Στις 09 Αυγούστου του 1938, γεννιέται στο Έσσεν της Γερμανίας ο Ότο Ρεχάγκελ. Αγάπησε το ποδόσφαιρο και αγωνίστηκε στη Χέρτα Βερολίνου και την Καϊζερσλάουτερν. Κατέκτησε το Κύπελλο του Βερολίνου τη σεζόν 1965-66 με τη Χέρτα. Στη διάρκεια της καριέρας του έπαιξε συνολικά σε 201 αγώνες της Bundesliga.
Δύσκολο ξεκίνημα
Την προπονητική του καριέρα την ξεκίνησε ως βοηθός προπονητή στους Κίκερς Όφενμπαχ, τον Ιούλιο του 1973. Τον Απρίλιο του 1974 ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου, «έκατσε» στον πάγκο της ομάδας για 59 αγώνες, μετρώντας 23 νίκες, 10 ισοπαλίες και 26 ήττες, μέχρι τις 09 Δεκεμβρίου του 1975.
Στις 29 Φεβρουαρίου του 1976 αναλαμβάνει τη Βέρντερ Βρέμης. Έμεινε στο τιμόνι του γερμανικού συλλόγου για 13 αγώνες, με τέσσερις νίκες, ισάριθμες ήττες και πέντε ισοπαλίες, μέχρι τον Ιούνιο του ίδιου έτους, όπου υπέγραψε στην Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Εκεί έμεινε περίπου δύο χρόνια, μετρώντας 75 αγώνες με τους «Βεστφαλούς» (30 νίκες, 16 ισοπαλίες, 29 ήττες). Επόμενος προορισμός της καριέρας του, τον Οκτώβριο του 1978, ήταν η Αρμίνια Μπίλεφελντ.
Η πρώτη του σεζόν στην Αρμίνια δεν ήταν και η πιο επιτυχημένη, καθώς γνώρισε τον υποβιβασμό στην δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας. Την επόμενη χρονιά έμεινε στην ομάδα μόλις για 11 αγώνες, πριν αποχωρήσει. Συνολικά «έκατσε» στον πάγκο της Μπίλεφελντ 40 φορές (17 νίκες, 10 ισοπαλίες, 13 ήττες).
Ο πρώτος τίτλος και τα όνειρα για το μέλλον
Αμέσως μετά τη θητεία του στην Αρμίνια, υπέγραψε στην Φορτούνα Ντίσελντορφ. Μπορεί στην Bundesliga η ομάδα του Ρεχάγκελ να μην κατόρθωσε να διακριθεί, μένοντας στην 11η θέση της βαθμολογίας την πρώτη σεζόν και στην 13η την δεύτερη, όμως δεν συνέβει το ίδιο και στο Κύπελλο.
Τη σεζόν 1979-80, η Φορτούνα Ντίσελντορφ θα επικρατήσει στον τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας, εναντίον της Κολωνίας με σκορ 2-1 και θα κατακτήσει το τρόπαιο. Το επίτευγμα αυτό αποτελεί τον πρώτο τίτλο στην προπονητική καριέρα του Ότο. Συνολικά σε 49 αγώνες με την ομάδα, μετρούσε 23 νίκες, οκτώ ισοπαλίες και 18 ήττες, σε όλες τις διοργανώσεις.
Οι τίτλοι και οι διακρίσεις
Από τον Δεκέμβριο του 1980, όπου αποχώρησε από το Ντίσελντορφ, μέχρι τον Απρίλιο του 1981 έμεινε χωρίς δουλειά. Τότε ήταν που μία παλιά γνώριμος προσέγγισε τον Γερμανό προπονητή. Η Βέρντερ Βρέμης ήθελε να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στον Ρεχάγκελ και δεν το μετάνιωσε.
Έμεινε στον σύλλογο 14 χρόνια, τον πήρε από την δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας και επέστρεψαν μαζί στην Bundesliga. Σε 543 αγώνες, πανηγύρισε 297 νίκες, έμεινε στην ισοπαλία 139 φορές, ενώ γνώρισε 119 φορές τη ήττα, στην Γερμανία.
