Η Νταϊάνα και ο Σάσα περίμεναν το πρώτο τους παιδί. Ένας ρωσικός πύραυλος σήμανε τέλος στο όνειρο – Οι Ρώσοι στόχευαν μια ουκρανική αποθήκη με drones και χτύπησαν ένα μαιευτήριο
Την ουκρανική πόλη Καμάνσκιε, προχθές έπεσαν δύο ρωσικοί πύραυλοι. Δεν είναι δα και κάτι πρωτοφανές για μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο και αμύνεται σε μια εισβολή εδώ και τρεισήμισι χρόνια. Εκατοντάδες πύραυλοι, drones και βόμβες, σκορπούν καταστροφή κάθε μέρα. Έτσι είναι οι πόλεμοι.
Θα έπρεπε όμως να είναι έτσι;
Κάθε πύραυλος έχει μια δική του μοναδική ιστορία, από το χέρι που πάτησε το κουμπί για να εκτοξευθεί μέχρι την κάθε μοναδική ζωή που αφαιρεί όταν χτυπάει μια παιδική χαρά, ένα σπίτι, έναν δρόμο… ένα νοσοκομείο.
Μια τέτοια ιστορία κατέγραψαν οι δημοσιογράφοι της Washington Post, βάζοντας στο περιθώριο την μεγάλη εικόνα του πολέμου και εστιάζοντας στην μικρή. Στην ζωή ενός νέου ζευγαριού που μέσα σε αυτή τη κόλαση, περίμενε το πρώτο του παιδί.
Περίμενε μια νέα ζωή και ήρθε ο θάνατος
Δυο πύραυλοι, εκτοξεύθηκαν από τα κατεχόμενα από τους Ρώσους εδάφη, για να πλήξουν τι; Φαίνεται πως αυτός που πάτησε το κουμπί δεν ενδιαφερόταν και τόσο για το που θα κατέληγαν, αρκεί να προκαλούσαν θύματα και ζημιές. Έτσι είναι οι πόλεμοι. Δεν θα έπρεπε όμως να είναι έτσι.
Ο πρώτος, προκάλεσε τρόμο, αλλά δεν φαίνεται να έκανε και μεγάλη ζημιά, πέφτοντας σε κάποια χαλάσματα, που είχαν δημιουργηθεί πριν λίγες μέρες, από έναν άλλο πύραυλο.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο δεύτερος πύραυλος δεν αστόχησε. Χτύπησε το μαιευτήριο, όπου η νεαρή Ουκρανή Νταϊάνα Κόσικ, 26 εβδομάδων έγκυος, νοσηλευόταν λόγω επιπλοκών στην εγκυμοσύνη, περιμένοντας την γέννηση του πρώτου παιδιού της. Το πρωί του περασμένου Σαββάτου, 2 Αυγούστου, η 23χρονη γυναίκα ξεψύχησε μαζί με το αγέννητο παιδί της, ένα αγοράκι το οποίο θα βάφτιζαν με το όνομα Νταμίρ (αυτός που φέρνει την ειρήνη).
Δεν συνηθίζεται η βαρβαρότητα
Η πόλη Καμιάνσκε, στα ανατολικά της Ουκρανίας, (εκεί που ζουν ρωσόφωνοι, τους οποίους ο Πούτιν δήθεν θέλει να πραστατεύσει) έχει ζήσει κι άλλες επιθέσεις. Τίποτα όμως δεν είχε στοιχειώσει τόσο βαθιά τους ανθρώπους της μικρής πόλης, όσο αυτός ο διπλός θάνατος.
Ήταν μια στιγμή που όλες αυτές οι φανφάρες για «απελευθέρωση», «αποναζιστικοποίηση» και «παρεμπόδιση του ΝΑΤΟ», απογυμνώθηκαν και έμεινε μόνο ένας φρικτός ήχος. Ο ήχος μιας έκρηξης που δεν αφάνισε έναν στρατιώτη, αλλά μια γυναίκα που ονειρευόταν να γίνει μητέρα και έναν γιο που προοριζόταν να έρθει στη ζωή, αλλά δεν πρόλαβε να πάρει καν την πρώτη του ανάσα.
