Τον Σεπτέμβριο, πριν ανέβουν οι πολιτικοί αρχηγοί στη συμπρωτεύουσα, ο Αλέξης Τσίπρας θα κλείσει το Fifth Thessaloniki Metropolitan Summit του “Economist” με ομιλία. Σε αυτή θα επιχειρήσει να απαντήσει στο ερώτημα αν η Ελλάδα έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Ο,τι και να λένε οι νεοδημοκράτες μετά, μην τους ακούτε. Είναι πράγματι ο κατάλληλος άνθρωπος να δώσει μια τέτοια διάλεξη. Γιατί, ως γνωστόν, η εμπειρία είναι προϊόν λανθασμένης κρίσης και κουβαλάει μπόλικη τέτοια.
Απολογία
«Δεν αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ για την κάθε κυρία Σεμερτζίδου ή για το lifestyle το οποίο είχε στη διάρκεια της άσκησης των κομματικών της καθηκόντων. Είμαστε κάτι διαφορετικό, ο καθένας πολιτεύεται με τον δικό του τρόπο». Τάδε έφη Δημήτρης Μαρκόπουλος. Αρα, αν δεν απολογούνται για το τι κάνουν τα μεσαία στελέχη του κόμματος οι εκλεγμένοι του, ποιος πρέπει να το κάνει; Μήπως οι επιφορτισμένοι με το κάστινγκ για εκείνο το περιλάλητο Μητρώο Στελεχών;
Αρχαία
Δώδεκα συριζαίοι βουλευτές, με πρώτη υπογράφουσα την Πόπη Τσαπανίδου, κατέθεσαν ερώτηση στην υπουργό Παιδείας για να μάθουν αν όντως θα μειωθούν οι ώρες διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στην Α’ Λυκείου προκειμένου να μπει μία ώρα Οικονομία. Θα συμφωνήσω μαζί τους πως μια τέτοια απόφαση υπονομεύει ένα μάθημα θεμέλιο της ανθρωπιστικής παιδείας και ουσιώδες στοιχείο της γλωσσικής καλλιέργειας των μαθητών. Θα πρότεινα ωστόσο να προκαλέσουν ένα αντάρτικο Αδωνη για το θέμα. Δίνω περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν έτσι τον σκοπό τους.
Χρηματιστήριο
Σε μια ανάρτηση 500 λέξεων – η οποία ξεκινάει με το πολιτικώς ορθό σχόλιο ότι «το χρηματιστήριο σίγουρα δεν είναι – ούτε πρέπει ούτε και μπορεί – ο καθρέφτης της αγοραστικής δύναμης ή των ανισοτήτων σε μια κοινωνία», ο Ακης Σκέρτσος βγάζει τρία συμπεράσματα από την επιστροφή του στα επίπεδα του Απριλίου του 2010. Ενα από αυτά είναι πως οι ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις, με κατάλληλες πολιτικές, πετυχαίνουν πιο στιβαρή ανάκαμψη. Φαίνεται να θέλει να το θυμηθούμε πριν από τις κάλπες του 2027. Βουδιστικά μιλώντας, πάντως, συνήθως οι επιθυμίες αποδεικνύονται πηγή θλίψης.