Η εικόνα ενός πρωθυπουργού «προσκυνητή» που προχωράει αμήχανος στις κάμερες υποκρινόμενος,ότι μιλάει στον πλανητάρχη που όμως τον αγνοεί επιδεικτικά, στοίχειωσε στη συλλογική μας συνείδηση και θα παίξει στις προσεχείς εκλογές.
Η χιονοστιβάδα των εξελίξεων δεν μπορεί να ελεγχθεί από μια κυβέρνηση που έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία επιλέγοντας να λειτουργεί καθεστωτικά και να γράφει το Σύνταγμα στα παλαιότερα των, πανάκριβων, υποδημάτων της. Ο κ. Μητσοτάκης δεν ελέγχει το κόμμα που βράζει βουβά – κουφόβραση! –, ενώ συγχρόνως είναι όμηρος των άμεσων συνεργατών του που τον «κρατάνε», αρνούμενοι να επωμισθούν ατομικά μιαν ευθύνη που πρωτίστως βαρύνει τον ίδιο.
Είναι ενδεικτικό, ότι ενώ παλιότερα η κοινή γνώμη πίστευε ότι η ψήφος προς τη ΝΔ είναι μονόδρομος λόγω της απουσίας αντιπολίτευσης, σήμερα αυτό που κυριαρχεί στη λαϊκή συνείδηση είναι ότι πρέπει να απομακρυνθεί το ταχύτερο δυνατόν το «καθεστώς». Πόσω μάλλον όταν και τα μεγάλα κεφάλια της χώρας και οικονομικοί υποστηρικτές της ΝΔ παραδέχονται ότι «ο κ.Μητσοτάκης είναι πια πολύ ακριβός».
Αρα, μετά τις εξαγγελίες στη ΔΕΘ, ο Πρωθυπουργός αν δεν προκηρύξει άμεσα εκλογές, θα τις προδιαγράψει για το εγγύς μέλλον. Τρεις είναι οι λόγοι: πρώτον για να ανακόψει τη ραγδαία φθορά της κυβερνητικής παράταξης, δεύτερον για να προλάβει τα καινούργια σκάνδαλα που μελετώνται στις Βρυξέλλες και τρίτον για να υπερκεράσει τα υπό εκκόλαψη κόμματα πριν οργανωθούν. Δηλαδή την κίνηση Τσίπρα που ήδη ενεργοποιείται δυναμικά σ’ ένα ευρύ φάσμα, πέραν της Αριστεράς, έχοντας εξασφαλίσει… άφεση αμαρτιών.
Επίσης την πρωτοβουλία των 91, οι οποίοι με κύριο το πατριωτικό πρόταγμα για την επισφαλή θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή στοχεύουν σ’ ένα δεξιό ακροατήριο που δεν καλύπτεται από τα νυν πολιτικά σχήματα. Το ότι στο κάδρο «ιχνογραφούν» τον Σαμαρά δεν είναι παράδοξο. Κυρίως γιατί αυτός μπορεί να λειτουργήσει ιδανικά ως πρόσωπο που συμβολικά θα σημάνει τη μετάβαση από το σημερινό αδιέξοδο κι επειδή, παρά τα λάθη του, διαθέτει διεισδυτικότητα στο κεντροδεξιό κοινό. Ας σημειωθεί ότι ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε έγκαιρα εναντίον της woke ατζέντας, ενώ παράλληλα διατηρεί καλές σχέσεις με τον Τραμπ και τον Πούτιν. Εκεί δηλαδή όπου εντοπίζεται το μεγαλύτερο κενό στο κυβερνών «σύστημα».
Προσωπικά βλέπω απέναντι στο καθεστώς Μητσοτάκη ως κύριο αντίπαλό του το «κίνημα» της κ. Καρυστιανού, η οποία με ελάχιστα μέσα και υποτυπώδη οργάνωση κατάφερε να ενεργοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες σε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που διεκδικούσαν την αξιοπρέπεια του πολίτη. Η γυναίκα αυτή δεν είναι τυχαία και δεν έχει να χάσει τίποτε διεκδικώντας την κάθαρση παντού, ενώ δικαιούται να πολιτεύεται όσο και οι κληρονομικοί – επαγγελματίες πολιτικοί. Επειδή διαθέτει εκείνο τον λόγο που οι άλλοι έχουν απολέσει ή ξεπουλήσει.
Το αίτημα όλων των «ανώνυμων» πολιτών είναι απλό, μακριά από κομματικές εξαρτήσεις: μέσω της άμεσης αναθεώρησης του Συντάγματος αποκατάσταση του κύρους της δικαιοσύνης, των θεσμών και, εν τέλει, της δημοκρατίας. Υπό μια τέτοια σημαία θα συστρατευθούν όλοι – κι ιδιαίτερα οι νέοι – ομόθυμα. Ολα τα άλλα έπονται.
Ο Μάνος Στεφανίδης είναι ιστορικός τέχνης, ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