Κατέκτησε δύο φορές το πρωτάθλημα Γερμανίας (1987-88, 1992-93), ισάριθμες το Κύπελλο (1990-91, 1993-94), τρεις φορές το Γερμανικό Super Cup (1988-89, 1993-94, 1994-95), δύο φορές το Κύπελλο Intertoto (1981-82, 1985-86) και μία φορά το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1991-92).
Μετά τις επιτυχίες αυτές, η Μπάγερν Μονάχου έκανε δικό της τον Ρεχάγκελ, τον Ιούλιο του 1995. Σε 32 αγώνες με τους «Βαυαρούς» μετρούσε 19 νίκες, τέσσερις ισοπαλίες και 9 ήττες, δίχως να κατορθώσει να φέρει κάποιο τρόπαιο στον σύλλογο.
Έτσι στις 27 Απριλίου του 1996, έφυγε από την Μπάγερν, θέλοντας μια νέα πρόκληση στην καριέρα του. Αυτή ήρθε με τα χρώματα της Καϊζερσλάουτερν, στην οποία παρέμεινε για 174 αγώνες, μέχρι τον Οκτώβριο του 2000.
Τη σεζόν 1996-97 κατέκτησε το πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας της Γερμανίας και πήρε την άνοδο στην Bundesliga. Έναν χρόνο αργότερα, τη σεζόν 1997-98, θα οδηγήσει την Καϊζερσλάουτερν στην κατάκτηση του γερμανικού πρωταθλήματος .
Ο προπονητής των… θαυμάτων
Στις 09 Αυγούστου του 2001, την ημέρα των γενεθλίων του, υπέγραψε ως ο νέος προπονητής της Εθνικής Ελλάδος. Το ντεμπούτο του με τη «γαλανόλευκη» δεν ήταν το ιδανικό, καθώς γνώρισε την ήττα με σκορ 5-1, από τη Φινλανδία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Είδε τον Ντέιβιντ Μπέκαμ με απευθείας εκτέλεση φάουλ να ισοφαρίζει για την Αγγλία (2-2), με τη Ελλάδα να μένει εκτός του Μουντιάλ.
Έπειτα ήρθαν τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2004. Στις 07 και στις 12 Σεπτεμβρίου του 2002 γνώρισε ήττες από Ισπανία και Ουκρανία με το 2-0 σκορ. Η Εθνική επικράτησε με το ίδιο σκορ της Αρμενίας, στις 16 Οκτωβρίου.
Υπήρχαν γκρίνιες και παράπονα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ενώ ο Ρεχάγκελ έφτασε κοντά στην έξοδο. Ωστόσο, στα εναπομείναντα πέντε παιχνίδια των προκριματικών, η Ελλάδα πανηγύρισε πέντε νίκες, ολοκλήρωσε τη διοργάνωση στην πρώτη θέση του 6ου ομίλου με 18 βαθμούς και πήρε την πρόκριση για τα γήπεδα της Πορτογαλίας.
Το «πειρατικό» του Ρεχάγκελ
Στο Euro του 2004, η Ελλάδα ήταν το μεγάλο αουτσάιντερ, καθώς βρισκόταν σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης για τρίτη φορά στην ιστορία της μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980.
Το εναρκτήριο ματς με τη διοργανώτρια Πορτογαλία, αποτελούσε το μεγαλύτερο γεγονός στη χώρα της Ιβηρικής εκείνη την περίοδο. Η Εθνική επικράτησε με σκορ 2-1, «καταστρέφοντας» τη γιορτή των Πορτογάλων και πραγματοποιώντας την παρθενική νίκη της σε τελική φάση διοργάνωσης.
Η ισοπαλία στη δεύτερη αγωνιστική με αντίπαλο την Ισπανία (1-1), έκανε όλο τον κόσμο να ασχολείται με την ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ. Η ήττα από τη Ρωσία την τελευταία αγωνιστική (2-1), δεν στοίχισε ευτυχώς στη χώρα μας και προκρίθηκε ως δεύτερη, πίσω από τους Πορτογάλους.
