Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ στον αγώνα της επόμενης Πέμπτης με την Ριέκα, είναι ότι πρέπει να ανατρέψει σκορ.
Παρόμοια ανάγκη απ΄ όσο μπορώ να θυμηθώ, έχει παρουσιαστεί μια φορά σε εποχές Λουτσέσκου, καλοκαιρινούς μήνες. Το ’22 με την Λέφσκι, εκείνη η χρονιά όμως δεν έχει σχέση με τη φετινή. Ο ΠΑΟΚ τότε δεν ήταν ομάδα αλλά ένα συνονθύλευμα… εισερχόμενων, που έπρεπε να μετατραπεί σε σύνολο με ταχύτητες Γιουσέιν Μπολτ.
Με κάτι τέτοια ο Ρουμάνος παθαίνει κράμπα στον εγκέφαλο, καλύτερα να υποβληθεί σε Μεσαιωνικά βασανιστήρια, παρά να αναγκαστεί να μοντάρει μια ντουζίνα καινούργιους σε χρόνο dt. Με εξαίρεση εκείνη τη χρονιά πάντως και άσχετα με τη γενικότερη αργοπορία στις μεταγραφές, ο Ρασβάν δεν είχε ποτέ πολλούς καινούργιους για να μοντάρει ομάδα. Γι’ αυτό και σχεδόν πάντα κατάφερνε να αποφύγει τα στραπάτσα.
Το ότι αποκλείστηκε από την πρωταθλήτρια Σουηδίας Μάλμε που είχε σχεδόν μια σεζόν στα πόδια της, στην παράταση και δεχόμενος γκολ στις καθυστερήσεις μάλιστα, δεν το λες και διασυρμό. Έπαιξε Europa, καμία σχέση με το ναυάγιο της ΑΕΚ πχ, που έμεινε εκτός Ευρώπης από ομάδα – κεφάλαιο της Καινής Διαθήκης.
Η διαφορά έγκειται πως σε κανένα από τα προηγούμενα ματς ο ΠΑΟΚ, δεν ξεκίνησε ως υπόχρεος ανατροπής σε βάρος του αποτελέσματος. 2-2 με Μάλμε, 0-0 με Μπεϊτάρ, το ίδιο σκορ με Χάιντουκ στο Σπλιτ. Οι ισοπαλίες δεν χρήζουν ανατροπής.
Κι επαναλαμβάνω πως εξαιρώ τον αγώνα με Λέφσκι, γιατί και με 0-2 αντί του 2-0, εκείνο το συνονθύλευμα ήταν ικανό να δεχτεί τρία γκολ μέσα στην Τούμπα. Το πρόβλημα είναι πως ο ΠΑΟΚ είναι εξαιρετικά «δυσκοίλιος» όταν το ζητούμενο είναι η ανατροπή σκορ. Όχι μόνο κατακαλόκαιρο, αλλά πάντα. Και χειμώνα και άνοιξη.
Ίσως είναι και ευκολότερο για ομάδα που έχει σκορ υπέρ της και διαθέτει πάντα «μέτρο & φιλοσοφία», να το διαχειριστεί. Η ανατροπή σκορ είναι άλλο κεφάλαιο όμως, κάτι για το οποίο ήταν ικανές ομάδες παλιότερων εποχών που επιδίδονταν σε ποδόσφαιρο «φουστανέλας». Και οι οποίες αρκούνταν στη δόξα της στιγμής και όχι στην επιβράβευση της διάρκειας, για να είμαστε ιστορικά ακριβείς.
Εν κατακλείδι, τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα δεν αποκλείεται. Απλά, για κανονικές ομάδες σαν αυτές που «κατασκευάζει» πάντα ο Λουτσέσκου, μοιάζει με υπέρβαση. Κυρίως εγκεφαλική. Γιατί απλά δεν αρκεί να ισοφαρίσεις, επιβάλλεται να ανατρέψεις..