Τα 80 δισ. ευρώ άγγιξε στο τέλος του φετινού β’ τριμήνου (Ιούνιος) το ληξιπρόθεσμο χρέος που διαχειρίζονται οι εγχώριες εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις (servicers) και έχει μεταβιβαστεί σε funds του εξωτερικού. Μάλιστα, παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση 1,6 δισ. ευρώ σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του έτους.
Το μεγαλύτερο μέρος των εν λόγω κόκκινων δανείων αφορά τα νοικοκυριά. Η ονομαστική αξία τους ανέρχεται στα 42 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 25,4 δισ. είναι στεγαστικά και 16,3 δισ. καταναλωτικά. Τα ληξιπρόθεσμα επιχειρηματικά δάνεια ανέρχονται σε 28 δισ. ευρώ, ενώ λίγο λιγότερα από 10 δισ. ευρώ είναι τα δάνεια προς ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες και ατομικές επιχειρήσεις. Παράλληλα, σε περίπου 6 δισ. ευρώ ανέρχονται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που είναι ακόμη στους ισολογισμούς των τραπεζών, με το σύνολο του ληξιπρόθεσμου χρέους να ξεπερνά τα 85 δισ. ευρώ, περίπου 40% του ΑΕΠ!
Συνολικά, οι servicers διαχειρίζονται δάνεια ονομαστικής αξίας 93 δισ. ευρώ (τα 13 δισ. ευρώ είναι εξυπηρετούμενα) που αφορούν περισσότερους από 2,5 εκατομμύρια δανειολήπτες, δηλαδή σχεδόν έναν στους τέσσερις Έλληνες! Περίπου τα μισά δάνεια (44,5 δισ. ευρώ) ανήκουν σε χαρτοφυλάκια του προγράμματος κρατικών εγγυήσεων «Ηρακλής» που επιστρατεύθηκε για την ελάφρυνση των ισολογισμών των τραπεζών από δάνεια που είχαν «κοκκινίσει» κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Ανάγκη μείωσης
Η ανεξέλεγκτη, όπως δείχνει, πορεία του ληξιπρόθεσμου ιδιωτικού χρέους εξακολουθεί να είναι ένας μεγάλος βραχνάς της ελληνικής οικονομίας, με τους αρμόδιους φορείς να υπογραμμίζουν την ανάγκη μείωσής του. Πριν από μόλις μερικές εβδομάδες πραγματοποιήθηκε πολυμερής σύσκεψη υπό τον Γιάννη Στουρνάρα με τη συμμετοχή των διευθυνόντων συμβούλων των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών, των επικεφαλής των servicers, τους υπουργούς Οικονομικών και Δικαιοσύνης, καθώς και στελέχη της ΤτΕ και του ΥΠΕΘΟ, με στόχο να διαμορφωθεί ένα πλάνο για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Αν και δεν αποφασίστηκε κάποια κίνηση προσώρας, τέτοιες συσκέψεις θα επαναληφθούν για την παρακολούθηση του ζητήματος και τη λήψη μέτρων για την απομείωση του ιδιωτικού χρέους.