Η ΑΕΚ στην κατακίτρινη Λεμεσό φρόντισε να δείξει δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Από το ονειρεμένο ξεκίνημα, κατέβασε ανεξήγητα το διακόπτη και επανέφερε εφιαλτικές μνήμες στο μυαλό των οπαδών της. Εκεί ακριβώς που είχε στρώσει χαλί πρόκρισης, φρόντισε να το τραβήξει κάτω από τα πόδια της, λες και κάποιος της είπε «κάνε το να δούμε τι θα γίνει» και αυτή το έκανε!
Στο ποδόσφαιρο η γραμμή της επιτυχίας και της αποτυχίας ήταν, είναι και θα είναι πάντα πολύ λεπτή. Πάντα στο δοκάρι και μέσα θα υπάρχουν «ήρωες» και στο δοκάρι και έξω «φταίχτες». Το ζητούμενο όμως πάντα είναι πως λειτουργεί ο οργανισμός και όχι τα social media.
Σχεδόν όλα όσα θα διαβάσετε παρακάτω αφορούν το παιχνίδι στη Λεμεσό. Υπάρχει και ένα bonus το οποίο αφορά τις δηλώσεις που έκανε πριν το ματς ο Χαβιέρ Ριμπάλτα. Πάμε να τα δούμε αναλυτικά.
1. Η ΑΕΚ στην Κύπρο ήταν εξαιρετική για 16’. Μετά έσβησε. Μπορεί να ήταν η ζέστη, η υγρασία, ο κακός αγωνιστικός χώρος, δεν έχει καμία σημασία. Και ο Άρης Λεμεσού στο ίδιο γήπεδο έπαιζε με τις ίδιες συνθήκες. Ναι έχει μεγαλύτερη εξοικείωση, αλλά η εικόνα της ΑΕΚ δεν δικαιολογεί τα όσα ακολούθησαν μετά το 16’. Σε κανένα άθλημα και δη στο ποδόσφαιρο, δεν μπορείς να πετύχεις, αν έχεις τόσο μικρή διάρκεια.
2. Η ΑΕΚ προηγείται μόλις στο 9’ χάρη στην οξυδέρκεια του Μάνταλου και το γκολ του Περέιρα. Απειλεί στο 13’ με τον Ρότα, διπλασιάζει τα τέρματά της με τον Ρέλβας και χάνει μία πολύ σημαντική ευκαιρία με τον Πιερό στο 16’. Αναλογικά αυτό που έχει κάνει η ΑΕΚ είναι εξαιρετικό. Τρεις κλασικές τελικές, δύο γκολ.
3. Όταν λοιπόν έχεις βάλει τις βάσεις της πρόκρισης, ΔΕΝ παίζεις άμυνας στη… σέντρα. Φροντίζεις να πάρεις λίγα μέτρα, να παίξεις περισσότερο με το χρόνο, να κυκλοφορήσεις τη μπάλα πιο σίγουρα, να την κρατήσεις και να ψάξεις να βρεις την κατάλληλη ευκαιρία για να «σκοτώσεις» τον αντίπαλο. Η ΑΕΚ δυστυχώς πήγε να κάνει το παιχνίδι run & gun, αγνόησε την προειδοποιητική «βολή» του Άρη με παιχνίδι στην πλάτη της άμυνάς της και το πλήρωσε.
4. Από το 16’ που απείλησε ο Πιερό και στη συνέχεια ο Άρης Λεμεσού ισοφάρισε, η ΑΕΚ έκανε ουσιαστική τελική ξανά στο 63’ και μία ακόμα ξανά στο 65’. Μιλάμε δηλαδή για 47’, δηλαδή ένα ολόκληρο ημίχρονο (!), χωρίς να βάλει ούτε μία φορά τον αντίπαλο γκολκίπερ σε διαδικασία… εγρήγορσης. Υπήρχε ξεκάθαρο πρόβλημα δημιουργίας φάσεων και το συνδυαστικό παιχνίδι, ειδικά στο τελευταίο τρίτο σχεδόν ανύπαρκτο. Επίσης από το σουτ του Βανά στο 65’ μέχρι το τέλος, δηλαδή για άλλα 30’ η ΑΕΚ πάλι δεν δημιουργεί και δεν απειλεί. Αυτό δεν το λες καλό σημάδι.
5. Από την άλλη, μετά το σοκ της ισοφάρισης, από το 32’ δηλαδή μέχρι τη λήξη του ματς, οι φιλοξενούμενοι απείλησαν μόνο «μισή» φορά, το 66’ από τη σέντρα του Κορέια και την κεφαλιά του Κβιλιτάια. Αυτό οφείλουμε να το πιστώσουμε. Μιλάμε για μία φάση σε μία ώρα αγώνα. Έτσι βεβαίως όπως εξελίχθηκε η αναμέτρηση, μάλλον και οι δύο προπονητές και οι ομάδες έδειχναν ότι είχαν περισσότερα να χάσουν αν ρισκάρουν, παρά να κερδίσουν.
