Επειδή δέχτηκα χθες κάτι «παράπονα» ότι είμαι «αυστηρός» με τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού όταν αναφέρω ότι δεν έπεσαν και τ’ ανάσκελα οι πολίτες, ακούγοντάς τες, αντί απαντήσεως θα δώσω τον «λόγο» στη μία και μοναδική δημοσκόπηση που είδε χθες το φως της δημοσιότητας. Είναι της εταιρείας Interview και πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της διαδικτυακής εφημερίδας Political. Τι αναφέρει για το επίμαχο; Ότι οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού το περασμένο Σάββατο στο Βελλίδειο δεν ικανοποίησαν τους πολίτες. Το 77% δήλωσε ότι αισθάνεται «λίγο/καθόλου» ικανοποιημένο, ενώ μόλις το 22% (όσο είναι περίπου και τα ποσοστά της ΝουΔου σήμερα) «πολύ/αρκετά». Στο δε ερώτημα για το αν «υπήρξε κάποια εξαγγελία ή μέτρο που θεωρείτε ότι σας αφορά προσωπικά;», ένα 40% απάντησε θετικά και το 58% αρνητικά.
Δύσκολα τα βλέπω τα πράγματα, πολύ δύσκολα…
Από τους ύμνους στα πυρά
Οι όμορφες αγάπες, όμορφα καίγονται. Πριν από δύο χρόνια, τέτοια εποχή, μέλι έσταζε το στόμα του έκπτωτου προέδρου της καρδιάς μας, του Στέφανου (Κασσελάκη), για τον πρόεδρο Αλέξη, τον απόμαχο, τον βετεράνο. Και πώς αλλιώς, άλλωστε. Ο άλλος τον είχε φέρει από το πουθενά, και τον «έχρισε» πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να απαλλαγεί από την κομματική «καμαρίλα», στην οποία ο πρόεδρος Αλέξης έριχνε όλα τα βάρη για την ανικανότητά του (λόγω τεμπελιάς), να ανασυγκροτήσει τον χώρο. Ο πρόεδρος Στέφανος ανέπεμπε ύμνους – τότε – για τον Τσίπρα, αλλά έκτοτε, σ’ αυτά τα δύο χρόνια, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, με αποτέλεσμα και οι δύο να βρεθούν ο ένας πραγματικά, ο άλλος ουσιαστικά, εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Ο έκπτωτος Στέφανος λοιπόν, χρεώνει όλα όσα μεσολάβησαν αυτή τη διετία στον παραμένοντα (ακόμη) στον ΣΥΡΙΖΑ, Τσίπρα, και γι’ αυτό, όπου τον βρίσκει, τον χτυπάει από κάτω, αλύπητα, σαν χταπόδι.
Χθες, που τον φιλοξένησαν στο Mega ο Ιορδάνης και η Ανθή, είπε τα ακόλουθα – τα οποία τα βρήκα, εξαιρετικά (ως προσδιοριστικά των αισθημάτων που «τρέφει» για τον πρόεδρο Αλέξη):
«Ολη αυτή η συζήτηση (για τον Τσίπρα, είναι) ότι πρώτα υπερχρεώνεις το κόμμα και το αφήνεις, αμφισβητείς το συνέδριο, μετά κάνει το πραξικόπημα στο μπουζουξίδικο και το να μένει στο κόμμα για να φτιάξεις νέο κόμμα, όλο αυτό είναι μια γελοιότητα. Τέτοιο αυτοεξευτελισμό του κόμματος δεν το περίμενα».
Πίκρα, μεγάλη πίκρα…
Είναι… δεξιός ο Τσίπρας;
Επίσης για όποιον έχει διάφορες ερωτήσεις του είδους «θα συνεργαστεί ο έκπτωτος πρόεδρος Στέφανος με το νέο κόμμα του προέδρου Αλέξη», η απάντηση είναι ένα ξερό «όχι»!
