Το VAR και οι ξένοι διαιτητές είναι οι μεγαλύτερες κατακτήσεις του Ελληνικού ποδοσφαίρου από τότε που το άθλημα παίζεται στη χώρα. Αμφότερες κατόπιν προτάσεων και επιμονής του ΠΑΟΚ, για να μην ξεχνιόμαστε.
Ο πρώτος ξένος διαιτητής που σφύριξε αγώνα Ελληνικών ομάδων στη σύγχρονη ιστορία, ήταν ο elite Μπορμπαλάν στον τελικό κυπέλλου του 2018.
Επιλογή που επίσης για να μην ξεχνιόμαστε, είχε προκαλέσει την αντίδραση της ΑΕΚ η οποία μέσω επίσημης ανακοίνωσης την είχε χαρακτηρίσει προσβλητική για τους Έλληνες διαιτητές.
Πέρασαν επτά χρόνια, για να φτάσουμε στο σημείο να ζητείται από την UEFA περιορισμός των ξένων διαιτητών και οι big 4 να ανθίστανται σθεναρά.
Η αλήθεια είναι πως οι ξένοι διαιτητές έλυσαν τα περισσότερα και βασικότερα προβλήματα, υπάρχει ωστόσο ένα τρωτό σημείο.
Ίσως ακούγεται κάπως υπερβολικό, αλλά αξίζει να καταγραφεί.
Απειροελάχιστες μεν σε σχέση με την γενική εικόνα, υπήρξαν και περιπτώσεις ξένων διαιτητών όμως που μας θύμισαν έστω και φευγαλέα, τα χρόνια της νιότης μας με τις παράγκες.
Κορυφαία ίσως μορφή ο ανεπανάληπτος Νταμπάνοβιτς, που αν ζούσε την εποχή της βιομηχανίας Ελληνοποιήσεων στο μπάσκετ, θα εντοπιζόταν χωρίς ιδιαίτερο κόπο η Ελληνική καταγωγή των προγόνων του.
Επάξια δίπλα του ο Ιταλός Μάσα στο Ολυμπιακός- ΑΕΚ στα πλέι οφ του 2023-24, όπως και ο Ναϊχάους που σε Άρης-ΠΑΟΚ το 2020 ανακάλυψε πέναλτι σε βουτιά του Μπερτόλιο.
Το καρέ συμπληρώνεται με τον Ισραηλινό Γκρίνφιλντ, στο ίδιο γήπεδο και με τους ίδιους αντιπάλους, στον «τελικό πρωταθλήματος» του 2023-24.
Ο τελευταίος δεν έχει στο παλμαρέ του κάποια τόσο κραυγαλέα φάση που διαμόρφωσε ξεκάθαρα αποτέλεσμα όπως οι προηγούμενοι, αφού η προσπάθειά του συγκαταλέγεται στις «αθόρυβες»
Λίγα λεπτά μετά την έναρξη χρέωσε με κίτρινη κάρτα τον Γιάννη Μιχαηλίδη, σε φάση που αν υπάρχει παράβαση είναι επιθετικό φάουλ του Νταρίντα.
Κι επειδή οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, άπαντες αντιλαμβάνονται πόσο προβληματικό είναι να παίζεις με στόπερ που κουβαλάει κίτρινη κάρτα από το ξεκίνημα. Και κάπως έτσι ο ΠΑΟΚ έμεινε με 10 παίκτες προς στο τέλος, κινδυνεύοντας να χάσει ένα πρωτάθλημα που σαφώς άξιζε.
Θυμήθηκα τα παραπάνω, μια κι ο Γκρίνφιλντ διαιτήτευσε τον αγώνα της Πέμπτης του ΠΑΟΚ με την Βολφσμπέργκερ, όπου ήταν άψογος.
Όπως ήταν άψογος και το 2018 στο ΠΑΟΚ – Σπαρτάκ Μόσχας για τα προκριματικά του C.L, αλλά και δυο χρόνια μετά στην παρθενική του εμφάνιση σε αγώνα της Super League ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ.
Αν και ντέρμπι, ο τελευταίος ήταν αγώνας…της σειράς, κάπου στα μέσα του πρώτου γύρου. Δεν έκρινε κάτι σημαντικό, πέρα από τους βαθμούς της νίκης.
