Συμβαίνει από την περασμένη άνοιξη, προτού καν ολοκληρωθεί η περσινή Super League διαδρομή. Και με έναν τρόπο κορυφώνεται αυτές τις ώρες που οι 14 ομάδες παίρνουν τη θέση τους στην «αφετηρία» για τον επόμενο μαραθώνιο. Η επιβεβαίωση εκείνης της αίσθησης που θέλει και το νέο πρωτάθλημα να ξεκινά με έναν βασικό διαχωρισμό: Ο Ολυμπιακός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Και οι άλλοι…
Είναι που οι Πειραιώτες έφτασαν με περίπατο στο 48ο τον Μάη δίνοντας τόνο πανηγυρικό στα 100 τους γενέθλια; Που διέλυσαν ξανά και ξανά τους παραδοσιακούς τους αντιπάλους με τέσσερα και έξι γκολ σε ένα αδιανόητο κρεσέντο υπεροχής; Που κράτησαν τον «κορμό» τους και συνεχίζουν με τον ίδιο προπονητή την πετυχημένη συνταγή του; Είναι πως ήδη έχουν ξοδέψει καμιά 20αριά εκατ. ευρώ για την ενίσχυσή τους και συνεχίζουν απτόητοι και στο μεταγραφικό παζάρι; Προφανώς όλα παίζουν τον ρόλο τους για να έχουν φτάσει οι στοιχηματικές εταιρείες πριν καν τη σέντρα να πληρώνουν μόλις με 1,65 την κατάκτηση του «49ου».
Δεν χωρά
Αν θέλουμε όμως να είμαστε δίκαιοι στο τραπέζι αυτής της συζήτησης, θα πρέπει να σταθούμε σε κάτι πιο απλοϊκό. Στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός καλλιεργεί σταθερά την εντύπωση σε φίλους και εχθρούς πως χρόνο με τον χρόνο εξελίσσεται σε ένα club που δεν χωρά στον εγχώριο συναγωνισμό. Αυτό που συμβαίνει με την Μπάγερν στη Γερμανία, την Παρί Σεν Ζερμέν στη Γαλλία, κ.λπ. Το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που κρατά πλέον μία ολόκληρη 15ετία. Στα χρόνια του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Απαραίτητη σημείωση: Και πριν από την αλλαγή ιδιοκτησίας – καλοκαίρι του 2010 – κέρδιζε το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο. Είχε 12 σε 14 σεζόν, μόνιμη παρουσία στους ομίλους του Champions League, έκανε σπουδαίες μεταγραφές και είχε το ισχυρότερο ρόστερ. Εδινε την εντύπωση όμως ενός οργανισμού που προστατεύει (και απολαμβάνει) τα κεκτημένα του. Σήμερα τα ίδια χρώματα εκπροσωπούν ένα κανονικό football factory, με ιδέες, σχέδιο και μια διαδικασία ποδοσφαίρου σε εξέλιξη.
Μπελάς
Η φωτογραφία της στιγμής μάλλον εξηγεί πολλά. Απόψε οι πρωταθλητές δίνουν το πρώτο τους επίσημο παιχνίδι –φιλοξενώντας Αστέρα Τρίπολης στο «κεκλεισμένων των θυρών» Καραϊσκάκης – έπειτα από 104 ολόκληρα βράδια. Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι πέρα από τις άδειες κερκίδες που πάντα είναι μπελάς, την προφανή έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού αλλά και τη φήμη ενός αντιπάλου που ξέρει να κάνει τη δουλειά «πίσω» από την μπάλα (πέρυσι νίκησε στην πρεμιέρα εκτός έδρας τον Παναθηναϊκό), έχουν να διαχειριστούν και μια σειρά από «προβλήματα» στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου με τιμωρημένους και τραυματίες.
Παρά ταύτα ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ετοιμάζει για βασικό τον 19χρονο Σταύρο Πνευμονίδη που έπειτα από ένα καταπληκτικό καλοκαίρι πρόλαβε να κερδίσει μια θέση στο rotation. Τον δοκίμασε μάλιστα στην ίδια «ευθεία» μεσο-επιθετικών με τον Ροντινέι και τον Τσικίνιο στο φιλικό κόντρα στην πρωταθλήτρια Ιταλίας, Νάπολι, δίνοντάς του να καταλάβει όχι μόνο ότι τον εμπιστεύεται, αλλά και ότι τον θεωρεί ήδη κομμάτι της εξίσωσης. Ο νεαρός εξτρέμ δεν έχει ακόμη επίσημο ματς με την πρώτη ομάδα. Στην preseason όμως έκλεψε την παράσταση. Μάλλον ο καλύτερος από όλους. Και αυτό μοιάζει να του χάρισε ήδη το εισιτήριο για την επόμενη… πίστα!