Η Νταϊάνα τις προηγούμενες ημέρες, είχε ανησυχήσει για το μωρό. Κάποιοι πόνοι χαμηλά στην κοιλιά ήταν αρκετοί για να μπει στο μαιευτήριο «προληπτικά», για ασφάλεια. Δεν φανταζόταν ότι οι Ρώσοι θα χτυπούσαν ένα νοσοκομείο με έγκυες γυναίκες και νεογέννητα βρέφη. Έκανε λάθος όμως.
Ο Ολεξάντρ, ο σύζυγός της (τον φωνάζουν όλοι Σάσα) είχε μείνει στο σπίτι τους, 25 λεπτά μακριά, στο χωριό Άουλι. Προσπαθούσαν έναν χρόνο να αποκτήσουν παιδί. Αυτό το παιδί δεν ήταν «μία εγκυμοσύνη», ήταν ο λόγος να είναι χαρούμενοι μέσα στην τραγωδία του πολέμου. Ήταν η ελπίδα.
Ένα τηλεφώνημα και το τέλος
Τα ξημερώματα του Σαββάτου, η Νταϊάνα τηλεφώνησε στον Σάσα πανικόβλητη. Ένας πύραυλος είχε πέσει στο απέναντι κτίριο. Μιλούσαν στο τηλέφωνο όσο εκείνη έτρεχε από τον τρίτο όροφο για να καλυφθεί. Τότε ήρθε ο δεύτερος πύραυλος. Η γραμμή δεν έκλεισε. Η φωνή της Νταϊάνα, όμως, σίγησε.
Ο Σάσα μπήκε στο αυτοκίνητο και πάτησε το γκάζι σαν να προσπαθούσε μα ξεπεράσει τον χρόνο. Στο μαιευτήριο, αναζήτησε απεγνωσμένα τη γυναίκα του. Τον πληροφόρησαν ότι είχαν τραυματιστεί δύο έγκυες και ότι μια τρίτη ήταν νεκρή. Έλεγξε δύο ασθενοφόρα. Δεν ήταν εκεί. Έπειτα την είδε. Ένα σώμα σκεπασμένο με σεντόνι. Δυο πράσινες παντόφλες προεξείχαν. Τις ήξερε. Ήταν της Νταϊάνας.
Έπεσε δίπλα της. Ούρλιαξε. Δεν υπήρχε μωρό πια να σωθεί. Το αίμα της σχημάτιζε λίμνη στο μαιευτήριο. Εκεί όπου άλλες γυναίκες έφερναν ζωή εκεί χάθηκε η ζωή της γυναίκας και του αγέννητου παιδιού τους. Για τον Σάσα ο χρόνος σταμάτησε εκεί.
Απλώς, λάθος υπολογισμός
Οι δύο πύραυλοι έπληξαν τοΚαμιάνσκε λίγες ώρες αφότου ο Ντόναλντ Τραμπ, ανακοίνωνε ότι «δίνει» ακόμα 10 με 12 ημέρες στη Ρωσία να συμφωνήσει σε κατάπαυση πυρός. Αν όχι, «θα επιβληθούν κυρώσεις». Η απάντηση της Ρωσίας ήταν περισσότεροι πύραυλοι και περισσότερος θάνατος.
Στόχος ήταν, σύμφωνα με τις πληροφορίες και την έρευνα της Washington Post, ένα πρώην ιατρείο που λειτουργούσε ως αυτοσχέδια βάση του ουκρανικού στρατού. Στο σημείο βρέθηκαν στρατιωτικές στολές, κονσόλες droneς, φορητοί υπολογιστές και προειδοποιητικές πινακίδες που έγραφαν, «σε λειτουργία πτήσης». Το μαιευτήριο απείχε λιγότερο από 200 μέτρα. Οι Ρώσοι το χτύπησαν γιατί… μπορούν.
Στρατιώτες που βρίσκονταν στο σημείο είπαν ότι δεν ήταν βάση, αλλά απλώς αποθήκη. Ένας μόνο παραδέχτηκε ότι ήταν εκεί όταν έπεσαν οι πύραυλοι. Οι ουκρανικές αρχές δεν απάντησαν στα αιτήματα της Washington Post για σχόλιο. Κανείς δεν εξήγησε γιατί μια στρατιωτική δομή, υπήρχε τόσο κοντά σε ένα μαιευτήριο, όπως και κανείς δεν δικαιολόγησε το γιατί οι Ρώσοι χτύπησαν στα «τυφλά», αδιαφορώντας για τις απώλειες σε άμαχους.