Με Σπαρτάκ και Βολφσμπέργκερ ήταν Ευρωπαϊκά παιγνίδια, εκεί όπου η UEFA δεν αστειεύεται. Τιμωρεί αυστηρά κάθε λάθος και ειδικά στα εμφανώς εσκεμμένα, είναι αμείλικτη.
Ο άριστος Γκρίνφιλντ λοιπόν, που αναμφισβήτητα είναι εξαιρετικός διαιτητής -όταν θέλει-, έκανε ότι περνούσε από την σφυρίχτρα του για να καθορίσει τον πρωταθλητή Ελλάδος το 2023-24.
Θυμίζω ότι παραμονές εκείνου του αγώνα, ο τότε ιδιοκτήτης της ΑΕΚ είχε επισκεφτεί τη Θεσσαλονίκη, δειπνώντας με τον Θόδωρο Καρυπίδη σε πολυσύχναστη ψαροταβέρνα.
Όχι στα κρυφά αλλά φανερά και επιδεικτικά μάλιστα, σα να ήθελε να τον δούνε όλοι.
Κατά σύμπτωση, το ξενοδοχείο που επέλεξε να διανυκτερεύσει ήταν αυτό στο οποίο διέμεναν σχεδόν πάντα οι ξένοι διαιτητές όταν έρχονταν να σφυρίξουν αγώνες ομάδων της πόλης.
Για κακή του τύχη πάντως, η Ισραηλινός είχε διανυκτερεύσει σε άλλο ξενοδοχείο εκείνη τη φορά.
Το πρόβλημα είναι ότι οι ξένοι διαιτητές που έρχονται στα ντέρμπι, στην ουσία δε λογοδοτούν πουθενά.
Η ΚΕΔ απλά τους καλεί, αλλά δεν αποτελούν μέλη της ώστε να τους επιβάλλει ποινές.
Η αντίστοιχη ΚΕΔ της χώρας προέλευσής τους, σαφώς και δεν θα τους…κάνει ντα, επειδή τα μούσκεψαν εκτός συνόρων.
Για τον ίδιο λόγο που αν πχ ο Σιδηρόπουλος τα έκανε μαντάρα σε αγώνα πρωταθλήματος της Σ. Αραβίας, ο Λανουά δεν θα είχε ούτε πάτημα, ούτε λόγο να τον τιμωρήσει.
Απλώς θα επέλεγε κάποιον άλλον, την επόμενη φορά που οι Σαουδάραβες θα ζητούσαν Έλληνα διαιτητή.
H UEFA ως γνωστόν δεν βαθμολογεί και δεν ασχολείται γενικότερα με εγχώρια πρωταθλήματα.
Οπότε, υπάρχει αυτή η ατέλεια.
Που αναδεικνύεται με τον πλέον εμφατικό τρόπο, όταν ο ικανότατος Γκρίνφιλντ παίρνει άριστα σε αγώνες που είτε ελέγχεται είτε διακυβεύονται ελάχιστα, αλλά εκεί που παιζόταν τα πάντα συμπεριφέρθηκε ως Έλληνας.
Οι ξένοι διαιτητές καλώς έρχονται, είναι σαφώς πιο αξιόπιστοι και σε γενικές γραμμές τα καταφέρνουν περίφημα.
Στις έστω και λίγες περιπτώσεις που θα…φαλτσοσφυρίξουν όμως, δεν υπάρχει τρόπος να τους επιβληθούν ποινές.
Στην πραγματικότητα είναι ανεξέλεγκτοι, καθώς ακόμα και οι εκθέσεις των παρατηρητών μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον Λανουά ως υποκατάστατο βεντάλιας.
Πρόκειται για κενό, που απλά καταγράφεται, με την επισήμανση πως δεν μπορούμε να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Εισαγόμενους διαιτητές δηλαδή, που θα υπόκεινται στο εγχώριο «ποινολόγιο».
Η ζημιά που θα κάνουν οι ξένοι επειδή δε λογοδοτούν πουθενά, αποτελεί εξαίρεση.
Η αδυναμία των Ελλήνων να ανταποκριθούν, είναι ο κανόνας.
Μακάρι να αλλάξει αυτό, αλλά μέχρι τότε θα πηγαίνουμε με τον κανόνα.
Και πιστεύω πως αυτός είναι ο λόγος που οι επιλογές του Λανουά πέρσι ήταν στοχευμένες και όχι από όλα τα σημεία του ορίζοντα, όπως έκαναν οι προκάτοχοί του..