Κοιτώντας τη φωτεινή πλευρά της Eλληνομάθειας στη Βικτώρια

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑIΟ μήνα εμφανίστηκαν στον ομογενειακό Τύπο άρθρα σχετικά με την παρούσα κατάσταση και το μέλλον της Eλληνικής γλώσσας στη Βικτώρια. Εκφράστηκαν ανησυχίες και η εικόνα που παρουσιάστηκε ήταν μάλλον δυσοίωνη.

Ανεξάρτητα όμως από τις απόψεις που κατατέθηκαν, πιστεύω ακράδαντα ότι κάθε συζήτηση γύρω από την Eλληνική γλώσσα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως θετική.

Δείχνει ξεκάθαρα ότι εξακολουθεί να υπάρχει ενδιαφέρον και βούληση για προσπάθεια να διορθωθούν λάθη του παρελθόντος και, ίσως, να προληφθούν μελλοντικά.

Η δημιουργία της Συμμαχίας Pharos, που συσπείρωσε πολλούς ανθρώπους με κοινό πάθος για τη διατήρηση της γλώσσας μας, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα θετικό βήμα.

Οι πολυάριθμες δράσεις, οι συναντήσεις και οι παρεμβάσεις της τον τελευταίο χρόνο δείχνουν ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Και βεβαίως υπάρχει χώρος για ακόμη περισσότερους που συμμερίζονται τους ίδιους στόχους να ενταχθούν στη Pharos και να συμβάλουν με τις ιδέες, το πάθος και την εμπειρία τους.

Ναι, ο δρόμος είναι μακρύς και γεμάτος δυσκολίες, όμως υπάρχουν θετικά σημάδια. Το γεγονός ότι εξακολουθούν να λειτουργούν στην παροικία μας πολλά απογευματινά σχολεία, τρία ιδιωτικά κολέγια, ένας σημαντικός τομέας ελληνόγλωσσης δημόσιας εκπαίδευσης, καθώς και το Πρόγραμμα Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο La Trobe, δεν πρέπει να αγνοείται· αντίθετα αξίζει επαίνου. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που εργάζονται σκληρά σε όλους αυτούς τους χώρους για την προώθηση της γλώσσας μας.

Ο δημόσιος τομέας της εκπαίδευσης είναι εξαιρετικά απαιτητικός, και είναι ενθαρρυντικό ότι υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί που δουλεύουν ατελείωτες ώρες για να προωθήσουν και να διευρύνουν τα προγράμματα διδασκαλίας της ελληνικής.

Αγωνίζονται κόντρα στις αντιξοότητες, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε ότι, δυστυχώς, οι γλώσσες πλην της αγγλικής – και ειδικά οι κοινοτικές – δεν αποτελούν προτεραιότητα, ενώ οι διδακτικές ώρες που αφιερώνονται σε αυτές είναι ελάχιστες είναι ελάχιστες.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια ενός διευθυντή σχολείου, πριν από πολλά χρόνια, που μου είπε χωρίς περιστροφές: «Theo, οι γλώσσες είναι νεκρές στην Αυστραλία.

Τα παιδιά είναι καλύτερα να μάθουν γλώσσες υπολογιστών παρά ξένες γλώσσες». Γι’ αυτό αξίζουν συγχαρητήρια όλοι εκείνοι οι εκπαιδευτικοί, τους οποίους θεωρώ «σιωπηλούς ήρωες», ακριβώς γιατί πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα χωρίς την υποστήριξη που χρειάζονται και δικαιούνται.

Ευτυχώς, υπάρχουν και εξαιρέσεις: σχολεία με πιο ανοιχτή και θετική στάση απέναντι στις γλώσσες.

Και έχουν αυτή τη στάση όχι μόνο επειδή πιστεύουν στα οφέλη που η εκμάθηση γλωσσών μπορεί να προσφέρει στην Αυστραλία, αλλά και επειδή βλέπουν πόσο σκληρά εργάζονται οι δάσκαλοι των ελληνικών και πόσο αφοσιωμένοι είναι στην αποστολή τους και στους μαθητές τους.

Εκπαιδευτικοί που δεν επιζητούν τη δημοσιότητα και απλώς συνεχίζουν να κάνουν αυτό που θεωρούν καλύτερο για τους μαθητές τους.

Θαυμάζω τη Meny στο Clarinda Primary, το μοναδικό σχολείο στη Βικτώρια όπου τα Ελληνικά διδάσκονται σε κάθε έναν από τους 300 και πλέον μαθητές.

Συγχαίρω τη Fotini στο Strathmore Secondary College, όπου περισσότεροι από 100 μαθητές Λυκείου μαθαίνουν Ελληνικά, περιλαμβανομένου και του VCE.

Εκφράζω τον θαυμασμό μου για τις Connie και Yiota, υπεύθυνες για το μοναδικό δίγλωσσο Πρόγραμμα Ελληνικών στη Βικτώρια, στο Lalor North Primary. Πληροφορούμαι μάλιστα ότι οι αριθμοί θα αυξηθούν την επόμενη χρονιά, κάτι που ίσως οδηγήσει σε περαιτέρω ανάπτυξη του προγράμματος.

Όσο η κοινότητά μας παραμένει σε εγρήγορση και στηρίζει τη διδασκαλία των Ελληνικών, όπου κι αν αυτή γίνεται, υπάρχει ελπίδα. Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, να ενθαρρύνουμε τον διάλογο που έχει ανοίξει.

Ας εργαστούμε για να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας των γλωσσών και, όπου χρειάζεται, να υιοθετηθούν καλύτερες μεθοδολογίες και εργαλεία αξιολόγησης.

Ας προσεγγίσουμε το ζήτημα βλέποντας το «ποτήρι μισογεμάτο», παραμένοντας θετικοί και δραστήριοι, και παράλληλα ασκώντας πίεση και παρεμβαίνοντας σε όλους τους φορείς που καθορίζουν την ατζέντα της γλωσσικής εκπαίδευσης στην Πολιτεία μας.

Ή, όπως λέει και το τραγούδι των Monty Python, «ας κοιτάμε πάντα τη φωτεινή πλευρά της ζωής».

The post Κοιτώντας τη φωτεινή πλευρά της Eλληνομάθειας στη Βικτώρια appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.