Η μητέρα της Νταϊάνα, η κυρία Λίνα, είπε πως «αν ήξερα ότι υπήρχαν στρατιώτες εκεί, δεν θα την άφηνα στο νοσοκομείο. Θα καλούσα γιατρούς στο σπίτι».
Ιστορία αγάπης με άσχημο τέλος
Η ιστορία του ζευγαριού ξεκίνησε το 2019. Ο Σάσα μόλις είχε τελειώσει τη στρατιωτική του θητεία, και η Νταϊάνα το όμορφο κορίτσι που επισκεπτόταν συγγενείς στο χωριό. Γνωρίστηκαν, αγαπήθηκαν και ένα χρόνο μετά, ο Σάσα έκανε την πρόταση γάμου. Το δαχτυλίδι είχε το μέγεθος που ταίριαζε στο μικρό του δάχτυλο, ίδιο με το δικό της.
Παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο στις 25 Σεπτεμβρίου 2021. Όταν άρχισε ο πόλεμος, ένιωσαν την ανάγκη να ξαναπαντρευτούν, αυτή τη φορά με θρησκευτικό γάμο. Ο παπάς, τους ζήτησε να νηστέψουν πρώτα και εκείνοι του είπαν: «Είναι πόλεμος, πάτερ». Τους πάντρεψε την επόμενη μέρα.
Έπειτα ήρθε το τεστ εγκυμοσύνης. Θετικό. Δύο ροζ γραμμές. Το φύλαξαν σαν οικογενειακό αναμνηστικό και η Νταϊάνα άρχισε να βιντεοσκοπεί την κοιλιά της να φουσκώνει. Την χάιδευε, χαμογελούσε, ονειρευόταν.
Μέχρι που όλα αυτά χώρεσαν σε ένα φέρετρο. Το φέρετρο πριν την ταφή, τοποθετήθηκε στο ίδιο δωμάτιο όπου βιντεοσκοπούσε τις ελπίδες της. Ο Σάσα έβαλε την φίλησε για τελευταία φορά όπως και η μητέρα, η αδερφή και ο πατέρας της. Όλοι έσκυψαν να της πουν αντίο και κάτι ψιθύρισαν στο μωρό που δεν γεννήθηκε ποτέ. Στο διπλανό δωμάτιο υπήρχε ακόμα το παιδικό κάθισμα αυτοκινήτου, η κούνια, το στρώμα που έγραφε «είναι αγόρι!»
Ο Νταμίρ δεν γεννήθηκε και δεν βαφτίστηκε ποτέ.
Έξω, κόσμος έκλαιγε. Ο παπάς άρχισε την εξόδιο ακολουθία. Το φέρετρο μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο.
Η μητέρα ούρλιαζε: «Δεν θέλω να πω αντίο!» Έπειτα χώμα. Μετά τα φτυάρια. Στον ξύλινο σταυρό γράφτηκαν δύο ημερομηνίες για την Νταϊάνα. Ημερομηνία γέννησης και ημερομηνία θανάτου. Για τον Νταμίρ, μόνο μία… η ημερομηνία θανάτου.
Ο Σάσα δεν συγχωρεί τον εαυτό του. Είχε φύγει από το μαιευτήριο, μόνο για να καθαρίσει το σπίτι. Να το ετοιμάσει για την επιστροφή της γυναίκας του παιδιού τους. «Όλα όσα καθάρισα, τα έκανα για το τίποτα. Δεν χρειάζομαι το σπίτι. Χρειάζομαι εκείνη», έλεγε.
Η μικρή του αδερφή τον αγκάλιασε. «Αν κάνω γιο, θα τον βαφτίσω Νταμίρ», του είπε.
Κι έτσι, ίσως κάποτε, η ψυχή που δεν γεννήθηκε, να έρθει στο φως. Μέχρι τότε, η ιστορία αυτή δεν είναι ούτε στρατηγική, ούτε γεωπολιτική. Είναι ο ήχος από ένα τηλέφωνο που νεκρώνει απότομα, την ώρα που ένας πύραυλος τερματίζει ένα όνειρο.
Το άρθρο Ουκρανία. Κάθε πύραυλος κρύβει μια θλιβερή ιστορία (pics) εμφανίστηκε πρώτα στο Cyprus Times.