Επόμενο εμπόδιο στην πορεία της Ελλάδας, ήταν η πανίσχυρη Γαλλία, των Ζιντάν, Ανρί και Τρεζεγκέ. Η «γαλανόλευκη» πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της, αμύνθηκε ιδανικά με τον Γιούρκα Σεϊταρίδη να είναι ένας εκ των πρωταγωνιστών και έφτασε στο πολυπόθητο τέρμα με τον Άγγελο Χαριστέα στο 65ο λεπτό της αναμέτρησης, ύστερα από εξαιρετική ενέργεια του αρχηγού Θεόδωρου Ζαγοράκη.
Μετά την πρόκριση στα ημιτελικά, η Τσεχία που πραγματοποιούσε εντυπωσιακές εμφανίσεις στο Euro, βρέθηκε στον δρόμο της Εθνικής. Οι Έλληνες διεθνείς «υπέφεραν» από τη μεγάλη πίεση των Τσέχων, ωστόσο με λίγη δόση τύχης και με τον Αντώνη Νικοπολίδη σε πολύ καλή φόρμα, το ματς πήγε στην παράταση.
Εκεί ο Βασίλης Τσιάρτας εκτέλεσε το κόρνερ για την ομάδα του Ρεχάγκελ στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων του ημιχρόνου της παράτασης, ο Τραϊανός Δέλλας κέρδισε τους πάντες στον αέρα και σκόραρε για την Ελλάδα. Έτσι, χάρη στον κανονισμό του «ασημένιου γκολ» ο αγώνες τελείωσε και ο «Κολοσσός της Ρόδου» έστειλε ένα ολόκληρο έθνος στον έβδομο ουρανό και την ομάδα του στον τελικό.
Υπήρχε πανζουρλισμός τόσο εντός, όσο και εκτός ελληνικών συνόρων, για το επίτευγμα της ομάδας του Ότο. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του τελικού, με αντίπαλο την Πορτογαλία, οι παίκτες, το τεχνικό επιτελείο και ο ίδιος ο Ρεχάγκελ θεωρούνταν ήδη ήρωες.
Αλλά αυτό δεν αρκούσε στον Γερμανό τεχνικό. Η Ελλάδα σκόραρε στο 57ο λεπτό με τον Χαριστέα, κράτησε το «μηδέν» στην άμυνα και έφτασε στην ιστορική κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αφήνοντας τον νεαρό σούπερ σταρ των Πορτογάλων, Κριστιάνο Ρονάλντο, να κλαίει στον αγωνιστικό χώρο του «Εστάντιο Ντα Λουζ».
Ο Ζαγοράκης σήκωσε το τρόπαιο στον ουρανό της Λισαβόνας, με τον Ότο Ρεχάγκελ να πανηγυρίζει έξαλλα το επίτευγμα που θα έχει αξία στην αιωνιότητα, όπως δήλωσε ο ίδιος.
Η συνέχεια με την Εθνική και η επιστροφή στη Γερμανία
Ο Ρεχάγκελ παρέμεινε στο τιμόνι της Ελλάδας, έως τον Ιούνιο του 2010. Την οδήγησε στην πρόκριση του Euro του 2008, αλλά και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.
Εκεί πέτυχε και την πρώτη νίκη της Ελλάδας σε τελική φάση Μουντιάλ, αφού επικράτησε με σκορ 2-1 της Νιγηρίας, χάρη στα τέρματα των Δημήτρη Σαλπιγγίδη και Βασίλη Τοροσίδη.
Στις 19 Φεβρουαρίου του 2012, επέστρεψε στη Γερμανία για λογαριασμό της Χέρτα Βερολίνου. Έμεινε στην ομάδα για 14 αγώνες, όπου έφτασε τις τρεις νίκες, ισάριθμες ισοπαλίες και οκτώ ήττες.
Αποτελεί τον ρέκορντμαν συμμετοχών στο γερμανικό πρωτάθλημα, με 837 αγώνες. Ταυτόχρονα, αποτελεί τον μακροβιότερο προπονητή της Εθνικής Ελλάδος, με 106 αγώνες.
Ο Ότο Ρεχάγκελ αποτελεί θρύλο του γερμανικού, αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχει μία «θέση» στην καρδιά κάθε Έλληνα φιλάθλου, ενώ βραβεύεται συχνά από την ελληνική ομοσπονδία για τα επιτεύγματά του. Αγαπήθηκε σαν Έλληνας και θεωρείται ως ένας από τους Έλληνες.
