Το «2 στα 2» ήταν ο αυτονόητος στόχος με τον οποίο ο Άρης ξεκίνησε το πρωτάθλημα, ώστε να αποσυμπιέσει όσο μπορεί το βαρύ κλίμα στην μετά Ευρώπη εποχή.
Με τον Βόλο, την προηγούμενη εβδομάδα, μπήκαν οι βάσεις. Οχι με σούπερ εικόνα. Είχε καλά στοιχεία αλλά και αγωνιστικές αδυναμίες τις οποίες οι Θεσσαλοί δεν τιμώρησαν… Και τελικά το έκανε ο Παναιτωλικός.
Πάλι δυσκολία στο γκολ, πάλι προβλήματα μεσοαμυντικά. Ο Άρης είχε ένα σχετικά καλό πρώτο ημίχρονο, είχε δύο καλές στιγμές, έτρεξε, πίεσε και δεν απειλήθηκε. Δεν μετουσίωσε όμως σε γκολ όλα τα παραπάνω και βρέθηκε πάλι να… τρέχει στο δεύτερο ημίχρονο. Οπως δηλαδή έγινε και με τον Βόλο.
Μόνο που αυτή τη φορά ο πάγκος δεν βοήθησε, τα στόπερ δεν ήταν εκεί για να δώσουν λύσεις στο σκοράρισμα και ο Παναιτωλικός ήταν αποτελεσματικός στους χώρους εν αντιθέσει με τον Βόλο. Δεν υπήρχε ούτε ο Μάικιτς για να κάνει κάποια σωτήρια επέμβαση. Και κάπως έτσι ο Άρης επέστρεψε στα τέλη Ιούλη και όσα βίωσε κόντρα στην Αράζ.
Μία ομάδα που πέραν των τρεξιμάτων και της πίεσης -που το αντέχει μέχρι το 45′ παραμένει στάσιμη στο τακτικό της κομμάτι. Αυτό αποτυπώνεται τόσο στην δυσκολία του γκολ όσο και στις γιόμες στις οποίες κατέφυγε σχεδόν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, αδυνατώντας να βάλει τη μπάλα κάτω και να εκμεταλλευτεί την ποιότητα των μεσοεπιθετικών της.
Μετά από μία εβδομάδα ηρεμίας, ο Άρης επέστρεψε στο κλίμα το οποίο βίωσε μετά τον αποκλεισμό του στην Ευρώπη από την Αράζ. Η νίκη επί του Βόλου εξελίχθηκε σε μία… καλή παρένθεση και τώρα οι Θεσσαλονικείς πάνε στη διακοπή του πρωταθλήματος όντας στα… σχοινιά. Ένα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω, με τις αποδοκιμασίες που ακούστηκαν για τον Θεόδωρο Καρυπίδη και τους ποδοσφαιριστές να είναι ενδεικτικής της όλης κατάστασης.
Το ερώτημα είναι, πλέον, πώς θα διαχειριστεί αυτή την κατάσταση ο Άρης από αύριο (31/08). Μία κατάσταση την οποία θα «κουβαλάει» για δύο εβδομάδες, όπως «κουβάλησε» σχεδόν όλο τον Αύγουστο το κάζο στην Ευρώπη. Εκεί που πήγε να σηκώσει κεφάλι, βρέθηκε ξανά… στον Ιούλιο.