6. Αν βγάλω έξω τον Περέιρα, ο οποίος έκανε ξανά εξαιρετικό παιχνίδι και όχι μόνο επειδή σκόραρε και έδωσε μία ασίστ και τον Μάνταλο που και πάλι όσο αγωνίστηκε περνούσε όλο το παιχνίδι από τα πόδια του, δεν βρίσκω άλλον παίκτη που εγώ τουλάχιστον να του έβαζα καλό βαθμό. Οι επιλογές και δη οι αλλαγές του Μάρκο Νίκολιτς στην αρχική ενδεκάδα δεν απέδωσαν. Οι παίκτες που έφερε από τον πάγκο στο β’ ημίχρονο δυστυχώς δεν βοήθησαν.
7. Ο Άρης όταν άλλαξε τη διάταξή του από 4-4-2 (στην ευθεία) σε 3-4-3 είναι γεγονός ότι μπλόκαρε την ανάπτυξη της ΑΕΚ και δεν της επέτρεψε να τον απειλήσει ουσιαστικά. Παράλληλα όμως η είσοδος του Κοκόριν στη θέση του Κακουλλή, στέρησε πράγματα στους γηπεδούχους. Όταν ο Σέρβος τεχνικός της ΑΕΚ άλλαξε τη διάταξη από 4-4-2 με ρόμβο σε 4-2-3-1, η ομάδα του απέκτησε πλάτος στο γήπεδο, κράτησε και κυκλοφόρησε καλύτερα τη μπάλα, αλλά ειδικά οι ακραίοι Κοϊτά και Κουτέσα δεν πρόσφεραν και τα ακραία στόπερ με τους full back του Άρη ανταποκρίθηκαν στην «εξόντωσή» τους.
8. Ο Νίκολιτς ήταν εκνευρισμένος για τα παιδικά -όπως τα χαρακτήρισε ο ίδιος- λάθη και δεν το έκρυψε. Εγώ θα πω ότι είναι «φυσιολογικά» σε μία ομάδα που χτίζεται από το μηδέν. Πάντα (θα) γίνονται. Το θέμα είναι πόσο έτοιμος είσαι να τα διαχειριστείς και να τα αντέξεις ως οργανισμός. Βεβαίως εδώ το διακύβευμα είναι τεράστιο γιατί ουσιαστικά η ΑΕΚ παίζει στην Ευρώπη χωρίς να έχει περιθώριο λάθους και ο Νίκολιτς παίζει το όνομά του και δε θέλει σε καμία περίπτωση να αποτύχει και να το «χρεωθεί» στο νέο του ξεκίνημα.
9. Μία «ένσταση» αναφορικά με τον Γενς Γιόνσον. Δεν θεωρώ ότι είναι τόσο «κακός» παίκτης που συνολικά σε τρία επίσημα παιχνίδια να μην έχει παίξει καθόλου στο πρώτο με τη Χάποελ, μόλις 15’ στο Ντέμπρετσεν κόντρα στους Ισραηλινούς και χθες να περνάει αλλαγή στο 90’, επειδή ο Περέιρα κλάταρε και δεν άντεχε άλλο. Ειδικά μάλιστα με την εικόνα που είχε ο Λιούμπισιτς τόσο κόντρα στη Χάποελ, όσο και χθες.
10. Η ρεβάνς την ερχόμενη Πέμπτη στη Νέα Φιλαδέλφεια μόνο απλή υπόθεση δεν είναι. Μπορεί να εξελιχθεί, αλλά δεν είναι. Τα εκτός έδρας γκολ δε μετράνε, η ΑΕΚ θέλει μόνο τη νίκη, μπορεί το ματς να πάει σε παράταση, αλλά το μόνο που έχει σημασία είναι η πρόκριση. Δε θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι και όλο το πέταλο θα είναι κλειστό και θα πρέπει όσοι βρεθούν στο γήπεδο, να βοηθήσουν με όλη την ψυχή τους ώστε να έρθει η πρόκριση.
11. Bonus: Ο Χαβιέρ Ριμπάλτα είπε στις δηλώσεις που έκανε πως το πλάνο που έχει η ΑΕΚ χρειάζεται δύο μεταγραφικές περιόδους. Κατανοώ ότι μία ομάδα δεν μπορεί να αλλάξει σε ένα καλοκαίρι. Ωστόσο ο ίδιος άφησε μία μεταγραφική περίοδο να περάσει έτσι και η ΑΕΚ μάλιστα την προηγούμενη αποδυναμώθηκε κιόλας. Εδώ λοιπόν έρχεται ένα πολύ βασικό και κομβικό ερώτημα. Θα έχει τη δυνατότητα και το χρόνο, θα υπάρχουν οι «αντοχές» στον οργανισμό να ολοκληρωθεί ομαλά αυτό το project; Ας ελπίσουμε όλοι πως «ναι».