Η Ρωσία, πιεσμένη από την απώλεια της ευρωπαϊκής αγοράς λόγω της εισβολής στην Ουκρανία και των κυρώσεων της Δύσης, αναζητούσε εναγωνίως έναν νέο μεγάλο πελάτη για το φυσικό της αέριο.
Συμφωνία με την Gazprom
Η Κίνα, βλέποντας την ευκαιρία, προχώρησε σε συμφωνία με τη Gazprom για την κατασκευή του αγωγού Power of Siberia 2, που θα μεταφέρει έως και 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου ετησίως για τριάντα χρόνια μέσω Μογγολίας.
Το μνημόνιο που υπεγράφη αποτελεί μια σημαντική διπλωματική νίκη για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος επιχειρεί να καλύψει το κενό που αφήνει η Ευρώπη, η οποία σχεδιάζει πλήρη απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο έως το 2027.
Σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, το αέριο προς την Κίνα θα διατίθεται σε τιμές χαμηλότερες από αυτές που ισχύουν για τους Ευρωπαίους πελάτες, γεγονός που αναδεικνύει την αδυναμία της Μόσχας και την ισχύ διαπραγμάτευσης του Πεκίνου.
Παρά τη θριαμβολογία του Κρεμλίνου, η κινεζική πλευρά αποφεύγει προς το παρόν να επιβεβαιώσει τις λεπτομέρειες της συμφωνίας, με το επίσημο πρακτορείο Xinhua να κάνει λόγο μόνο για περισσότερες από 20 νέες συμφωνίες συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.
Η στάση αυτή δείχνει την προσεκτική στρατηγική του Πεκίνου: αν και αποτελεί πλέον τον μεγαλύτερο αγοραστή ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου, η Κίνα αποφεύγει να διαφημίσει υπερβολικά αυτή τη σχέση, καθώς βρίσκεται σε δύσκολες εμπορικές διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και επιθυμεί να διατηρήσει ανοικτή τη γέφυρα προς την ευρωπαϊκή αγορά.
Παράλληλα, οι κινεζικές ανάγκες σε φυσικό αέριο δεν αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό όπως στο παρελθόν, γεγονός που καθιστά την επένδυση ακόμη πιο αμφίρροπη.
Παρά τις ασάφειες γύρω από τη χρηματοδότηση και τα χρονοδιαγράμματα, το Power of Siberia 2 προβάλλεται από τη Μόσχα ως το μεγαλύτερο έργο μεταφοράς αερίου στον κόσμο, μαζί με τον αγωγό Soyuz-Vostok που θα διέρχεται από τη Μογγολία.
Για τον Πούτιν, η ανακοίνωση αυτή λειτουργεί ως μήνυμα αντοχής απέναντι στις δυτικές κυρώσεις και ως επιβεβαίωση ότι η «σχέση χωρίς όρια» με την Κίνα παραμένει ο πυλώνας της ενεργειακής και γεωπολιτικής του στρατηγικής.