Δεν θα συνεργαστεί, διότι πλέον δεν έχουν τίποτε κοινό, και επιπλέον, μερικά από αυτά που υποστηρίζει ο πρόεδρος Αλέξης, τα είχε δηλώσει πρώτα ο πρόεδρος Στέφανος, αλλά ο άλλος δεν του αναγνωρίζει τα «πνευματικά δικαιώματα», το copyright.
Ως πρόχειρο παράδειγμα αναφέρω τον «νέο πατριωτισμό» που μας κοπάναγε στο συνέδριο του Economist, στη Θεσσαλονίκη, ο Τσίπρας. «Εγώ το είχα πρώτος καθιερώσει» δήλωσε στο Mega ο πρόεδρος Στέφανος. Αλλά όπως είπε με μία δύσκολα υποκρυπτόμενη απογοήτευση, «όταν τα έλεγα εγώ στον ΣΥΡΙΖΑ, με κατηγορούσαν ότι είμαι δεξιός».
Οπότε τίθεται εκ των πραγμάτων, το κρίσιμο ερώτημα: είναι… δεξιός ο Τσίπρας;
Ζητούνται στελέχη
Ευκαιρίας δοθείσης, και μετά το χθεσινό ξεκαθάρισμα από πλευράς του προέδρου Στέφανου (Κασσελάκη) ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το καινούργιο κόμμα Τσίπρα, μπορούμε να καταγράψουμε, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι στην ίδια κατηγορία του «δεν», συμπεριλαμβάνονται ακόμα:
– ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα. Για μερικές μονάδες που βρίσκονται ήδη με το ένα πόδι έξω από το κόμμα, δεν γεννάται λόγος, αν και η πλευρά Τσίπρα έχει ξεκαθαρίσει ότι στο κόμμα δεν θα γίνουν δεκτά στελέχη του «παλιού ΣΥΡΙΖΑ»
– η Νέα Αριστερά. Εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα. Το κόμμα, διχάζεται ήδη με το αν θα πρέπει να συμπλέουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, και οι μισοί λένε «όχι». Προφανώς δεν θα συνεργαστούν με το κόμμα Τσίπρα, θέση στην οποία όλοι ομονοούν
– η Πλεύση Ελευθερίας. Με όσα έχει ήδη «σούρει» η πρόεδρος (μπλα… μπλα… μπλα…) Ζωή στον πρόεδρο Τσίπρα, δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις
– το ΜέΡΑ25 του Γιάνη (με το ένα Νι και τη μεγάλη γλώσσα) Βαρουφάκη. Οι σχέσεις, απλά δεν υπάρχουν εδώ και δέκα χρόνια, από την ημέρα που τον πέταξε έξω από την κυβέρνηση. Αρα δεν υφίσταται καν περίπτωση συνεργασίας…
– και δεν αναφέρω καν για ευνόητους λόγους, το κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Αρα, τι έχουμε; Εναν Τσίπρα να πορεύεται σαν μοναδικός καβαλάρης, και να ψάχνεται να εντοπίσει καινούργια στελέχη τα οποία θα ήταν διατεθειμένα να πλαισιώσουν το εγχείρημά του. Εύκολο; Δύσκολο, όσο δεν λέγεται…
Να βάλει αγγελίες, συστήνω.