Οπως ο Κωστούλας
Ποιο είναι το ενδιαφέρον; Πως αν γυρίσει κάποιος έναν χρόνο πίσω, στο ματς της πρεμιέρας με αντίπαλο τον Βόλο, ίσως θυμηθεί τον 65χρονο προπονητή να προσφέρει φανέλα βασικού στον 17χρονο Μπάμπη Κωστούλα που ήδη προκάλεσε τη μεγαλύτερη πώληση στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πνευμονίδης και Κωστούλας σαν αύριο (24/8) ήταν στην 11άδα του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου για τον τελικό του διηπειρωτικού στο Μαρακανά με αντίπαλο τη Φλαμένγκο. Επίλεκτα μέλη της καλύτερης «φουρνιάς» που πέρασε ποτέ από τον Ρέντη.
Προφανώς ο Ολυμπιακός δεν είναι το φαβορί για την κατάκτηση και αυτού του πρωταθλήματος γιατί ακολουθεί αυτή τη μέθοδο και τέλος πάντων διότι μετά τον Κωνσταντίνο Τζολάκη, τον Κωστούλα, τον Χρήστο Μουζακίτη θέτουν τη δική τους ισχυρή υποψηφιότητα ο Πευμονίδης, ο Αργύρης Λιατσικούρας, ενδεχομένως ο Αλέξης Καλογερόπουλος. Η συγκεκριμένη ιστορία όμως αποτυπώνει με τρόπο χαρακτηριστικό τον τρόπο που ο κάτοχος του Conference League 2024 εξελίσσει την ιδέα του. Μια καλοκουρδισμένη μπάντα.
«Βάση δεδομένων»
Υπάρχει ένα ισχυρό γκρουπ στον Ρέντη με 15–16 «βασικούς» από την προηγούμενη σεζόν που πλέον έχουν ως υπ’ αριθμόν 1 πλεονέκτημα την ομοιογένεια που προσφέρει η παρουσία του ίδιου προπονητή. Υπάρχει μια παραγωγική διαδικασία που προσφέρει παιδιά έτοιμα να λειτουργήσουν σαν «μεταγραφές εσωτερικού» διευρύνοντας τις επιλογές. Και υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα στροφή στη διεθνή «αγορά», εκεί όπου οι Πειραιώτες πλέον έχουν καταφέρει να επιλέγουν από μια διαφορετική «βάση δεδομένων». Οχι μόνο από «έτοιμους» ποδοσφαιριστές 26–30 ετών που είναι πάντα πολύτιμοι για την πρώτη γραμμή, ή κάποιους ακόμα μεγαλύτερους σε ηλικία («ελεύθερους» σαν τον Ρεμί Καμπελά), αλλά και από μια ηλικία και χώρες που ούτε στα… όνειρά του το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Πριν από δύο χρόνια μπόρεσαν να φέρουν από την Αργεντινή τον Σαντιάγκο Εσε στα 22 του σε μια από τις καλύτερες κινήσεις της 10ετίας. Πέρυσι ήταν ο 22χρονος Λορέντσο Πιρόλα σε μια κανονική ποδοσφαιρική «κλοπή» από την Ιταλία.
Φέτος έκαναν ολόκληρη την προετοιμασία με την ομάδα ο 21χρονος Λορέντσο Σιπιόνι που ήρθε και αυτός από την Αργεντινή και ο 22χρονος Ντιόγκο Νασιμέντο από την Πορτογαλία. Μεταγραφές όχι με όνομα αλλά με «χαρακτηριστικά», από εκείνες που εάν αποδώσουν τα αναμενόμενα όχι μόνο ενισχύουν το αγωνιστικό προφίλ αλλά αυξάνουν και τη χρηματιστηριακή αξία του ρόστερ.
Με αναμονή
Ο Ολυμπιακός παρότι ξοδεύει σταθερά τα περισσότερα από όλους – μόνο η απόκτηση του Γκαμπριέλ Στρεφέτσα από την Κόμο έφτασε τα 8 εκατ. ευρώ – δεν κάνει μεταγραφές αναζητώντας ποδοσφαιριστές που θα του αλλάξουν τα δεδομένα. Αναζητά ποδοσφαιριστές που θα εναρμονιστούν με την ιδέα του και δεν τον πειράζει αν αυτό του πάρει μήνες ολόκληρους – όπως συνέβη πέρυσι στην περίπτωση του Ρομάν Γιάρεμτσουκ που στο δεύτερο μισό της σεζόν έκανε θαύματα.
Οποιος και αν περάσει την πόρτα των αποδυτηρίων του, όπως και αν τον λένε ή αν κόστισε, μάλλον καταλαβαίνει γρήγορα ότι θα πρέπει να δώσει μάχη για να κερδίσει μια θέση στο γκρουπ. Και αυτό είναι από μόνο του κάτι μοναδικό. Η σημαντικότερη απόδειξη μιας ομάδας που έχει κάνει πολλά βήματα εμπρός.