Οσοι τον έχουν δει να παίζει, έχουν να λένε για το ταλέντο και τις τεράστιες δυνατότητές του. Κι είναι ακόμα παιδί, τον Δεκέμβρη θα κλείσει τα 14 χρόνια του. Παρ’ όλα αυτά ο Ραφαήλ Παγώνης μπορεί να καυχιέται ότι είναι ήδη πρωταθλητής Ευρώπης στο τένις. Στην Τσεχία πριν από μερικές μέρες σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του ως τον τελικό και το χρυσό μετάλλιο της κατηγορίας κάτω των 14 ετών.
Λίγο νωρίτερα είχε γίνει αποδέκτης μιας ιδιαίτερα τιμητικής πρόσκλησης να παίξει στο φημισμένο All England Club του Γουίμπλεντον. Εκεί τα τελευταία τρία χρόνια διοργανώνεται τουρνουά για παιδιά αυτής της ηλικιακής κατηγορίας, που διεξάγεται παράλληλα με τη δεύτερη εβδομάδα του Grand Slam των επαγγελματιών. Ηταν ένας από τους μόλις έξι ευρωπαίους αθλητές που κλήθηκαν. Κι όχι μόνο πήγε, αλλά έφτασε και ως τον τελικό. Εχασε, αλλά αυτή η ήττα ήταν η μοναδική στους έξι διαδοχικούς τελικούς που έπαιξε τους τελευταίους μήνες.
Είναι το νούμερο 1 στη Ευρώπη στη ηλικία του. Ενα ακατέργαστο ακόμα διαμάντι, ικανό να λάμψει στο Tour τις επόμενες δεκαετίες. Ετσι κι αλλιώς το τένις έγινε γι’ αυτόν μονόδρομος πριν καν γεννηθεί. Λόγω μιας άτυχης στιγμής που είχε ο πατέρας του.
Τίποτα από όσα διαβάζετε δεν θα είχε γραφτεί, αν ο Βασίλης Παγώνης, που έπαιζε για πολλά χρόνια μπάσκετ σε μικρές ομάδες της Αττικής, δεν τραυματιζόταν σοβαρά και αναγκαζόταν να αποσυρθεί. Ηταν λίγο πριν η σύζυγός του, Ελένη, φέρει στον κόσμο τον Ραφαήλ. Εκείνη την περίοδο ο Βασίλης, που έτσι κι αλλιώς δούλευε ως γυμναστής, ασχολήθηκε με το τένις και ενθουσιάστηκε. Δεν έπαιζε απλώς, αλλά απέκτησε και δίπλωμα προπονητή και όταν ο γιος του μεγάλωσε λίγο, τον έβαλε χωρίς δεύτερη συζήτηση στα courts. Αρχισαν να παίζουν μαζί στα γήπεδα της Βάρης κι από εκεί και μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.
Διότι από την πρώτη στιγμή ο Ραφαήλ έδειξε ότι ήταν ξεχωριστός. Ο τρόπος που χτυπούσε το μπαλάκι, ο τρόπος που αντιλαμβανόταν το παιχνίδι ήταν μοναδικός. Εγινε εξ αρχής ξεκάθαρο πως οι δυνατότητές του ήταν τεράστιες. Ταβάνι του ήταν ο ουρανός και έπρεπε να δουλέψει συστηματικά για να το φτάσει και να το τρυπήσει.
Σε ηλικία 6 ετών μετακόμισε για ένα διάστημα με την οικογένειά του στην Ολλανδία, όπου έκανε προπονήσεις σε ένα ειδικό προπονητικό κέντρο και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, δούλεψε με αρκετούς προπονητές, μεταξύ των οποίων τον πρώτο προπονητή του Στέφανου Τσιτσιπά, Γιώργο Φουντούκο, και την καλύτερη ελληνίδα τενίστρια πριν απ’ τη Μαρία Σάκκαρη, Λένα Δανιηλίδου. Το 2021 ξεκίνησε τη συνεργασία του με τον βετεράνο κύπριο πρωταθλητή Μάρκο Παγδατή και πριν από δύο χρόνια κλήθηκε μαζί με τους γονείς του να πάρει μια πολύ κρίσιμη απόφαση.
Από τα 6-7 του χρόνια είχε ήδη αρχίσει να παίρνει μέρος σε τουρνουά στην Ελλάδα, αναδείχθηκε δύο φορές πρωταθλητής Ελλάδας και πριν κλείσει τα 10 του μετείχε και στα τουρνουά της Tennis Europe, έχοντας ανέβει στο νούμερο 1 της κατάταξης για την κατηγορία κάτω των 10 ετών. Ηταν φανερό πως αν ήθελε να συνεχίσει να εξελίσσεται με αυτό τον ρυθμό, έπρεπε να βρει χρόνο και ενέργεια. Να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο τένις. Και αποφάσισε μαζί με τους γονείς του μετά την ολοκλήρωση της φοίτησής του στο δημοτικό να παρατήσει το σχολείο.
Από πέρυσι εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κύπρο, όπου δουλεύει σε μόνιμη πια βάση με τον Μάρκο Παγδατή. Μαζί του μένει η μητέρα του, η οποία δεν εργάζεται και τον συνοδεύει σε όλα τα ταξίδια του, ενώ ο πατέρας του, που έχει τις δουλειές του στην Αθήνα, πηγαινοέρχεται. Η εκπαίδευσή του περιορίζεται πια σε on-line διαδικτυακά μαθήματα που κάνει μόνος του στο σπίτι ή στο ξενοδοχείο στα διαλείμματα μεταξύ των προπονήσεων ή των αγώνων του.
«Ξυπνάω στις 7 το πρωί, 8-9 πάω στο γυμναστήριο και ως τις 10:30 προπόνηση τένις. Από τις 11 ως τη μία on-line μαθήματα, μετά γεύμα και ξεκούραση και από τις 3 και μετά στο γήπεδο ως το βράδυ. Υστερα ξεκούραση και ύπνος», περιγράφει ο ίδιος ο Ραφαήλ την καθημερινότητά του. Καθημερινότητα που ελάχιστη σχέση έχει με αυτή ενός συνηθισμένου 13χρονου παιδιού. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί απόλυτη αφοσίωση και θυσίες. Αλλά έχει κι ένα κακό. Συνειδητοποιείς ότι θυσίασες περισσότερα απ’ όσα άξιζε όταν πια ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω…
Οπως και να έχει, ο Ραφαήλ Παγώνης εξελίσσεται εντυπωσιακά. Στα τελευταία δύο χρόνια έχει αγωνιστεί σε 31 τελικούς διεθνών τουρνουά σε μονά και διπλά στην ηλικιακή του κατηγορία κι έχει κατακτήσει 21 τίτλους. Εχει κερδίσει και επτά τίτλους σε μονά παίζοντας με παιδιά μεγαλύτερα από αυτόν. Μεγάλωσε, όπως λέει ο ίδιος, με τους Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς, όμως το είδωλό του είναι ο Κάρλος Αλκαράθ. Κι έχει μπει σε έναν καλό δρόμο ώστε να τον φτάσει και να τον ξεπεράσει.