«Εμείς με τη Μαρία»
Την «είδηση» την οφείλω στον Νίκο «Γέροντα η ευχή» Νικολόπουλο. Αφορά την… περιοδεία που κατά τα φαινόμενα πραγματοποιεί ανά τη χώρα η «πρόεδρος» Καρυστιανού, ενόψει της δημιουργίας του νέου κόμματος. Κατά τον Νίκο «Γέροντα η ευχή» κ.λπ. κ.λπ. σε μια συγκέντρωση στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, τις προάλλες συγκεντρώθηκαν 5.000 άτομα για να ακούσουν την «πρόεδρο» Καρυστιανού, να επαναλαμβάνει τα κλασικά για το ξυλόλιο, το μπάζωμα, τη συγκάλυψη και τα ρέστα, σχετικά με το δυστύχημα στα Τέμπη. Ο Νίκος «Γέροντα η ευχή» κ.λπ. κ.λπ. είχε την έμπνευση να μου στείλει και την πρόσκληση της σχετικής συγκέντρωσης. Και τι βλέπω, πλην των απαραίτητων, ότι η συγκέντρωση θα πραγματοποιούνταν στην «πλατεία Παραμάνα στις 19.30»; Οτι κύρια ομιλήτρια θα ήταν φυσικά η «πρόεδρος» Καρυστιανού με κάτι γράμματα νααααα, με το συμπάθιο κιόλας, κι από κάτω ίσα που να φαίνονται με την ένδειξη «και οι γονείς» (κάτι σαν guest δηλαδή) Αντώνης Ψαρόπουλος (αυτός με πιο έντονα γράμματα, κόκκινα) και Παναγιώτης Ρούτσι (με λευκά).
Ο Νικολόπουλος συνόδευσε το μήνυμά του με το σύνθημα, προϊόν της γόνιμης φαντασίας του, «Εμείς με τη Μαρία, Αυτοί με τη μαφία»!
Το παλεύει γερά, να τη σπρώξει στη σέντρα, ο πονηρός Πατρινός.
Δημοσκοπική ώθηση
Και δεν είναι μόνο ο Νικολόπουλος που τη σπρώχνει να ιδρύσει κόμμα, είναι και οι δημοσκοπικές εταιρείες. Χθες, ας πούμε, ερώτημα στη δημοσκόπηση της Interview που έλεγε ακριβώς «Εάν δημιουργούσαν ξεχωριστούς πολιτικούς φορείς οι κ. Σαμαράς, Τσίπρας και κα Καρυστιανού, ποιον θα επιλέγατε;». Και ιδού τι απέφερε: ένα 25% (!!!) των ερωτηθέντων απάντησε το «κόμμα» της Καρυστιανού, με μόλις ένα 13% το «κόμμα» Τσίπρα και 9% το «κόμμα» Σαμαρά. Ενώ ένα 53% απάντησε «κανένα».
Δεν ξέρω πώς μεταφράζεται εκλογικά αυτό το 25%, και από πού συγκεντρώνεται, αλλά αν ήμουν η πρόεδρος (μπλα… μπλα… μπλα…) Ζωή, δεν θα ένιωθα και ασφαλής. Ειδικά τώρα, που τα νούμερα (γενικώς) έχουν πάρει την κάτω βόλτα…
Απώλεια
Ένας ωραίος Ελληνας εξ αγχιστείας, ο Φαμπρίτσιο Κοτούνιο, έφυγε προχθές από τη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο, και οι φίλοι του θα τον αποχαιρετήσουμε σήμερα στον Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη των Καθολικών. Γεννημένος στη Νάπολη ο Φαμπρίτσιο, αγάπησε τους Ελληνες και την Αθήνα όσο λίγοι, έγινε ένας από μας, και χάρισε απλόχερα και με ανιδιοτέλεια σε όσους τον γνώρισαν, αγάπη, καλοσύνη, χαρά. Ο Φαμπρίτσιο, Φάμπρι για τους φίλους του, δεν ήταν πολιτικός. Ένας φαρμακοποιός ήταν, αλλά το φαρμακείο του στο Παγκράτι ήταν ξεχωριστό. Βαθιά μορφωμένος, τον χαρακτήριζε η αστική ευγένεια, το εκλεκτό χιούμορ, η αγάπη του για τις τέχνες και η ιδιαίτερη ευαισθησία του για τον συνάνθρωπο. Εφυγε πλημμυρισμένος από συναισθήματα για την Ελλάδα, όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, και έγινε πιο Ελληνας από πολλούς Ελληνες. Θα τον θυμάμαι με αγάπη…