Η εικόνα των ελληνικών παραλιών απέχει πολύ από τις «γαλάζιες» προσδοκίες του παρελθόντος. Σύμφωνα με τα στοιχεία του προγράμματος «Υιοθέτησε μια παραλία» του WWF Ελλάς, η ρύπανση στις ακτές παραμένει εκτεταμένη, με σχεδόν 300.000 απορρίμματα να καταγράφονται σε 192 παραλίες από τον Μάρτιο του 2021 έως τον Απρίλιο του 2024.
Τα ευρήματα είναι αποκαλυπτικά:
Κατά μέσο όρο, σε κάθε παραλία και ανά 100 μέτρα ακτογραμμής εντοπίζονται:
- 429 αποτσίγαρα
- 159 κομμάτια πλαστικού
- 117 πλαστικά καπάκια
- 99 καλαμάκια
- δεκάδες ακόμη απορρίμματα, όπως φελιζόλ και σακούλες
Οι πιο επιβαρυμένες παραλίες
Σύμφωνα με την έκθεση, οι περιοχές με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση σκουπιδιών είναι:
- Ερωτοσπηλιά (Πόρτο Ράφτη)
- Βαγιωνιά (Πόρος)
- Απολλώνιες Ακτές (Βούλα)
- Παραλία Καλαμακίου
Οι παραλίες αυτές ξεπερνούν τα ανώτατα επιτρεπτά όρια ρύπανσης, με βάση τα καταγεγραμμένα απορρίμματα ανά 100 μέτρα.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις
Στον αντίποδα, υπάρχουν ακτές με πολύ χαμηλά επίπεδα ρύπανσης, όπως:
- «Του Ψηλού το Ρούμα» (Σφακιά)
- Παληού (Καβάλα)
- Στεγνά (Ρόδος)
- Καραβοστάσι (Θεσπρωτία)
- Ρακοποτάμου (Αγιόκαμπος Λάρισας)
Παράδειγμα Κρήτης: Από φυσικός παράδεισος, σκουπιδότοπος
Η παραλία Ανάλουκα στον νομό Λασιθίου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα υποβάθμισης. Το 2018, είχε μετατραπεί από φυσικό καταφύγιο σε παραλία-χωματερή, κυρίως λόγω πλαστικών απορριμμάτων που μεταφέρονταν από θαλάσσια ρεύματα και ανέμους.