόμενη πίστα δίχως να μετρήσει καλά τα βήματά του.
Η Ιντερ πλήρωσε τροφεία ύψους 400.000 ευρώ στους Πράσινους και η μεταγραφή έκλεισε. Με τον Παναθηναϊκό εκείνη την εποχή να αντιμετωπίζει το θέμα στη λογική «ούτε κρύο ούτε ζέστη». Πού παραπάνω σκέψεις την εποχή του κορωνοϊού.
Η συνέχεια; Ο Βαγιαννίδης δεν έπιασε. Οσοι του φούσκωσαν τα μυαλά, μάλλον θα έμειναν στους πανηγυρισμούς για την επίτευξη της συμφωνίας με τους Νεραντζούρι και στις προμήθειες. Αλλά ο παίκτης μετέβη στο Βέλγιο, δανεικός στην Σεντ Τρούιντεν, αλλά ούτε εκεί αγωνίστηκε.
Δεν τον εμπιστεύθηκαν; Δεν ήταν έτοιμος; Και τελικά, αποφασίστηκε να γυρίσει στο Κορωπί. Για μια επανεκκίνηση όχι ακριβώς με το Τριφύλλι, αλλά για την ίδια του την καριέρα. Δεν ήταν μεγάλος σε ηλικία. Και έδειχνε πλέον ώριμος να πιάσει το νήμα από την αρχή.
Ηταν η δεύτερη φορά που ο Βαγιαννίδης κλήθηκε να κάνει καλή πρώτη εντύπωση. Και ναι, ξεχώρισε γιατί είχε το μυαλό στο κεφάλι του. Κέρδισε σταδιακά τη θέση του δεξιού μπακ, τα ανεβοκατεβάσματά του έπεισαν τους πάντες πως διαθέτει ξεχωριστά προσόντα, στην εθνική του Ιβάν έγινε βασικός και ακόμη περισσότερο, με δικό του γκολ ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το ψ το 2024 απέναντι στον Αρη. Δικαίωση για τον ποδοσφαιριστή, δικαίωση για τις προσπάθειές του μετά την επιστροφή στα πάτρια εδάφη.
Πώς τελειώνει αυτή η άκρως διδακτική ιστορία; Με τη μεταγραφή του Βαγιαννίδη στη Σπόρτινγκ Λισαβώνας. Ακόμη και το όνομα της ομάδας πείθει για το ορθό της επιλογής. Εκεί ναι, στην Πορτογαλία έχει περισσότερες πιθανότητες να «πιάσει» και να εξελιχθεί.
Να φανεί στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Και να γυρίσει τη σελίδα όταν θα έρθει η ώρα. Όχι νωρίτερα από το προβλεπόμενο και κυρίως, όχι προτού επιβεβαιώσει πως είναι πανέτοιμος.
Τώρα ο Γιώργος Βαγιαννίδης μπορεί να χαμογελά γιατί ο δρόμος που βαδίζει φαίνεται να είναι ο σωστός. Oπως , άλλωστε, συμβαίνει με τον Τζόλη, που με επιμονή και πείσμα έχει πάρει για τα καλά μπροστά.