Το όνομα της ευειδούς κυρίας και πολιτεύτριας Κοζάνης της ΝΔ, η οποία σύμφωνα με τα δημοσιεύματα εμπλέκεται στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν έχει σημασία, όπως δεν έχει σημασία ούτε η μάρκα του αυτοκινήτου που οδηγεί. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ούτε αν συνδέεται με μεγαλοαγρότη εκ Τρικάλων, ο οποίος φέρεται να κατηγορείται για παράνομες επιδοτήσεις ύψους άνω του ενός εκατομμυρίου. Κατά τη γνώμη μου, το σημαντικότερο στοιχείο στην υπόθεση της κυρίας είναι η κομματική ιδιότητά της, είτε αυτή ήταν πραγματική είτε επινοημένη από την ίδια για να κάνει εφέ στους ψηφοφόρους. Ηταν, διαβάζω, «Συνονίστρια Κοινοτικών Πόρων και Γυναικείας Επιχειρηματικότητας Ηπείρου και Ιονίων Νήσων του κόμματος»!
Σε αυτή την ιδιότητα (πλαστή ή γνήσια, δεν το ξέρω) εντοπίζεται η παθογένεια της υπόθεσης ΟΠΕΚΕΠΕ. Δεν υποτιμώ το τρέχον σκάνδαλο, ας μην παρεξηγηθώ – είναι όμως σύμπτωμα του προβλήματος. Η ρίζα του κακού βρίσκεται στο ότι θεωρείται φυσιολογικό να υπάρχουν κομματικοί αξιωματούχοι για την κατανομή των κοινοτικών πόρων. Από πού κι ως πού το κόμμα ανακατεύεται με την κατανομή κοινοτικών πόρων; (Τα περί γυναικείας επιχειρηματικότητας είναι ο επιβεβλημένος φερετζές, δεν τα παίρνω στα σοβαρά…) Το κράτος, με τους μηχανισμούς του και τα υπουργεία του, πρέπει να κάνει αυτή τη δουλειά. Τι δουλειά έχει το κόμμα; Και, τέλος πάντων, από την ώρα που το κόμμα αναλαμβάνει αυτή την αποστολή, έχουμε κάθε δικαίωμα κι εμείς να πιστεύουμε ότι η σκοπιμότητα είναι ψηφοθηρική και οι κοινοτικοί πόροι γίνονται αντιληπτοί ως κομματική λεία.
Με την ευκαιρία, να ρωτήσω το εξής: Δεδομένου ότι η συγκεκριμένη πολιτεύτρια ήταν ή δήλωνε ότι ήταν συντονίστρια Ηπείρου και Ιονίων νήσων, υπάρχουν συντονίστριες και για τις άλλες περιφέρειας της χώρας; Να τις γνωρίσουμε! Αν υπάρχουν.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ
Με τα όσα επεισοδιακά συνέβησαν στο φινάλε της κοινοβουλευτικής περιόδου δεν ασχολήθηκα καθόλου. Αιτία δεν ήταν η αμηχανία ούτε η πολιτική σκοπιμότητα, αλλά κάτι πολύ χειρότερο, που πρέπει να το πω, παρά την ντροπή μου, για να απαλλαγώ τουλάχιστον από το βάρος. Ο λόγος ήταν ότι δεν κατάλαβα, αν και προσπάθησα φιλότιμα. Εφτασα στο σημείο να ενοχλήσω τον κορυφαίο ειδικό, στον οποίο μπορώ να έχω πρόσβαση για θέματα συνταγματικής τάξης. Μου εξήγησε ο άνθρωπος ότι για την υπερψήφιση Προανακριτικής απαιτούνται 151 ψήφοι, αλλά για την απόρριψή της οι 75 φτάνουν. Εκείνος ήταν κατατοπιστικότατος – άλλο αν εγώ δεν κατάλαβα. «Αντε να το εξηγήσεις όλο αυτό», μου είπε στο τέλος. «Αντε να το καταλάβεις πρώτα», σκέφτηκα εγώ, αλλά από σεβασμό το είπα από μέσα μου.
Αφού το είπα λοιπόν και ξαλάφρωσα, να επισημάνω ότι το μόνο καλό σε αυτή την ντροπιαστική υπόθεση ήταν ότι η Βουλή έκλεισε για το καλοκαίρι και προς το παρόν γλυτώσαμε τα χειρότερα. Μας περιμένουν μπροστά όμως, γι’ αυτό χρειαζόταν η παύση.
ΤΟ ΣΙΓΜΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ
Σκασμένος στα γέλια, μου τηλεφώνησε φίλος από την παλαιά εθνική οδό Πατρών – Πύργου (δεν θα πω ποιος, γιατί συγχρόνως οδηγούσε…), για να μου καταγγείλει την αγραμματοσύνη των αρμοδίων, καθώς στις πινακίδες της οδικής σήμανσης η παλαιά εθνική οδός αναφέρεται με το αρκτικόλεξο «ΠΕΟ»! Δικαίως ο άνθρωπος διαμαρτυρόταν για την απουσία του τελικού σίγμα. Για δε τους ξένους, που δεν γνωρίζουν ελληνικά και δεν μπορούν να καταλάβουν τι εστί «ΠΕΟ», ήταν γραμμένο στα αγγλικά ως “ONR“, δηλαδή “old national road“.
Θυμήθηκα, με την ευκαιρία, την περίπτωση της δημιουργίας του ΕΚΑΒ, το οποίο ο τότε υπουργός Υγείας το είχε οραματιστεί ως «Κέντρο Αμέσου Βοηθείας Λεκανοπεδίου Αττικής», μέχρι να του υποδείξουν ότι το αρκτικόλεξο «ΚΑΒΛΑ» ήταν, ει μη τι άλλο, ανορθόγραφο.
ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ
Κακά νέα για τον Υπαρκτό Ελληνισμό. Δύο σχεδόν συμπατριώτες μας, ο Σου Χαϊζίν και ο Γουάνγκ Ντεχάι, καταδικάστηκαν στη Σιγκαπούρη για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Κατόπιν αυτού,το υπουργικό συμβούλιο στη Λευκωσία αφαίρεσε και από τους δύο την κυπριακή υπηκοότητα, που είχαν αποκτήσει μέσω της απάτης των λεγόμενων χρυσών διαβατηρίων. Συρρικνώνεται ο Ελληνισμός…